ANLAŞMALI İNTİKAM

BÖLÜM 17

Kavuşmak zor olsada
Kalp kavuşmak ister
Umudumuz olmasada
Kalp bulur elbet...

Poyraz'dan....

Mutfakta olduğum yerde kalmıştı. Kulağımda az önce Masal'a attığım tokatın sesi belkide ellinci defa yankılanıyordu. Bunu nasıl yapmıştım. Ne ara gözüm bu kadar dönmüştü... Babamın sesi kulağıma geliyordu ama ne söylediğini idrak edemiyordum.
Kolumdan tutup beni kendine çevirmeye çalıştı ama yapamadı
olduğum yere çakılmıştım sanki.

"Poyraz.... Oğlum sana diyorum."

Babama döndüm. Yüzümün hali nasıldı bilmiyorum ama babam korkmuştu. Başımı eğip elime baktım. Sanki benim elim değilmiş gibi... Benden bağımsızmış gibi geldi.

"Neye bağırdınız o kadar?"

"B-biz...."

"Ne oldu oğlum ne bu halin. Masal nerde?"

"Baba ben... Çok kötüydü."

"Poyraz yeter adam gibi anlat şunu!!!"

"Baba ben Masal'a bakmam lazım..."

"Poyraz..."

Babam arkamdan seslendi ama onu duymadım. Merdivenlerden çıkıp odamızın kapında durdum. Kapıyı yavaşça tıklatıp bekledim ama hiç ses çıkmadı. Elimi kapının kulpuna koyup tekrar denedim.

"Masal iyi misin ? Masal..."
Ses yok... Ya kendine bişey yaptıysa. Yok olmaz yapamazdı.
Kapıyı açıp içeri girdim. Gözüm hemen yatağa kaydı ama bomboştu. Kulağıma su sesleri geldi banyonun kapısına doğru yürüdüm. Masal'ın sesi gelmeye başladı. Kapıya kadar gidip kafamı yasladım. Ağlama sesleri geliyordu. Sonra dahada şiddetlendi.

İstemiyorum... Bu hayatı istemiyorum... Rahat bırakın beni.....

Resmen haykırıyordu. İçinde tuttuğu her şeyi birbir suya bırakıyordu. Nasıl yapmıştım. Nasıl vurmuştum ona... Haklıydı. Söylediği her şeyde...Kapıyı tıklattım. Bir anda susmuştu.

"Masal... Masal cevap ver bana..."

Cevap vermedi. Tek kelime söylemedi. Kafamı kapıya vurdum.

"Bişey söyle Masal...Bana bişey söyle..."
Sustu. Beni karanlık dünyamda ışıksız bıraktı. Sahipsiz kalmış gibi oldum. O an kaybetme korkusuyla içim sızladı. Kafamı kaldırıp kapıya yumruk atmaya başladım. İçeri giremedim. Ondan onay almadan giremezdim ki...

"Masal.... Masal aç şu kapı. Biraz daha cevap vermezsen içeri gelicem...Anlıyor musun? Masal..."

Elimi kapının kulpuna koyup aşağı doğru çekerken Masal'ın cılız sesini işittim.

"Gelme... B-ben yal-yalnız kalmak istiyorum."

Hıçkırıyordu. Kelimeleri yarıda kesilip nefesini koplayınca kelimeyi tamamlayabiliyordu.

"Olmaz konuşacağız Masal sözün var unuttun mu?"

Bi süre bekledi yine ama beklediğim cevabı vermedi. Kapıya vurdum yine kulpu aşağı çektim. Kapı kilitliydi. Kafamı tekrar yasladım kapıya sadece benim duyabileceğim bir şekilde
Özür dilerim Masal...diyebildim. Elim kapının kulpundan kayıp giderken babam odanın kapısını çaldı. Geri dönüp babamın yanına gittim.

"Baba böyle olsun istemedim."

"Ne yaptın Poyraz?"

"Baba ben...Ben Masal'a vurdum. Yani... yani birden oldu. "

"Ne yaptın sen Poyraz..."

"Baba..."

"Şşşhhhtt... Beni hayal kırıklığına uğrattın. Senden beklemezdim. Karına nasıl vurursun."

"Birden oldu... Ben kendimi kontrol edemedim. Benimle konuşmuyor baba... Ne yapacağım şimdi ben?"

"Ah oğlum ah...Sen zaman böyle biri oldun?"

"Baba bana yardım et lütfen..."

"Tamam hadi çık şimdi biraz yalnız kalsın..."

"Olmaz baba daha kötü olur."

"Olamaz hadi aşağı inelim."

Babamla beraber aşağı insemde aklımı Masal'ın yanında bırakmıştım.

~~~~~~~~~

Masal'dan...