Part 29

240 2 0
                                    

မနက်ခင်းတစ်ခုက ဒီနေ့ကျမှ မှိုင်းညို့နေသယောင် ဆေးရုံရဲ့ VVIP အခန်းထဲမှာ မိန်းမငယ်တစ်ယောက်နဲ့ကလေးငယ်တစ်ယောက် တစ်ဖက်အခန်းမှာ ယောက်ျားငယ်တစ်ယောက် ၃ယောက်စလုံးကတော့ ဆေးရုံရဲ့ကုတင်ပေါ်မှာ အေးချမ်းနေလေရဲ့ ဘေးကလူတွေအဖို့ကတော့ ရင်တမမဖြင့် သူတို့သတိရမယ့်အချိန်ကိုစောင့်နေကြသည်။

"အာ့ ကျွတ် ကျွတ် အ့ သားလေး သားလေးရော"

"သမီး သတိရလာပီ မထပါနဲ့အုံးသမီးရယ် ဒဏ်ရာတွေနဲ့"

"သားလေးရော မေမေ သမီးရဲ့သားလေး"

"မြေးလေးက သတိမရသေးဘူး အိပ်ဆေးအရှိန်ကြောင့်လဲပါတယ်"

"ဟင် ကို..ကိုကိုရော မေမေ့ ကိုကိုရောဟင် သမီးရဲ့ယောက်ျားရော"

"သားမာန်က ဟိုဘက်အခန်းမှာ သမီးရဲ့ သတိမရသေးဘူး သူလဲမကြာခင်သတိရလာမှာပါ"

"ကိုကို့ဆီသွားမယ်"

"မဖြစ်ဘူးသမီး ဆေးချိတ်ထားတယ် သမီးမှာလဲဒဏ်ရာတွေနဲ့လေ"

"ဟင့်အင်း မရဘူးး"

"သမီး သမီး"

သွန်း သတိရလာကတည်းက သူ့ကိုသူ သတိမရနိုင်ပေ။သားနဲ့ သူ့ယောက်ျားကို အရင်မေးတယ် သားကသူ့ဘေးမှာရှိတော့ ယောက်ျားကိုစိတ်ပူပြီး ဆေးပိုက်တွေအကုန်ဖြုတ်ပြီး ပြေးထွက်သွားတာ ဘယ်သူတားတာမှမရဘူး။

"ကိုကို ကိုကို"

"သခင်မ သတိရလာပီလား လက်မှာလဲသွေးတွေနဲ့မဟုတ်မှ ဆေးချိတ်နေရင်းး"

"ပိုင်ခန့် ကိုကို ဘာဖြစ်တာလဲဟင် ဘာလို့သတိမရသေးတာလဲ"

"သခင်မအနားယူလိုက်ပါ သူဌေးသတိရလာရင် ကျွန်တော်လာပြောပါ့မယ် သူဌေးက ခွဲစိတ်ခန်း၀င်ထားရတာပါ"

"ဟင် ကိုကိုက ကိုကိုက ခွဲစိတ်ခန်း၀င်ရတယ် "

"သခင်မ သခင်မ"

"သမီး သမီးလေး"

"လူနာက အရမ်းအားနည်းနေတာမို့ သူ့ကို နောက်ထပ် ဆေးပိုက်တွေအဖြုတ်မခံပါနဲ့ မဟုတ်ရင် ခုထက်ပိုဆိုးလိမ့်မယ်"

"စိတ်ချပါဒေါက်တာ ခုနက ကျွန်တော်မရှိလို့ ဖြစ်သွားရတာပါ မမကို ကျွန်တော်ဂရုစိုက်လိုက်ပါ့မယ်"

TOXIC💔Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang