"ဥယျာဥ်မှူးလေး ဒီတစ်ခေါက်ခရီးကဘာသွားလုပ်တာလဲ"
"ပန်းမျိုးစေ့တွေ သွားပို့တာ"
"ဘယ်အထိသွားလို့ ဒီလောက်ကြာနေတာလဲ"
"နယ်စပ်"
"တစ်ယောက်တည်းလား"
"အဖော်တွေပါတယ်"
"သွားနေကျလား"
"ဟုတ်တယ်"
"နောက်တစ်ခါ ကိုယ်ရောလိုက်လို့ရမလား"
"မရဘူး"
"ဘာလို့တုန်း"
"စကားများလို့"
"ဟွန့်"
နှာမှုတ်ကာကားမှန်ဘက်လှည့်လိုက်သည်။ဥယျာဥ်မှူးလေးရဲ့နှူတ်ခမ်းတွေကွေးညွတ်နေတာ ကားမှန်ပေါ်မှာအထင်းသား။စိတ်မရှည်ဘူးဆိုပြီး မေးသမျှဖြေပေးတတ်သူက အပြင်ပိုင်းအေးစက်ပြီးနှလုံးသားနွေးထွေးတဲ့သူ။
အလုပ်ကိစ္စနှင့်လာတာဟုအကြောင်းပြကာ သူခရီးထွက်နေချိန်သူ့ပျိုးဥယာဥ်အတွင်း နေ့တိုင်းခြေချဖြစ်သည်။သူပြန်လာချိန်တွင်လည်း သူ့အိမ်မှာခိုကပ်နေသည်။ယခု Yမြို့သို့အသွားတွင်လည်း စကားပြောဖော်ရအောင်ဟုဆိုကာကားနှင့်ဇွတ်လိုက်လာသည်။
တောင်ပေါ်လမ်းတစ်လျှောက် အကွေ့အကောက်တွေပေါသော်လည်း မောင်းနေကျလူကကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်။လမ်းဘေးဝဲယာမှသစ်ပင်ကြီးတစ်ချို့က စိမ်းစိမ်းစိုစို။နေကြာရိုင်းများကဝါဝါဝင်းဝင်း။တောပန်းရနံ့ကမွှေးမွှေးပျံ့ပျံ့။အရာအားလုံးကဗျာဆန်နေခြင်းဟာ မြတ်နိုးနေရသူရဲ့ အပြုံးလက်လက်ကြောင့် ။
"ပထဝီ"
"ဗျာ"
ဘယ်သူမှမသုံးဖူးတဲ့နာမ်စားလေးတစ်လုံးဟာ သူပေးတဲ့ကျွန်တော့်အတွက်လက်ဆောင်။
"မင်းက အမြဲအားနေတာပဲနော်"
"ဟုတ်တယ် အစ်ကိုနှစ်ယောက်ရှာထားတာတွေတောင်ကျွန်တော်သုံးလို့မကုန်နိုင်ဘူး အဲ့တော့အလုပ်မလုပ်ချင်ဘူး"
"ကိုယ်ပိုင်ဝင်ငွေဘယ်တော့ရှာမှာလဲ"
"တစ်စုံတစ်ယောက်ကိုပိုင်ဆိုင်ရရင် သူ့အတွက်ရှာပေးမယ်"
YOU ARE READING
OCEAN (သမုဒ္ဒရာပိုင်တဲ့လခြမ်းငယ်) (Complete)
Paranormalမင်းကိုပိုင်ဆိုင်ခွင့်နဲ့ပတ်သပ်လာရင် ကံကြမ္မာကိုတောင်စိန်ခေါ်ပစ်မယ်ငယ်ငယ် မင္းကိုပိုင္ဆိုင္ခြင့္နဲ႕ပတ္သပ္လာရင္ ကံၾကမၼာကိုေတာင္စိန္ေခၚပစ္မယ္ငယ္ငယ္
