ANLAŞMALI İNTİKAM

BÖLÜM 8

  

    Hiçbir zaman evlenme meraklısı olmadım. Bu yaşıma kadar bırak evlenmeyi  adam akıllı sevgilim bile olmadı. Hayatımda yaptığım en uzun vadeli plan ünlü bir aşçı olmaktı. Onu da yapmış sayılırım. Ömrüm boyunca ailemden kaçacağımı düşünürdüm. Bunu kendime hedef edinmiştim. Beni istemeyeni ben hiç istemem mantığıyla kaçtığımdan beri bir umut beni aramaya çıkarlar diye düşündüm. Kendi çapımda kaçtım onlardan. Saklandım. Meğerse benim nerde olduğumu hep bilmişler ama beni yine istememişler. Bunu abimin beni eliyle koymuş gibi bulmasından anlamıştım.  Abimi kapının önünde gördüğüm de içimde bir şeylerin koptuğunu anlamıştım. Özlemiştim beni istemeyen ailemi bana engel olmayan abimi özlemiştim.  İçimdeki umut kırıntılarıyla abimle beraber yollara düştüm. Yolun sonunu bilmeden. Hayatın bana kurduğu acımasız planı bilmeden....

    Şimdi boş bir odanın içinde üzerimde beyaz kabarık bolca taşla süslenmiş bir  kostümün içinde sıramın gelmesini bekliyorum.....

  ****

  İki gün....

Bu sürenin ne kadar kısa olduğunu hiç bu kadar çabuk geçeceğini tahmin etmezdim. Poyraz ın bize verdiği iki gün içerisinde tüm hazırlıklar tamamlanmıştı. Poyraz ın halası Semiha hanım baya yardımcı oldu. Daha doğrusu tüm ayrıntılarla o ilgilendi. Düğün ne kadar aceleye gelsede gösterişten uzak durulmadı. Poyraz ın burda çok tanıdığı olmasada İstanbul'da iş dünyasında baya popülermiş. Tüm iş adamları düğüne davet edildi. Tabi İstanbul un en ünlü iş adamları gelirde basın olmaz mı? Onlar  içinde mükemmel bir senaryo hazırlanmıştı. Neymiş efendim aslında biz bir senedir evliymişiz. Ama Poyraz ailesinin gündeme gelmesini istemiyormuş. Bunları düşünen adam niye bir sene sonra düğün yapıp evlendiğini duyuruyor bilin bakalım. Sevgili karısına söz vermiş. Zamanı gelince ona harika bir düğün yapacakmış. Bana bunları anlatırken resmen şok olmuştum. Bu nasıl bir oyundu. Bu adam bunları ne ara düşünmüştü. Gelinliğimin eteğiyle oynarken kapı açıldı ve içeri Poyraz girdi. Her zaman ki suratsız ukala tavırlarıyla...

  " Hazır mısın ? "

  "Evet hazırım." Diyebildim. Hala onun yüzüne bakamıyordum. Gözlerini görmek istemiyordum çünkü... Onlar acımasızdı. Bir insanın laf sokmalarına katlanabilirdim belki ama gözlerindeki acımasızlığı yok sayamazdım. Her bakışında kalbime giren hancerlerin acısını kolay kolay unutamazdım.

  " Herkes bizim uzun süredir evli olduğumuzu sanıyor. Bu da bizim  baya samimi olmamız gerektiği gerçeğini bir kez daha çok önemli olduğunu vurguluyor. Anladın mı?"

" Anladım tamam mı ? Gerizekalı değilim!"

  "Umarım öylesindir..."
Bu adamın alaycı tavırları benim sinirlerimi bozmaya başlamıştı. Tam ağzımı açıp bağırmaya başlayacaktım ki odaya sarışın bir kız girdi.

  "Hadi bakalım çifte kumrular herkes sizi bekliyor..."

  " Geliyoruz Çiğdem..."
Çiğdem denen kız yanımızdan ayrılınca  Poyraz yanıma gelip kolunu uzattı. El mahkum koluna girdim. Beraber büyük bir salona girdik. Etrafta  takım elbise giymiş bir sürü adam vardı. Babam abim amcam hepsi özenle hazırlamıştı. Gözlerim annemi aramıştı. Masanın en kuytu köşesine sinmişti. Daha fazla yürüyebileceğimi sanmıyordum ancak yanımdaki adam beni resmen sürükledi. Bizim için hazırlanmış olan masaya oturduk. Poyraz ondan beklenmeyecek kadar centilmen olup sandalyemi çekmişti. Beni sandalye ye oturturken kanımı dondurabilecek bir soğuklukla :

"Gülümse istersen biz seninle zaten evliyiz unuttun mu yoksa ?"
  Dedi kimsenin anlamaması için hafifçe yanağıma bir öpücük kondurdu. Yanıma oturunca elleri direk ellerimi bulmuştu. Teni tenime değince kaskatı kesilmiştim. O ise başparmağıyla elimi okşamaya başladı. Ne yapmam gerektiğini kestiremiyordum. Elimi ondan çekmeye başladım ama Poyraz elimi daha sert sıkarak beni uyardı. Etrafa sahte gülücükler saçıp  misafirlere bakarken birden tam yanımda sıcak bir nefes hissettim. Kafamı çevirince Poyrazla dipdibe olduğumu farkettim.