မောင်တို့ဆိုလေ ပျားသကာသို့ချိုလှစေ [[ Complete ]]

အပိုင်း - (၅)

သာထင် နွားလှည်းဆင်ရင်း သူကြီးအိမ်ဆီကို အကဲခတ်လိုက်သည်။ ရွာက လူကြီးလူငယ်မကျန် တစ်ဖက်ရွာက ဘုရားပွဲကို လည်ပတ်ကြမှာမို့ စုရပ်ဖြစ်တဲ့ သူကြီးအိမ်ရှေ့မှာ နွားလှည်းတွေ တန်းစီလို့ ရောက်နေကြပြီဖြစ်သည်။

" ဟေ့ ဒင်္ဂါး ... မပြီးကြသေးဘူးလား ... နောက်ကျလို့ နေမြင့်သွားရင် နွားတွေပင်ပန်းမှာနော် ... အဲ့အခါကျ ငါတို့ပဲ ခရီးဖင့်မှာ "

သာထင်က အိမ်ဘက်ကိုလှည့်ရင်း လောဆော်လိုက်သည်။ အိမ်ဘက်ကို ကြည့်ရသလို သာထင့်အနီးကိုလည်း မျက်စိစွေလို့ စောင်းငဲ့ကြည့်ရသေးသည်။ ခြံထဲကို နွားလှည်းဝင်လာကတည်းက လုံးနေအောင် ပြေးလာတဲ့ မိစွာနဲ့မိုက်မိုက်စန်းကြောင့် လန့်သွားရတဲ့ ကြောက်စိတ်ပင်မပြေသေး။ မကိုက်သော်ငြား သွားဖုံးကြီးတွေပေါ်သည်အထိ သွားကြီးဖြဲလို့ တဂီးဂီးလုပ်နေတဲ့ နှစ်ကောင်နဲ့ သာထင်က ဘယ်အချိန်တွေ့တွေ့ တစောင်းစေးနဲ့ မျက်ချေး။

" ဒင်္ဂါး ... "

" လာပြီ သာထင်ရ . လာပြီ ... ဘယ့်နှယ့်ဖြစ်လို့ စွတ်အော်နေရတာလဲ ... အချိန်လည်း မလင့်သေးပါဘူး "

အိမ်ထဲကနေ တစ်ဖက်မှာ တောင်းကြီးတစ်တောင်းကိုဆွဲပြီး တစ်ဖက်မှာ အဝတ်ထုပ်ကြီးကိုင်လာတဲ့ ဒင်္ဂါးက သာထင့်ကို တဗျစ်တောက်တောက်ပြောရင်း ထွက်လာသည်။

" ခြံရှေ့မယ်လည်း သွားကြမယ့်လှည်းတွေ ရောက်နေပြီဟ "

" အေးပါကွာ ... အစ်မငွေမှုန်လည်း လာပြီ . စောင့်ဦး "

လှည်းပေါ်ကို သယ်လာတဲ့ပစ္စည်းတွေတင်ရင်း ဒင်္ဂါးက အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်သွားပြန်သည်။ သာထင်ကတော့ ဒင်္ဂါးတင်ထားခဲ့တဲ့ တောင်းတွေပလုံးတွေကို လှည်းပေါ်မှာ နေရာတကျ စီစီရီရီ နေရာချလိုက်သည်။

" တော့ ကိုသာထင် ... လှည်းမထွက်ကြသေးဘူးလား . ကျုပ်တို့က ရောက်ချင်ပြီတော့ ... စောင့်ရတာကြာလိုက်တာ "

" အော် . မိကဲ "

စိတ်မရှည်တော့ပုံရတဲ့မိကဲက ခြံ‌ထဲထိဝင်လာပြီး သာထင့်ကို ရန်လာတွေ့သည်။ သာထင်လည်း ခေါင်းကဆံပင်တွေကို ဆွဲဖွလိုက်ပြီး သက်ပြင်းတစ်ချက်ကိုလည်း မှုတ်ထုတ်လိုက်သည်။