My Encounter with Mr. Cold-Hearted Guy

Chapter 31

Alliesha (POV)

"Ate!" hindi ko alam kung guni-guni ko lang ba yun na may tumawag sakin oh hindi, basta kung sino man siya, panira nang moment lang naman.

Nabigla na man ako nang makita ko si Mark na pumasok sa kwarto ko kaya nagulat ako kase ni lock ko naman ang kwarto ko.

'Ate!" Dali-dali naman akong nagpunas ng mukha gamit ang kamay at pekeng ngumiti.

"Mark! Nandito ka pala, ano sadya mo?" May kailangan to promise!

"Nandito ako para magpaturo, at tsaka ba't ka umiiyak, Ate?" Chismoso!

"May naalala lang." Sa nangyari na naman noon.

"Okay! By the way, ang pangit mo umiyak Ate," Ang galing!

"Halika nga! Yakapin lang kita sa leeg hanggang mag-violet!" Magpapaturo na nga nang-aasar pa.

Tinuruan ko na lang nang mabuti, at pagkatapos ay nagpahinga na din kami.

Nagising ako nang maaga, at nagluto para sa almusal namin. Pagkatapos ay kumain, saka pumuntang school kasama si Mark.

"Ate, mauna na ako sa 'yo!" Saka dali-daling tumakbo.

Ako naman ay pumunta na din sa classroom ko.

"Hey, gurl! Nag-review ka ba? Gosh, feel ko dito na ako babagsak!" Ang drama na naman.

"Ang OA mo!" Super!

"Alam mo naman ako, 'di ba!" Hay, ewan ko na lang.

"Hayaan na lang natin!" Tumahimik naman ang loka.

It was already break time, at naisipan namin na doon sa rooftop na lang kami kakain, since doon na din naman ang naging tambayan namin.

"Gosh, gurl, kahit kailan, hindi talaga ako magsasawa dito. Can't you imagine, isang subo, isang pandesal, kulang na lang palamig." Ang landi!

"Ewan ko sa 'yo!" Sabay subo ng kanin.

"Uy, gurl, may napapansin ako sa 'yo. This past few months, ay naging seryoso ka na. Minsan ka na lang din ngumiti. Why, is there something bothering you?" Wala naman!

"My reasons are too personal for you to know!" Nagbago na ba ako?

"Grabe ka naman, para namang hindi mo ako kaibigan." Sorry to say that I already had a trust issues, especially in friendship.

"I'm sorry, it's just, too personal." 'Di ko kayang i-share.

"Okay! Basta ha, kung 'di mo na kaya, ay sabihan mo lang ako. I'm here always for you, gurl!" Ang sweet!

"Thank you, gurl!" And with that, we finished our food and go back to our room.

All class was totally dismissed, at super excited akong umuwi. Ngunit ang aking pagka-excited ay nauwi sa kalungkutan nang sabihin ni Tiya na ako daw muna ang magbabantay kay Zack.

"Tiya naman, puwede namang si Mark lang.' Ang hirap pa naman paamuhin 'yun.

"Ikaw na, Alliesha, and besides, hindi naman kami magtatagal doon." No way.

"Ilang araw po kayo doon?" Hindi naman daw magtatagal.

"Mga limang araw lang!" Mother earth naman! Parang limang taon na 'yan para sa akin.

"Limang araw, Tiya? Paano ko maalagaan, gayong may pasok kami?" Imposible kaya.

"Don't worry, meron namang bagong katulong dito sa bahay." Katulong?

"Okay, Tiya!" No choice, mag-alaga tayo ng chanak!

Nagbihis na lang ako at pumunta sa kusina para magluto, pero...

"Ma'am, ako na po!" Out of nowhere, boses babae ang narinig ko, at nakita ko naman din ito papalapit sa akin.

"Why?" Takang tanong ko.

"Ma'am, baka mapagalitan po ako!" Ay, oo nga pala.

"Wait! Pilipino ka po, Manang?" Nagta-Tagalog ba naman.

"Oo, iha! Sinabi na rin ng amo ko na magkaka-intindihan lang din daw tayo, lalo na't Pilipino ka" Ang ganda pala.

Buti naman para maalagaan ko nang mabuti si Zack. Pasaway pa naman 'yun. Pumunta na lang ako sa silid ni Zack, at pagkatapos ay inalagaan ito.

Pinatulog ko na din ito pagkatapos, at buti na lang at natulog na din. Bumaba na din ako at saktong nandoon si Mark, at tinawag na rin naman ako ni Manang para kumain.

Tinapos ko ang pagkain ko at bumalik na din sa silid ko. Tiningnan ko muna si Zack, at buti na lang at mahimbing itong natutulog.

Bumalik na ako sa silid ko at nagpahinga na rin. Nagmumuni-muni muna ako nang biglang tumawag ang baklang babae.

[Hey, gurl! Are you free tonight?] Feel ko may plano na naman ito.

"Nandito sa bahay, why?" Ano na naman kaya ang kalokohang naisip nito.

[Punta tayo sa Bar! Broken ako, gurl, binusted ako ng crush ko!] Jusko naman nitong baklang 'to.

"Okay!" Gusto ko din namang lumabas.

[Thank you, gurl, you're the best friend ever!] Okay!

"Sunduin mo na lang pala ako dito. Wala sila Tiya at wala akong sasakyan na magamit," ginamit kasi nila.

[Okay, wait for me there!] And then he/she ended up the call.

Lintik na bakla! Ano ba dapat tawag ko doon, he or she? Bahala na, basta't nagbihis na lang ako. Para pagdating niya dito, boom, ang ganda ni gurl! Siyempre, magpaganda tayo para may mabingwit tayo 'pag malasing na ang kasama. In short para may taga-buhat sa bakla.

Ang laking tao pa naman niyon. Daig mo pang higante sa sobrang laki. Buti na lang nakaya niyang maglakad. Pero, in fairness, gwapo siya at maskulado. Pero sorry, 'di ko siya type.

Binabae 'yun. Loyal ako sa pag-aaral ko, kaya i-step aside muna iyan. Ipaghanda ko na rin ang tissue dahil alam kong iiyak 'yun panigurado, at halos isang balde ang luha 'nun kung hindi ako magdadala ng tissue.

Mahirap na, baka bumaha pa doon sa kadahilang broken ang baklang babae. Pero 'pag nangyari 'yun, kalbuhin ko na talaga siya ng tuluyan.