Hellooo. Yine ben. Evet keyifler nasıl bakalımm. Umarım bir önceki bölümü beğenmişsinizdir. O zamann herkese iyi okumalar.
Neslihan ve yanındaki bi kaç hemşire odaya girdiğinde asiyi odadan çıkarmışlardı. Pencerenin perdelerini kapatmış ve dışarısı ile olan tüm bağı kesmişlerdi.
Asi hemen karşıda ağlayarak bir o uca bi bu uca gidip geliyordu. Ne olduğunu bilmiyordu ve bu bilinmeslik onu daha da endişelendiriyordu.
Koridorun başından yaman çağla ve cesur göründü asinin ağladığını gören yaman koşarak kız ile arasındaki mesafeyi kapadı sandalyeye çöken kızın önünde diz çökerek asinin kendisine bakmasını sağladı. "Asi noldu " Diye sordu ilk başta. Hemen ardından çağla endişe ile"alaza mı bi şey oldu "diye sordu. Daha sonra asi başı ile camı gösterdi.
Hepsinin bakışları perdesi kapalı camı buldu daha sonra endişe ile birbirlerine çevirdiler bakışlarını. Tam bu sırada alazın odasının kapısı açıldı içeriden neslihan çıktı. Genç kesim hemen neslihanın etrafını sardı.
Yaman ve çağla aynı anda "anne" Dedi asi ise "iyi mi " Diye sordu sadece. Şu an duymak isteyeceği ilk şey alazın iyi oluşuydu.
Neslihan küçük bir tebessüm gönderdi ilk önce gençlere "merak etmeyin çocuklar durumu iyi, uyandı" Dedi hemen ardından.
Çağla ve asi aldığı iyi haber ile birbirlerine sarıldılar. İkiside ağlıyordu ama hastane bahçesindeki gibi üzüntüden değil bu sefer mutluluktan ağlıyorlardı.
"Birazdan normal odaya alacağız o zaman görürsünüz tamam mı çocuklar" Dedi neslihan hemen ardından alazın odasına girdi yine
Yarım saat sonra alaz normal odaya alınmıştı. Herkes onun odasına doluşmuştu. Neslihan alazın yatağının başucuna oturmuş bir eli ile de oğlunun saçlarını okşuyordu.
Çağla ise ikizinin ayak ucuna oturmuştu. Yaman asi cesur üçlüsü ise ayaktaydı. "Alaz nasıl hissediyosun kendini ağrın varsa seruma ağrı kesici ekleyebilirim" Diye sordu neslihan. Annesinden gördüğü bu aşırı ilgiyi sevdi alaz hem de çok sevdi. "Yok anne iyiyim arada yokluyor ama o kadar kötü değil" Dedi alaz.
İkizi ile gözleri birbirine değdiğinde çağla "çok korkuttun beni " Dedi ağlayarak. Ömründen ömür gitmişti şu bi kaç günde. Alazın gözünün önünde yere yığılışı, asi ile konuşması, gözlerini kapattığında bi daha hiç açamayacak sandı çağla çok korkmuştu. Yoğum bakımdayken alazın yanına bir kere girebilme şansı olmuştu. O kadar çok yalvarmıştı ki uyanması için.
Çağla uzanıp ikizinin elini tuttu "nefesin yetmezse benimkini paylaşırız" Dedi tebessüm ederek bunu onlardan başkası anlamadı.
Alazın bakışları bu seferde yamanı buldu "şşş ağladın mı doğru söyle" Diyerek ufak bi kahkaha attı. "Ne ağlıcam lan" Diyerek cevapladı yaman onu.
Ama yalan söylemişti. Yaman da ağlamıştı belki çok sonradan bulmuşlardı birbirlerini ama yaman bir kere kardeşim dediğini bi daha bırakmazdı. Hastanede kimsenin görmediği bi köşede ağlamıştı alaz için.
"Hadi bakalım çocuklar kaç gündür buradasınız artık herkes dinlenmeye ben buradayım " Dedi neslihan yataktan kalkarken. Herkes onaylayan mırıltılar çıkartırken asi "şey ben burda kalsam" Dedi
Neslihan alaza baktı kızın bu sorusu ile alaz onaylayarak göz kırptı ve herkes ikiliyi yanlız bırakmak için odadan çıktılar. Asi yavaş adımlarla yatağa yaklaştı. Bazı şeyleri konuşmanım zamanıydı belkide.
Boğazını temizleyerek söze başladi asi "neden yaptın bunu " Dedi hala o anı hayırladıkça gözleri doluyordu. Alazın gözlerini kapamadan önce kurduğu cümleler hala aklındaydı mesela.
