Yıldız Mevsimi

Bölüm 1- Rüya

Hızla esen rüzgara karşı koymak için ne kadar uğraşsam da saçlarım ve kıyafetlerim özgürlüklerini kazanmak istercesine savruluyorlardı.Soğuktan donan ellerimi biraz olsun ısıtabilmek için ceplerime soktum.Servisimin gelmesi için daha ne kadar bekleyeceğimi tahmin etmeye çalıştım.
Saatin kaç olduğunu bilmemem de beni zaman geçtikçe sinirlendiriyordu.Uzun bir arayışın sonucunda telefonumu bulamayınca pes ettim ve derin bir nefes alıp soğuk havanın ciğerlerime dolmasına izin verdim.Başımı gökyüzüne kaldırıp hâlâ gözüken yıldızları inceledim.Vakit geçirmenin en güzel yolu!

"HEY! Akşama kadar orada mı duracaksın? Binsene kızım." Dağ kaçkını servis şöförünün sesinin geldiği tarafa bakınca yine daldığımı farkettim.Gözlerimi devirip "geliyorum" dedim.Duymasını beklemiyordum.Şansımı denemek istemiştim.Tabiki ben servise adım atana kadar hunharca kornaya bastı. Sanırım bu ona hayat enerjisi veriyordu.Fazlaca garip bir adam diye geçirdim içimden ve yılın saçma insan ödülünü ona verdim.Serviste her zaman oturduğum yere -pencere kenarına- oturdum.Pencere kenarları kesinlikle vazgeçilmezimdir.

Matematik sınavımı hatırlayıp hemen kitabımı açtım.Hani son dakikada öğrenilen bilgiler daha kalıcıdır ya.Ondan son dakikaya bıraktım.-Bunu ben de uydurmuş olabilirim.Hatta muhtemelen. -

***

Gömüldüğüm kitabımdan kafamı servisin ani bir fren yapmasıyla kaldırdım.Kitabım fren yüzünden yere düşmüştü.Onu almak için eğilince yanımda Zoe'nin olmadığını farkettim.Sınavı olduğu gün gelmemesi garip geldi.Böyle zamanlarda devamsızlık yapmamaya dikkat ederdi.Eğilip kitabımı yerden aldım.Pencereye dönüp bakınca otoyolun ortasında durduğumuzu farkettim.Şoföre çemkirmek için bir sebep bulmuştum.Zafer kazanmanın mutluluğuyla yerimden doğruldum
Ama bakışlarım şöförün boş koltuğuna kayınca, edeceğim laflar içimde kalmıştı.Sağıma dönüp baktım ve sonra etrafıma.Tüm servisi inceledim ağzım bir karış açık şekilde .Hiç biri yoktu.Herkes biraz önce burdaydı? Kötü şaka diye mırıldandım.Gözlerimin dolmasına engel olamadım.En gereksiz yerlerde ağlayabilme özelliğim,selam!

Hemen derin bir nefes alıp mantıklı düşünmeye ve göz yaşlarımın bana isyan etmelerine rağmen onları geri göndermeye çalıştım.
Ben hep burdaydım.Gitseler haberim olurdu.Şaka yapmaya çalıştıkları belliydi.Hemen kapıya yöneldim.Otomatik!! Aman ne güzel.Şoför koltuğuna uzanıp kapıyı açmaya çalıştım ama araba çalışır durumda olmadığı için açılmadı.Burada kilitli kalmıştım.Pencereden dışarı bakıp birilerinin bana yardım etmesini isteyebilir yada bu saçma şakacılardan birini görebilirdim.Uzun süre etrafta kimseyi göremeyince bunun boşuna olduğunu anladım.Gözlerim kararmaya başlamıştı.Yavaşça servisteki yerime oturdum.

TELEFONUM!

Hemen çantamı alıp hızlıca içini koltuğa döktüm.Nefesim kesiliyordu.Soğuk soğuk terlemeye başlamıştım.Gözlerimi zorlukla açık tutarken telefonumu aramaya başladım.Bir süre sonra bunun işe yaramadığını anlayıp bıraktım çünkü yoktu.

Koyduğuma emin miydim?
Hayır.

Telefonumu artık cebimde taşımaya yemin ederek son bir umutla pencereye döndüm. Ileride kızıl saçlı 5-6 yaşlarında olabilecek bir kız gördüm.Ellerimin yavaşça soğuduğunu ve kalp atışlarımın yavaşladığını hissediyordum.Bayılacak gibiydim.Ama o kızdan gözlerimi ayıramıyordum.Ona baktıkça kendimi daha iyi hissediyordum.Uzun bir süre ona baktım.Artık kendimi daha iyi hissediyordum.Ona bir şeyler sormak için yerimden kalkmak isteyince hareket edemediğimi farkettim.Nefes alış verişlerim sıklaşmıştı.Artık bu garip olayın bitmesini istiyordum.Göz yaşlarım yanaklarımdan süzülüyordu.
Gözlerimi hâlâ küçük kızdan ayırmamıştım.Kız bana yaklaşmaya başlıyordu ki bir anda nerden geldiğini
anlamadığım korkunç bir ses duydum.O kadar şiddetliydi ki servisin camları kırılmıştı.Üzerime gelmemeleri için ellerimi kullanmak istedim ama kıpırdayamıyordum.Küçük kıza baktım.Elleri kulaklarında kaçıyordu.Gözlerim ona bakarken karardı.Ses azalmıyordu bir türlü.Bağırmaya çalıştım.Sesimi bile duyamıyordum. Sanki uykudan uyanmış gibi gözlerimi açtım.