ANLAŞMALI İNTİKAM

Bölüm 28

Uzun sahil boyun yürürken Poyraz bir an olsun elini bırakmadı. Tüm ısrarlarıma rağmen Umut'un bebek arabasını almadı. Neymiş aslan oğlu yürüyebiliyormuş. Yorulur dediğimdeyse aslan gibi babası varmış. Gözlerimi önümüze sabitlemiştim ve artık boynum ağrımaya başlamıştı. Kafamı çevirip Poyraz'a baktım. Bir eliyle elimi tutarken öbür eliylede Umut'u sarmalamıştı. Umudum... Kafasını babasının boynuna gömmüş uyukluyordu. İkisininde yorulduğunu fark ettiğimde Poyraz'ın elini sıkıp bana bakmasını sağladım. Dalgın görünüyordu.

"İyi misin canım?"

"İyiyim dalmışım. "

"Yoruldun değil mi? Hadi eve dönelim."

"Valla ne yalan söyliyim yoruldum. Bizim oğlan kilo almış galiba..."

"Evet babası aslan parçan aslan olmaya yolunda baya kararlı."

"Hayt... Aslanım benim bide düzgün yürümeyi becerseydi."

"Neyi varmış benim oğluşumun yürüyüşünde?"

"Paydak paytak... Ördek gibi bayılıyorum. Bu gün aklım çıktı. Parkta düşecek diye..."

"Abartma hayatım çocuk bu düşüp kalkarak büyüyecek..."

"Olmaz efendim benim oğlum büyüyecem diye kendini ordan oraya atamaz."

Kahkahalarım parkı inletmeye başlayınca Poyraz kulağıma yaklaştı.

"Biraz daha gülmeye devam edersen kendime has susturma yollarını kullabacağım." Suratına yerleştirdiği sinsi sırıtmayla suratıma bakmaya devam etti.

"Tamam tamam...Sustum hadi eve gidelim."

"Evet aşkım gidelim acıkmaya başladım."

"Hım...Demek acıktın. Ama ben yoruldum ve yemek hazırlayabileceğimi sanmıyorum."

"Ne? Hadi ama aşkım bunu bize yapamazsın. Bak oğluşunda acıkmış."

"Beni kandıramazsın. Benim oğluşum uyuyor bikere..."

"Gerçekten mi? "

"Evet babası hatta birazdan boynunda bi ıslaklık hissedebilirsin."

"Neden ki ?"

"Bi düşün bakalım."

"Ah... Hayır Masal. Lütfen sil oğluşunun ağzını."

"Ne yani Poyraz Umut'tan mı iğreniyorsun."

"Hayır ama ben hiç hoşlanmam. Yani kim olursa olsun."

"İyi." diyip arkamı döndüm. Ve hızla yürümeye başladım. Yol boyunca arkada bana yetişmeye çalıştı ama oğluşum uyuduğu için onu çok sarsmak istemiyordu.

Eve girince hemen odaya çıkıp üzerimi değiştirdim. Poyraz odaya girince ona kısa bir bakış atıp odadan çıktım. Mutfağa indip yemek yapmaya başladım. Eski günlerime dönmüş gibiydim. Mutfakta ordan oraya koşturuyordum. Bir saat sonra masayı donatmıştım. Ama hala Poyraz aşağı inmemişti. Merakla merdivenleri çıktım. Odanın kapısına gelince derin bir nefes alıp odanın kapısını açtım. Poyraz yoktu. İçeri girip Umut'un odasına girdim. Umut yatağında yatarken Poyraz Umut'un yatağının yanına oturmuş kitap okuyordu.

"Poyraz ne yapıyorsun burda?"
Aksi bir tavırla konuşmaya başladı.

"Kitap okuyorum Masal..."

"Yemek hazırladım."

" Aç değilim sağol."
Sinirlerin gerilmeye başladı. Tamam ben ona biraz naz yapmaya çalışmıştım ama onun bu tavrı neydiki şimdi.