ANLAŞMALI İNTİKAM

Bölüm 4

    Gözlerimi açtığımda hava kararmıştı. Tahminime göre sabah orda olurduk. Kafamı abime çevirince yorgun olduğunu gördüm. Gözlerinin çevresi çökmüştü. Elimi kaldırıp koluna dokununca yerinde sıçradı. Baya dalmıştı galiba bana dönüp

   " Demek uyandın küçük cadı. Ben sohbet ederiz diye düşünmüştüm ama hemen uyudun. "

    " Sabah erken uyanmıştım.  Restoran da işlerim vardı.  Önemli bir organizasyon vardı ve o işi almam lazımdı.  Umarım almıştırız da..."

    " Bu gereklimiydi Masal ? Her şeyin vardı tek yapman gereken şirkette kalıp istediğin departmanı seçmendi. "

    " Abi bu konuda beni hiç dinlemediniz.  Ben dosyalarla uğraşamam  onlara sevgimi katamam. Yemek yapmak öyle değil het gün yeni şeyler deniyorum ve insanları mutlu ediyorum"

    " Çok istiyorsan bize yap...Ya da kocana yap. Eminim böylede mutlu olurdun."

   " Tamam abi hiç konuşmadık farzet. "

   " Sen nasıl istersen..."

Hayatımız bir günde bu kadar değişebilir miydi yada insanın ablası ölünce herkes bizim gibi mi olurdu bilemiyorum. Hadi ben uzun zamandır yoktum ve alışıktım ama abimin bu kadar soğuk kanlı olması beni korkutmuştu.  Dayanamayıp konuşmaya başladım.

    " Bi tuhafsın sanki ablamız hiç ölmemiş gibi davranıyorsun. "

   " Benim için öleli uzun zaman oldu çünkü..."

    " Bu da ne demek şimdi?"

   " Senin o ablam dediğin kişi son zamanlarda çok değişti. Evli bi adamla beraberdi.  Ve belasını buldu. "

   " Ne ! Bu doğru olamaz. Başka bişey olmalı. Benden buna iananmamı bekleme sakın."

   " Ister inan ister inanma öldü ve kurtulduk. Bu konu hakkında bir daha konuşmak istemiyorum.  Annem hariç herkes biliyor amcam bile..."

   " Ama na...."

  " Nasılı falan yok kurcalama öldü bitti. "

Abimin neden bu kadar acımasız olduğunu anlıyordum aslında ablamı benim kadar severdi.ama bu ihanete abim de kayıtsız kalamazdı. Nasıl olurda ailemize bunu yapardı aklım almıyor.

*****

   Evimize varmıştık. Annem bana kocaman sarıldı öptü ama babam tam tahmin ettiğim gibi mesafeliydi. Elini öpüp amcamın yanına ilerledim.  Amcam da annem gibi bana şefkatle sarıldı. Bir baba kızına bu şekilde sarılırdı ancak. Ama babam bana daha önce hiç böyle sarılmamıştı. Annem bunu fark etmiş olacak ki hemen söze atıldı.

  " Hadi benim kuzum yorgumsundur. Git yat yarın ablanın cenazesine gideceğiz."

  Anneme başımı  sallayıp eskiden ablama kaldığım odaya gittim. Herşey aynıydı. Değişen tek şey bana ait hiçbir şeyin olmamamsıydı. Alınmadım kırılmadım. Bunu ben istemiştim. Onların hayatından çekip giden ben olmuştum. Onlara bu kanuda kızmaya hakkım yoktu. Üzerimi değiştirmeden yatağa kıvrıldım. Araba da uyuduğum için uykum yoktu ama babamla karşılaşmak konuşmak istemiyordum. Her zaman beni sevmediğini düşünürdüm ve bu gün bunun gerçek olduğunu kanıtladı. Belki herşeyi silip burda kalırdım onlara ikinci bi evlat acısını yaşatmazdım ama beni istemediği o kadar belliydi ki burda kalamazdım cenazeden hemen sonra gitmeliydim burdan. Alıştığım üzülmediğim mutfağıma dönmeliydim. Düşüncelere dalmışken annem kapıyı açıp içeri girdi.

