Mütemmim Cüz

47/Hazin Son

Ekin, Mert ve ben bir de birkaç adamımız.
Serhat'ın kapısında bekliyoruz. Hep olduğu gibi, evin içinde bir iki koruması olur ama bahçede kimseyi bırakmaz geceleri.
Ekin kapıyı açtı, "Ben yavaştan dolanıyorum arkayı." diyerek arabadan indi, belindeki tabancayı çıkarıp hazır etti. "Gördüğümü indiririm."

Başımı salladım, "Mert ve ben içeri sızacağız." dedim. Başını salladı, "Tamam." dedi, susturucuyu takarken.

Mert de arabadan indi, "Ben bahçeyi hallediyorum." dedi. Onunla aynı anda ben de arabadan indim, kapıları kilitleyip, "Serhat'ı ilk bulan avluya getirsin." dedim.

Evin etrafına dağıldık, güvenlik kulübesinde uyuyan güvenliğin yanına sessizce girip ağzını kapattım. Refleks olarak uyanan güvenliğin kulağına, "Sakın sesini çıkarma, kapıyı aç." diye fısıldadım. Eliyle otomatik kapıyı açınca silahın kabzasını ensesine geçirdim.

Bahçe kapısının iki kenarının birinde ben, diğerinde Mert duruyordu, kapı açılırken bir iki koruma dışarıya doğru geldi.

Mert birini tutup kolunu boynuna doladı, ben ötekini ensesinden tutup kafasına silah dayadığımda, bir iki silah sesi geldi, Mert, "Abim susturucu taktı, başka biri var." dedi.

Korumayı sarstım, "Kim var lan evde?" dedim. Koruma iki elini havaya kaldırıp, "Serhat Bey'in abisi geldi, Faruk Bey..." dedi.

İkisini de bayıltıp bir kenara attıktan sonra içeri girdik. Evin kapısı açıktı, "İçeri girdi mi sence?" dedim, "Sanmam, arkadan dolanacaktı." diye cevap verdi.

Kapıyı açtı, içeri girip etrafı kontrol ettim, kimse yoktu. "Temiz oğlum burası..." dedim.

Mert içeri girip benim gibi etrafa baktı, "Tuzak mı?" dedi, "Sanmıyorum..." dedim.

İki el silah sesi daha duyuldu, "Biri işaret veriyor." dedi.

Üç el daha silah sesi duyuldu. İki, iki, üç. İki yüz yirmi üç... Günal!

"Güvenilir adam bu, Günal Üsteğmen." dedim gülerek. "Koca üsteğmenin burada ne işi var?" dedi.

"Faruk'u enselemeye geldi o..."

İçeri girip her odayı tek tek aradık, en sonunda Serhat'ı ve Faruk'u bulduğumuzda Günal avluda bizi bekliyordu, "Bakıyorum da faaliyetler devam ediyor Manisa Zümrüdü."

Ellerini arkada birleştirmiş, bana teslim olmak zorunda kalan adamı ve beni izliyordu, "Aslında devam etmiyordu, bundan alınacak bir intikamım var." dedim.

Başını salladı, "Orası belli, bana Faruk'u ver yeter."

"Alsın senin olsun, tepe tepe kullan." dedim, "Yalnız, görmedin, duymadın, bilmiyorsun."

Gülümsedi, "Kimi görmüşüm de duymuşum? Görüp duymadığımı bilmem ben." dedi.

"Eyvallah." dedim. Günal Faruk'u alıp gittikten iki dakika sonra Serhat'ı avluya diz çöktürdüm. Ekin de bodrum katından çıkmıştı, Serhat bana bakıyordu, "Yakut, bak anlaşabiliriz." dedi. Kaşlarımı kaldırıp ona baktım, "Ben anlaşmaya gelmedim." dedim, "Tamam, boşanırım Elzem'den zaten sevmiyorum." dedi.

Eğildim, gözlerinin içine nefretle baktım, "Sence benim şuan ki tek  derdim Elzem'le evli olman mı, yoksa kıskançlıktan kudurup öldürdüğün kadın mı?"

"Özür dilerim..." dedi, elimin tersini yüzüne vurdum, "Neyden özür diliyorsun lan, geri zekalı!" dedim. "Kimden özür diliyorsun?"

Yutkundu, çenesini elime aldım, "Ne yapmıştın sen o kıza, kafasını ezmiştin değil mi?" dedim.

Tabancayı alnına yasladım, "Yakut.." konuşmaya çalışıyordu ama ben çenesini sıktırdığım için konuşamıyordu, "Yapma..." dedi.

Kaşlarımı kaldırdım, "O kızın tek suçu sana inanmamaktı..." dedim. "Bana aşık bile değildi."

Silahın tırnağını çektiğimde gözlerini sıktı, "Ölümden bu kadar korkuyor musun gerçekten?" dedim.

Cevap vermedi. Ekin elini koluma koydu, "Bence kuru kuruya gitmesin." deyip bana bir çekiç uzattı. Tabancayı Serhat'ın alnından çektim, "Bununla mı vurdu Elzem'e?" dediğimde, "Onu görmedim ama benzer bir şeydi..." dedi.

Çekiçin sapını sıkıca tuttum, "Hazır mısın?" dedim. Serhat bana bakıp cevap vermeden çekiçi kafasına geçirdim.

Yere bayılıp başından kan akmaya başladığında Mert yüzünü buruşturdu, "Sıkmaya gerek kalmadı." dedi tabancayı işaret edip, başımı iki yana salladım, tabancayı ona doğrultup tetiğe bastım.

"Yarın sabah haberi duyulsun." dedim, "Yaza çifte nikah yapıyoruz."