Każdy znał legendę o Awatarze. Władca czterech żywiołów ktoś, kto przywróci pokój temu światu i zakończy trawiącą go stuletnią wojnę. Tym kimś okazał się studwunastoletni chłopiec.
Nastoletnia Mirari zawsze żyła zmuszona trzymać się na uboczu. Mies...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
— No, to co tam ciekawego udało ci się podsłuchać, Aang? — zagadnęła leniwie, zerkając w kierunku chłopca. Wrócił właśnie z toalety. Niby z toalety, bo było to dość wątpliwe.
— Ja? Nie podsłuchiwałem! — odparł prędko.
— Aha — mruknęła nieprzekonana ani trochę.
W końcu Katara i Ciocia Wu wyszły, wróżbiarka zawołała do siebie kolejną osobę. Jednakże Sokkę spotkało rozczarowanie. Nie został nawet zaproszony do środka. Zamiast tego Ciocia Wu na szybko wywróżyła mu z twarzy.
— Twoja przyszłość będzie pełna walki i cierpienia. Cierpienia, które sam sobie zadasz.
— Ale nawet mi pani nie spojrzała w ręce! — uniósł się Sokka, a Mirari poklepała go po plecach we współczującym geście.
— Nie ma takiej potrzeby. Masz to wypisane na twarzy — odrzekła Wu i skierowała swoją uwagę w kierunku awatara. — Teraz ty. Chodź ze mną.
Aang podążył za kobietą do jej pokoju. Mirari wróciła na poduszki i sięgnęła po ciastko. Uznała, że warto było skorzystać z darmowego poczęstunku, póki byla ku temu okazja.
— Co to niby miało być?! — smęcił Sokka, siadając obok z obrażoną miną.
— Nie mów, że cię nagle zaczęła obchodzić wróżba twojej przyszłości? — zagadnęła, unosząc brew.
— Nie obchodzi. Ale zostałem oszukany. Niby ja sobie krzywdę robię? — prychnął.
— No cóż, tak — odparła dziewczyna — Zwykle, jak ci się coś dzieje to dlatego, że sam się pakujesz, że tak powiem, pod minę. Jak dla mnie słowa cioteczki mają sens.
Nic nie zrobiła sobie z pełnego wyrzutu spojrzenia, które prędko rzucił jej Sokka.
— Jesteś cała w skowronkach — rzuciła, zerknąwszy na Katarę. — Więc, co ci powiedziała?
— Że wyjdę za potężnego maga — oznajmiła z przejęciem Katara.
— Potężnego maga? Ciekawe — skomentowała zaintrygowana. — Tak się składa, że znam jednego takiego.
