Czas Szkoły - Dominik Rupiński, Paweł Zmitrowicz

Rozdział 35

*dwa miesiące później*

Paweł niedawno wyszedł ze szpitala ale słabo radzi sobie z chodzeniem więc musze mu pomagać. Większość czasu leży w pokoju lub siedzi w salonie, ja właśnie zrobiłem nam jakiś obiad.

D: jestem, prosze mam nadzieję że będzie ci smakować
P: dziękuję, nie zatruje się tym?
D: bardzo śmieszne wiesz 🙄
P: tak wiem - zaśmiał się - oj dobra przecież wiesz że żartuje Domi, dobrze gotujesz
D: cieszę się, że ci smakuje - uśmiechnąłem się - zajadaj
P: zjesz ze mną prawda?
D: jasne tu mam moją porcję
P: to dobrze, a kiedy zjemy obejrzymy coś razem?
D: tak jasne
P: okej dziękuję

Zjedliśmy i odniosłem naczynia, włożyłem je do zmywarki i ją odpaliłem po czym wróciłem do Pawła. Podłożyłem się obok niego i go przytuliłem a ten wtulił się we mocno.

P: włączysz jakiś serial?
D: tak jasne, a co byś chciał oglądać?
P: hm nie wiem, może szkoła dla elity?
D: w sumie czemu nie, poczekaj musze odpalić - włączyłem Netflix - wylogowało cię, jakie masz hasło?
P: daj ja sam wpiszę
D: czemu po prostu mi go nie podasz?
P: po prostu chce zrobić to sam
D: no dobrze skoro tak chcesz - dałem mu pilota
P: ale nie patrz
D: okej? - zamknąłem oczy
P: dobra czekaj
D: przecież czekam - uchyliłem oczy i patrzyłem co wpisuje
P: dobra już
D: na pewno? Mogę otworzyć?
P: tak możesz
D: dobrze - otworzyłem - to co znajdę i oglądamy?
P: tak
D: okej to czekaj - znalazłem serial w mgnieniu oka - dobra znalazłem, na którym odcinku ostatnio skończyliśmy?
P: nie pamiętam, włącz od początku po prostu
D: nie chce mi się oglądać od początku
P: no weź prosze - zrobił oczka szczeniaczka, wiedział, że nie umiem mu odmówić kiedy robi takie oczka
D: eh no dobrze skoro tak bardzo chcesz to okej
P: dziękuję - wtulił się we mnie a ja go objąłem
D: zawszę wiesz jak mnie przekonać
P: po prostu mam swoje sposoby

Oglądaliśmy gdy nagle usłyszeliśmy klucz w zamku od drzwi wejściowych a chwilę później głosy na dole