Zihnimizin kalın perdelerini çekmiş olsak da,hala kaldırmaya çekindiğimiz kırılgan tüller vardı arada.Kendimizi "güvende" hissettiren.
Çatal bıçak sesleri arasında sessizce yemek yiyorduk.İhtiyacımız olan şey kelimelerde saklı değildi bu akşam.
Tam kıvamında pişmiş et ağzımda kendiliğinden dağılırken suya uzanmak için başımı kaldırdığımda bakışlarımız karşılaştı.
Yüzündeki huzursuzluktan çok çekingen tedirginliği gördüğümde uğraşılarının karşılığı olmasa da geniş bir tebessüm verebildim yalnızca.
"Eline sağlık.Çok güzel olmuş."
Suyundan bir yudum alırken bitirdiği salata tabağını gözleriyle işaret etti.
"Salata konusunda sen de gerçekten iyiymişsin."
Lafın gelişi olmadığına inandığım iltifatıyla gülümsemem biraz daha genişledi.
"Babam neredeyse her tür salatayı denerdi evde.Çok severdi yapmayı da yemeği de.Ben de ondan öğrendim bir şeyler."
Dudaklarında doğallık bir an için silinirken ailemden bahsettiğimi yeni fark etmiştim.Bir kaç hafta önce günlük konuşmamın bir parçası olan ailemden bahsetmek şimdi garip şekilde anormal geliyordu.
"Alışkanlıklar" dedim büyük bir yıkıntıyı izlercesine tabağıma bakarken.
"Sanki buradan çıkıp evime dönecekmişim gibi hissediyorum bazen.Unutuyorum..." devamında ne diyeceğimi bir kaç saniye düşünüp vazgeçtim.Sustum.
"Geçmişini bir kenara atmak zorunda değilsin.Sevdiklerini,aileni,arkadaşlarını unutmak zorunda değilsin.Sen onlarla sensin.Geçmişiyle varolur insan,kalbindekilerle ayakta durur.Onları silmeye çalıştıkça kendin de silinirsin bu dünyadan.Ne Triffin'de varolursun ne de kendi dünyanda."
Bir şeyler söylemeye hazırlanırken dudaklarım aralandığında derin bir nefes alıp devam etti.
"Daha zamanın var Melody.Her şey bitmiş gibi davranma.Hala hayatına dönebilmen için fırsatın var."
Kararımı vermiş gibi konuşuyordum. Sahi vermemiş miydim? Kabullenmesem de doğru olanı biliyordum. Hayatım değerliydi ama birinin canından daha önemli değildi. Bana verdiği değere çoktan tüm kalbimle inanmıştım. Burada kalmam için,kandırmak için değildi. Gözlerinde gördüğüm samimiyet annemde,babamda,dostlarımda gördüğüm samimiyetin aynısıydı.
"Melody hatırlıyor musun doğum günümüzde benden bir şey iste demiştin hediye olarak?"
Gözlerimi masada gezdirdikten sonra kısaca yumup "Evet,hatırlıyorum.Hatta sonraya saklamak istemiştin." dedim sesime tatlı bir hayal kırıklığı koyarak.
"Şimdi kullanmak istiyorum o zaman bu hakkı."
"Seni dinliyorum." Ne isteyeceğini tahmin etmeye çalışırken heyecanlamadım desem yalan olurdu.
"Burada kalmaya karar verirken sadece kendini düşüneceksin.Biliyorum ki gittiğinde seninle beraber benim de öleceğimi öğrendin."
Sanki uzun süredir gizlediğim bir sırrım ortaya çıkmış gibi mahçup bir ifadeyle başımı eğdim.
"Melody söz ver bana.Yalnızca kendini düşüneceğine.Sadece kalbinden geçen doğruya göre hareket edeceğine söz ver."
Tereddüt edeceğimi bildiği için sustu.Bana zaman veriyordu ama bu sözü versem de tutamazdım ki.Ela gözlerini bana diktiğinde kollarını göğsünde kavuşturmuştu.Kaşlarını kaldırıp cevabımı beklediğini belli edercesine bana baktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yıldız Mevsimi
FantasiBen bir yolculuğa çıkıyorum. İstesem de istemesem de. İki yol var karşımda. İkisi de beni felaketlere sürüklüyor. Ne kadar kaçmaya çalışsam o kadar içinde buluyorum kendimi. Geleceğim parça parça elimde şekilleniyor ve ben bir kısım geleceği öldürü...
