Gwen's Point Of View
I woke up late the next day. It was a lazy Saturday morning for me. I grabbed my phone and saw three missed calls from Jarred. I smiled when I saw his messages.
From: Jarred
Hi, love! Good morning, please call me when you're awake. I miss you 🥺
Natawa na naman ako sa emoji na ginamit nito. Ang arte arte, eh kami ang magkausap bago natulog.
I immediately called him thru FaceTime.
"Hey, baby." Bati nito pagkatapos sumagot in just two rings.
"Hi, sorry, kakagising ko lang." Bati ko habang nakatitig sa kanya na kaparehas kong naka-sandal sa headboard ng kama.
"It's okay, love. Sabay tayo kumain?" He smiled so sweetly. Ang gwapo talaga ng lalaking 'to.
"Kanina ka pa gising, diba? Hindi ka pa kumakain?" Hay nako, paano kung mamaya pa ako nagising edi mas late sya makakakain?
"Huwag ka na magalit, I just want to eat with you. Miss na kita." Dire diretsong salita niya kaya naman natigilan kami pareho. I stared at his eyes and I felt like my cheeks and ears are burning. Miss niya raw ako!
Una syang nakabawi at umubo.
"Bumaba ka na, love. Kumain na tayo, may pagkain na ako dito." I nodded.
"Okay, baby. Wait for me, I'll just brush my teeth and wash my face." He nodded and smiled at me before I left my phone on my bed. Mabilis naman akong nag-ayos sa banyo at dumiretso sa closet para makapagpalit ako ng damit.
"I'm done! What's your food?" Nangingiting tanong ko habang naglalakad pababa kaya mabilis niya naman akong sinaway.
"Baby, baka magkamali ka ng step at mahulog sa stairs. Be careful." I rolled my eyes
"Ang OA talaga." Tumawa naman sya.
"Nag-aalala lang ako. Ayokong masaktan ka."
"Ang drama ni Jarred. May kasalanan ka ba at ganyan ka ngayon?" Natatawang tanong ko sa kanya. He glared at me.
"Palagi naman akong nag-aalala sayo. At wala akong kasalanan, bakit mo naisip yan?" Umiling ako at tumawa nalang.
"I was just joking, love. Let's eat already." Umupo na ako dahil may nakahanda nang pagkain sila ate para sa akin. They're not here, baka nasa garden.
"What's your plan for today?" He asked while we were still eating. Uminom muna ako ng kape bago tumingin sa kanya at sumagot.
"I'll just watch a series, how about you?" Nakatitig siya sakin ngayon kaya naman pakiramdam ko ay malulusaw ako. He's looking at me like he's longing so much for me. Ang aga pa pero delusional na ako.
"My secretary and I will shop in an outlet here. What do you want me to buy for you?" Tumitig ako sa kanya habang nag-iisip.
"Wala, ikaw gusto kong pasalubong." He teased him. He immediately groaned and I saw his ears turning red. I laughed so hard.
"Kinilig ka? Ang rupok." Tumatawa pa rin na pang-aasar ko dito. He smirked.
"Palagi naman akong marupok pagdating sayo." I smiled.
"Ako rin." I answered. Napanganga naman sya at parang hindi makapaniwala kaya tumawa nalang ako.
"I'll just decide the things that I'll buy for you. Alam ko rin namang hindi ka magsasabi." Napa-tango ako dahil totoo naman, ayoko kasi talagang nagpapabili ng kahit ano.
"Ikaw bahala, love. Bumili ka ng ref magnet, ha." Napatawa siya doon at nag-thumbs up. After eating, we decided to end the call dahil aalis sila ng 12 pm para doon na rin daw kumain ng lunch. Gusto pa nga niya ipa-move yung oras ng alis nila para makapagsabay kami ng lunch kaso sinabihan ko na nakakahiya naman sa secretary niya at mabuting maaga sila umalis para maaga rin makauwi.