   " Üzülme annem baban kızgın biraz . Biraz zaman geçsin kızgınlığı kalmaz."
  

   " Zamanım yok anne... Cenazeden sonra gidiyorum bu yerden. Kalmak falan istemiyorum.  Abimede söyledim."

   " Kızım... Deme öyle daha yeni geldin. Beni üzme...Daha yeni kavuştuk. "

  " Babam asla  beni sevmeyecek anne istemeyecek hayal kurma."

Annem ağlamaya başladı.  Ben ona kuyamazdım ki  ama yumuşamamam lazımdı. Burda kalamazdım.

   " Daha fazla konuşmak istemiyorum. Yorgunum anne..."

Annemin yıkıldığını anbean gördüm. Göz yaşları  yanaklarından inerken içim yandı. O benim annemdi.  Bunu ona yapamazdım. Tüm öfkemi nefretimi ondan çıkaramazdım. Tek suçlu babamdı. Kollarımı açıp anneme sımsıkı sarıldım.

   " Özür dilerim annem... Böyle olsun istemezdim . Artık büyüdüm istemediğim yerde durmam. Gitmeliyim bu herkes için en iyisi. Sende biliyorsun biz hiç bi zaman baba kız olamadık. Kaçıp gittiğimde beni kimsesiz bıraktı. "

   " Kızım... Baban seni seviyor nasıl sevmez.  Sen onun bir parçasısın. "

   " Hayır anne babam amcam kadar olamadı. "

Artık bende gözyaşlarımı tutmadım. İçimden
Geldiği gibi ağladım. Bu zamana kadar biriktirdiğim tüm gözyaşlarımı annemin göğsüne akıttım. Beni sımsıkı sardı. O da ağladı. İkimizde içimizi döktük . Savaş meydanında kalmış gibi tüm varlığımızla ordaydık.

****

    Gözlerimi açtığımda annem yoktu. Sanırım saat çok erkendi kimsenin sesi çıkmıyordu. Yataktan kalkıp su içmek için mutfağa gittim. Odama geri dönerken babam ve amcamın sesini duydum. Ve annemin ağlama sesini.  Neler oluyordu odaya doğru gittim. Sesler daha netti.

   " Kızıma bunu yapamazsın. Bu gün onu resmen yıktın. "

    Amcanım kızı yoktu. Karısı ve kızı ölmüştü. Bana hep anlatırdı. Bazen beni kızının yerine koyduğunu söylerdi ama ben istemezdim. Çünkü ben babamın kızıydım.

     " Abi yıllardır yoktu.  Nihayet geldi. Yeter artık kızıma yeniden hasret kalmam ya ona iyi davranırsın yada amcası olarak onuda alıp giderim. "

   " Burda kalmak istemiyor. " annemin güçsüz sesi oda da yankılandı sanki.  Amcam oturduğu yerden kalkıp babama doğru yürüdü.

    " Bana söz vermiştin.  Gelince burda kalacaktı. "

   " Kalacak zaten... Beni dinlemek zorunda ayrıca sözlerimi tutarım"

   " Hah yıllar öncede sözler vermiştin. Ona kendi kızın gibi bakacaktın. Yengem ona gerçek annesini aratmazken sen hayatında gördüğü en zalim baba oldun... Kızıma herşeyi anlatıcam ve burdan beraber gideceğiz ... "

   Nefes alamıyordum. Tüm bunlarda neydi. Babam babam değildi.  Yıllarca baba bildiğim bana baba sevgisini gram göstermeyen adam benim amcamdı ama neden? Annem o...
O da gerçek değildi. Peki annem nerde . Benin gerçek annem nerde?
Bu yükü kaldıramazdım. Yarın bu lanet yerden gidecektim. Beni bulacaklarını biliyordum. Artık istanbulda da kalamazdım.  Yurt dışına çıkıp izimi kaybettirecektim. Beni en çok üzen annem diye bildiğim kadın ve gerçek babam olan amcam. Bana bu kadar acı çektirmeleri doğru muydu?  Sessiz adımlarla odama geri döndüm. Yarın bu aileleyle tüm bağımı koparıp gidecektim.