OCEAN (သမုဒ္ဒရာပိုင်တဲ့လခြမ်းငယ်) (Complete)

အပိုင်း ၃၅

ထိုးကိုက်နေတဲ့ခေါင်းကြောင့် နိုးလာပေမယ့်မထမိသေး။နာကျင်မှုကခေါင်းမှစကာ ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ပျံ့နှံ့နေသလိုဘဲ။ခါတိုင်းလည်းသောက်နေကျပေမယ့် ဒီလိုမနာကျင်ခဲ့ဖူးဘူး။

အဓိကက ဖော်မပြနိုင်တဲ့တစ်နေရာရဲ့နာကျင်မှုက ဆိုးဆိုးရွားရွားပဲ။နည်းနည်းလှုပ်တာနှင့်နာကျင်လာတာမို့ အသက်တောင်ရဲရဲမရှူနိုင်။လည်ချောင်းတွေခြောက်နေတာမို့ ရေသောက်ချင်နေမိသည်။နှုတ်ခမ်းတွေကတော့စိုစိုစွတ်စွတ်ရယ်။မသိရင်အခုမှရေသောက်ထားသလိုမျိုး။

မျက်လုံးကိုအားယူဖွင့်တော့ နေရောင်စူးစူးကြောင့်ချက်ချင်းမဖွင့်နိုင်။ဖွင့်လိုက်ပိတ်လိုက်နှင့် အလင်းရောင်နှင့်အသားကျသွားမှ အပြည့်အဝဖွင့်လိုက်နိုင်သည်။

ဘေးနားဆီစမ်းကြည့်ပေမယ့် မျက်မှန်ကရှာမတွေ့။မျက်မှန်သမားမို့ မျက်မှန်မပါရင် အကန်းသာသာ။အနားမှာရှိနေတဲ့လူကိုတောင်သေချာမခွဲခြားနိုင်သည်အထိ သူ့မျက်လုံးတွေဆိုးရွားပါသည်။အိပ်ယာဘေးခုံမှာတင်ထားတဲ့ရေခွက်ကိုမှုန်ဝါးဝါးမြင်တော့ ထသောက်ဖို့ကြိုးစားမိသည်။

တစ်ချက်လှုပ်လိုက်တိုင်း အသည်းခိုက်မတတ်နာကျင်သွားမှုကိုလျစ်လျူရှူလို့မရ ။ဘဝမှာတစ်ခါမှမကြုံဘူးတဲ့ အစိမ်းသက်သက်မဟုတ်တာမို့ နည်းနည်းတော့ရိပ်မိလာသလိုဘဲ။နာကျင်မှုကိုအာရုံမစိုက်နိုင်တော့သည်အထိ သူထိတ်လန့်တကြားထထိုင်မိသွားသည်။

မဖြစ်နိုင်ဘူးမလား။သူထင်နေသလိုမဟုတ်ဘူးမလား။သူညကအရက်မူးပြီး ချော်လဲထားလို့နာနေတာမလား။အတွေးတွေတောင်မြောက်ပြေးနေရင်းမှ ဂုတ်ပိုးထက်လက်နှင့်ထိလိုက်သည်။မရှိ။သူအမြဲကပ်ထားခဲ့တဲ့ glandဖုံးကပ်ခွာကိုမစမ်းမိ။

ပြိုလဲသွားတဲ့စိတ်အစုံဟာ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်တွေကအတိုင်း။မျက်နှာဖုံးတွေကွာမကျအောင်ထိန်းခဲ့ရတဲ့ နေ့ရက်တွေဟာအဓိပ္ပါယ်မဲ့ကုန်ပြီ။

ဘယ်သူနဲ့လဲ၊ဘယ်လိုဖြစ်ကုန်တာလဲ အခုသူကရောဘယ်ကိုရောက်နေတာလဲ။လက်ကျန်ဖယ်ရိုမုန်းတစ်ချို့ကို ထိုအချိန်မှသတိထားမိသည်။ပြင်းပြင်းရှရှ ဝိုင်ရနံ့တွေ။နူးညံ့မလိုနဲ့ အဆုံးစွန်ထိယစ်မူးစေနိုင်တဲ့ရနံ့။ရင်းနှီးသလိုနှင့်စိမ်းသက်နေတဲ့ရနံ့။