ANLAŞMALI İNTİKAM

BÖLÜM 36(final part 3)

Masal'dan...

O günün elbet bir gün geleceğini biliyordum. Bir gün mutlaka karşılaşacaktık. Beş ay boyunca Serhat babadan dinlemiştim onu. Ne yaptığını nasıl olduğunu... Onu terk ettiğim gün beni durdurmasını bekledim. Beni nasıl kaçırdıysa aynı kararlılığı gösterip beni bırakmamasını beklemiştim. Beş ay boyunca hayatımdaki tüm problemleri çözmeye çalıştım. Tabi bu sırada Poyraz'dan yediğim darbeleri saymıyorum bile... Belki haberi yoktu neler çektiğimden ama tahmin etmeliydi. Ben beş ay boyunca hayatla kendimle savaşırken o kendini başka bir adına adamıştı. Belki hamile olduğumu bilse beni seçerdi ama ben beni sadece beni sevdiği için seçsin isterdim. Geçen günki karşılaşmamız tam istediğim gibi geçmişti. Duygusuzdum ama aynı zamanda güçlüydüm de... Henüz elimdeki kozların hepsini kullanmamıştım ama o şimdiden yıkılmaya başlamıştı.

Ellerimi kocaman olan karnıma sarıp kızımı hissetmeye çalıştım. Sanırım bana biraz sinirliydi. Bu ara baya hareket edip beni zorluyordu. Sanırım babasını istiyordu ama zamanı vardı. Babası bizi kazanmak için zor sınavları geçmeliydi.

"Masal hanım Poyraz adında bir bey sizinle görüşmek için gelmiş."

"Tamam Ali sağol. "

"Ne söyliyim efendim."

"Restoranın terasına yönlerdir ben birazdan aşağı inerim."

"Peki efendim."

Ali kapıdan çıkarken bende derin bir nefes alıp ikinci raunda hazırlandım. Ve maskemi takmayıda unutmadım. Yavaş adınlarla terasa yöneldim. Küçük yavaş adımlarla Poyraz'a doğru ilerledim. Yanında Umut 'u göremeyince endişelendim.

"Hoş geldin Poyraz .Umut nerde?"

Yüzümdeki endişeyi görmüş olacakki kadife tonunda bir sesle konuştu.

"Merak etme aşağıdaki oyun parkında. Ali yani sanırım Ali'ydi göz kulak olacak."

İçimin rahatlamasıyla yüzümdeki tebessüm büyüdü.

"Özlemişim."

"Efendim?"

"Gülümsemeni özlemişim."

"Neyse oturalım ne ikram edeyim sana."

"Bir şey istemiyorum sağol."

"Aa lütfen ama sonra Serhat amaca bana küser. Sonuçta sen misafirim sayılırsın."

"Serhat amca?"

"Baban tabiki Poyraz. Sonuçta biz sadece kağıt üstünde evliyiz artık. Ve artık o benim amcam."

Ona bazı şeylerin bittiğini ima etmeyi başarmıştım. Anlamalıydı. Gelip herşeyi eski haline çeviremeyeceğini anlamalıydı.

"Masal... Neden böyle davranıyorsun?"

"Ben gayet normalin aynı senin olduğun gibi."

"Ben artık normal bir insan olamıyorum malesef."

"Bunun sorumlusu olarak kimseyi gösteremezsin ama..."

"Farkındayım."

"Bu da güzel bir şey."

Kızımdan yediğim tekmeyle adeta nefesim kesildi. Oturduğum yerden doğruldum. Kafasını eğmiş bir şeyler düşünen Poyraz bunu fark etmemişti. Yavaiça ayağı kalkıp balkona doğru yürüdüm. Ellerini korkuluklara yaslayıp derin nir nefes aldım. Karnımın altında hissettiğim ellerle aldığım nefesi bir an tuttum. Ellerini karnımda gezdirmeye başlayınca içimde tuttuğum nefesi bir anda verik kollarından kurtulmaya çalıştım.