ANLAŞMALI İNTİKAM

BÖLÜM 33

"Na-nasıl yani ne saçmalıyorsun?

"Yani ilk başta nasılsak öyle olacak demek. "

♥♥♥♥

Poyraz Masal'ın kolunu tutmuş çekişyordu. Umut Masal'ın kucağında olduğu için Masal karşı geleyordu. Ama ayakları birbirine dolaşmaya başlamıştı. Ayağı takılınca Poyraz ani bir refleksle kolunu sıkıca tutup çekti. Masal dan tiz bir inleme duyunca durdu. Umut'u kucağına alıp Masal'ı çekmeye devam etti. Umut'u aldığı için içi rahat eden Masal itiraz etmeye başladı.

"Bırak beni..."

Poyraz hiç oralı olmadı. Masal'ın kolundaki elini daha çok sıkıp arabaya bindirdi. Poyraz kucağındaki oğlunu arka koltuğa koymak için arabanın arkasına doğru gidince Masal kapıyı açıp dışarı fırladı. Onunla gidemezdi.
Bir iki atmıştıki Poyraz belinden yakalayıp kendine çekti. Masal çırpındıkça Poyraz onu sarmaladı. Ellerini Masal'ın beline sarıp kafasını boynuna gömdü. Derin nefesler aldı. Özlemişti. Geçen bir hafta boyunca Masal'ı bulamazsa ne yapacağını düşünüp durmuştu. Aklında kurduğu kavuşma anı böyle değildi. Masal'ı bulunca sıkıca sarılıp hiç bırakmayacaktı. Ama babasıyla karısının onu böyle kandırması Poyraz'ı çok sinirlendirmişti. Bunun cezasını çekmeliydi.

"Boşuna kaçma Masal sana baştan beri söylüyorum.Benden kaçamazsın. Seni bulurum."

"İstemiyorum Poyraz...B-ben daha daha fazla dayanamıyorum."

"İzin vermem anladın mı? Şimdi gidiyoruz."

Poyraz Masal'ın belindeki kollarını çözüp onu kolumdan tutup arabanın yanına getirdi. İlk başta ön koltuğa oturtmayı düşünsede arka koltukta ağlayan Umut'u fark edince Masal'ı arka koltuğa yönlendirdi. Umut'un ağladığını gören Masal kolunu Poyraz 'an kurtarıp arka koltuğa oturdu. Umut kucağına aldı. Bu sırada Poyraz da arabaya binip arabayı çalıştırdı. Ara ara Masal'a baksada Masal Umut'u sarıp kafasını Umut'un boynuna gömmüştü. Umut derin bir nefes alıp arabanın hızını arttırdı.

~~~~~~~~~~~~~

Masal'dan...

Gözlerimi açtığımda daha önce hiç görmediğim bir odanım içindeydim. Yataktan hızla kalkıp etrafa bakındım. Odanım içi gayet güzeldi. Beyaz ve pudranın uyumu göz kamaştırıyordu. Odayı biraz daha inceleyip yataktan kalktım. Kalkar kalkmaz başım dönünce tekrar yatağa oturup biraz bekledim. Kafamı ellerimin arasına alıp düşünmeye başladım. Beni nasıl bulmuştu? Serhat baba buna nasıl izin vermişti ki... Düşündükçe kafam daha çok ağrımaya başladı. Kapının birden açılmasıyla kafamı kaldırdım. Poyraz kucağında Umut'la odaya girdi.

"Bak oğlum annen uyanmış. Hadi Masal kalkta bişeyler hazırla çocuk sabahtan beri ac acına duruyor. Biz de acıktık malum."

Nasıl bu kadar duygusuz olabiliyordu. Sanki onu ben aldatmışım. Sanki benim baikasından çocuğum var gibi davranıyor. Ama Umut'a dayanamazdım. Ayağı kalkıp Umut'u kucağıma aldım. Onun yüzüne hiç bakmadan odadan çıktım. Kapıdan çıktıktan sonra etrafa bakındım. Burayı ilk defa görüyordum. Yani mutfağın yerinide bilmiyordum. Etrafa bakarken Poyraz kolumu tutup beni sürüklemeye başladı.

"Bırak beni..."

"Sus ve yürü Masal bunu sen istedin."

"Ben mi ? Ben mi sana git başkasından çocuk yap dedim!"