အပိုင္း - (၂၅)

1.7K 32 8
                                    

ကိုကိုႀကီးတို႔ျပန္သြားၿပီးေတာ့ ပစ္တိုင္းေထာင္တို႔ဆရာတပည့္ႏွစ္ေယာက္ ႐ြာထိပ္ကထန္းေတာဘက္ကို ထြက္လာၾကသည္။

ေမတၱာရွိေၾကာင္းေျပာၿပီးတင္ေတာင္းတာက ရွက္စရာမဟုတ္ေပမယ့္ အခုပစ္တိုင္းေထာင္အေျခအေနက အရိပ္ေနေန အခက္ခ်ိဳးခ်ိဳး ဆိုတဲ့စကားပုံလိုျဖစ္ေနၿပီး သူႀကီးအိမ္မွာ မ်က္ႏွာေျပာင္နဲ႕ဆက္ေနနိုင္ဖို႔အထိ သတၱိမရွိတာေၾကာင့္ ေန႕လယ္ကတည္းက မညိုျမရဲ႕ထန္းရည္ဆိုင္မွာ ေသာင္တင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။

" ဆ်ာေထာင္တို႔က လုပ္လိုက္ရင္ ရိုက္ေပါက္ေတြႀကီးပဲ... တပည့္ျဖင့္ ခုနက ၿမိဳ႕အုပ္မင္းလက္ခ်က္နဲ႕ နာၿပီထင္တာ "

" ေဟ့ေကာင္... ေသာက္စရာရွိရင္ ပါးစပ္ပိတ္ၿပီးေသာက္... နားရင္းထတီးလိုက္ရ "

ေရခ်ိန္ကိုက္ေနသည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ထန္းရည္တစ္ခြက္ႏွစ္ခြက္ဝင္ထားသည္မို႔ ပုံမွန္နဲ႕မတူပဲ အာသြက္လွ်ာသြက္ျဖစ္ေနတဲ့ေခြးပုကို မာန္မဲလိုက္သည္။ သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ အဆာေျပခ်ထားတဲ့ေျမပဲေလွာ္ကို ပါးစပ္ထဲေကာက္ဝါးလိုက္သည္။

" ဆ်ာေထာင္ အခုဘာဆက္လုပ္မွာလဲ "

" မသိဘူးကြာ... ေဟ့ေကာင္ မင္း ေတာ္ၿပီလား... ေတာ္ၿပီဆိုရင္ ကိုမင္းမ်ိဳး႐ုံးခန္းကို သြားၾကမယ္ "

မ်က္စိေရွ႕မွာ ကုန္သြားတဲ့သုံးအိုးေျမာက္ျမဴအိုးကို မ်က္စပစ္ၿပီးေျပာေတာ့ ေခြးပုက ေခါင္းညိတ္ျပသည္။

" အိမ္မျပန္ေသးဘူးလား ဆ်ာေထာင္ရ... ေတာ္ၾကာရင္ ေမွာင္ေတာ့မယ္ေလ... သူႀကီးစိတ္ပူေနဦးမယ္ "

" မင့္မလိုက္ခ်င္ရင္ေနခဲ့... ငါ သြားၿပီ "

" ဟာ ဆ်ာေထာင္ .. ေနဦးေလ . လိုက္မယ္လို႔ "

မနက္ကအခန႔္သားဝတ္လာတဲ့ပိုးပုဆိုးကို ခပ္တိုတိုဝတ္လို႔ အနားကထြက္သြားတဲ့ဆရာသမားေၾကာင့္ ေခြးပုမွာ စတီးပန္းကန္ထဲက ေျမပဲေလွာ္ကို လက္ခုပ္ထဲအျမန္ထည့္လို႔ ဆရာသမားအေနာက္ကို ခပ္သုတ္သုတ္လိုက္ရသည္။

" ဟယ္... ေမာင္ေလးေထာင္ေထာင္ ျပန္ေတာ့မလို႔လား... အစ္မက ဒီမွာေမာင္ေလးအတြက္ ငါးေျခာက္ဖုတ္လာတာ... စားသြားဦးေလ. အဟိ "

မောင်တို့ဆိုလေ ပျားသကာသို့ချိုလှစေ [[ Complete ]]Where stories live. Discover now