MARVİN ~GERÇEK AİLEM~

{~4~}

Dedem hala sinirliydi gözü durmadan
vücudumdaki morluklara takılıyordu...

Onlarla biraz daha zaman geçirdikten sonra sabah saat 7'de havaalanına gitmek için evden çıktımıştım. Cesur abi şu saate kadar en az 20 defa aramış ve mesaj atmıştı ona her şeyi yüz yüze konuşcağımıza dair kısaca bir mesaj attığımda havaalanı'nın kapısında bekliceğini söylemişti.

Bavulumla birlikte binadan çıktığımda taksi bulmak için duraklarım oraya yürümüş ve bir taksi bulup hızlıca binmiştim. Şu anda giresun'dan ordu havaalanına doğru yola çıkmıştım uçağım saat 11.00'da olduğu için geç kalmicağımın bilincindeydim çünkü şuan saat daha sabah'ın 7'siydi.

Takside havaalanına doğru giderken teyzemi arayıp olanları anlattığım da bana "evde zaten iki oda boş istediğin gibi yerleşirsin sen üzülme bundan sonra ben senin her zaman yanındayım maddi yada manevi her n'olursa" dediğinde kısaca onu onaylayıp telefonu kapatmıştım.

Teyzemin iki kızı vardı birisi evlenmişti biriside üniversitede okuyordu. Teyzemle konuşmam bittiğinde  telefonuma tanımadığın bir numaradan bir bildirim gelmişti;

0532..: O aile senin ailen değil, gerçek ailen değil.

0532..: kendine dikkat et bu yaşına kadar baba dediğin adam tehlikeli.

0532..: Gerçek baban seni yakında bulucak. Aslanbey konağına senin yaşadığını kanıtlayan bir zarf gönderildi.

0532..: Kimseye güvenme yakında tanışıcağın gerçek ailene bile güvenme yakında ne demek istediğimi anlicaksın.

0532..: Gözünü dört aç takip ediliyorsun.

Son mesajdan sonra taksinin camından etrafı kontrol etmiştim ama şüpheli bir şey görmemiştim zaten sabah olduğu için yollar genellikle boştu. Son mesajına kadar dikkate almamıştım ama bir anda gelen bu mesajlarla içimde kötü bir his oluşmuştu.

Havaalanına vardığımızda taksici abiye ödemesini yaptıktan sonra bavulumu da alıp havaalanına girdim. Uçak biletimi kontrol ettirdiğim kısımda bavulum kilo sınırını aştığı için extra bir ücret ödemiştim. İlk defa o adam hakkında bir ileri görüşte bulunup para biriktirdiğim için içten içe seviniyordum.

Gerekli işlemleri yaptırdıktan sonra uçak kapısına kadar gitmiş ve uçak saatim geldiğinde uçağa binmiştim ama uçağa binene kadar durmadan üzerimdeki izlenme hissiyle tedirgin olmuş durmadan etrafımı kontrol etmiştim.

Uçağa bindiğimde üzerimdeki yorgunlukla gözlerim kapanırken kapanmaması için büyük çaba gösteriyordum çünkü neredeyse 32 saattir ayaktaydım ve bu kadar kısa sürede neler yaşadığımın bilincindeydim biyoloji hocamla konuşmamın akşamında bu olay yaşanmıştı ve ben şu anda yeni bir sayfa açmak için bu şehri terk ediyordum.

Evlatlıksam da artık o aileyle de aramda bir bağ olamicağı için bir problem yoktu ve benim şu anda gerçekten ne gerçek ailemi bulmak için gücüm nede içimde bir isteğim vardı ve en önemlisi bu olaylar yaşanırken bir kez panik atak geçirmiştim ve bu yeniden tekrarlarsa diye içimde bir korku vardı.

Panik atağımın olduğunu şule dışında kimse bilmiyordu hastaneye gidip tıbbı kayıtlarım da gözüksün istememiştim  gelecekte avukat veya savcı olursam bu durumun karşıma çıkmasını istemiyordum.

Nolur nolmaz diye hastaneye gitmemiştik ama gitsek de o adam (babam) da öğrenir ve daha çok benimle uğraşır diye çekinmiştim açıkcası.

Uçak'dan indikten sonra bavulumun  gelmesini bekliyordum cesur abi beni kapıda beklediğine dair bir mesaj yollamıştı, teyzem de dikkatli olmam konusunda 12 satırdan oluşan bir mesaj yollamıştı.

Bavulum geldiğinde bavulumu alıp çıkışa doğru ilerlemiştim. Havaalanın'dan çıktığımda gözüm cesur abiyi ararken arabasını park etmiş bir şekilde beni beklediğini görmüştüm.
Gözlerimiz kesiştiğinde gülümserken o'na doğru her adımımda gülen yüzü solmuş korkuyla, tedirginlik bir aradayken yüzüme bakıyordu. Yanına geldiğimde ilk önce eliyle çenemi tutup yüzümü kontrol etmiş ardından hiçbir şey söylemeden bavulumu alıp arabanın bagajına yerleştirmişti.

O'da bende arabanın ön koltuğuna oturduk dan sonra arabayı çalıştırmış ve ilk sorduğu soru "o adam mı yaptı?" olmuştu. Sorduğu soruya karşılık histerik bir gülüş attığım sırada gözümden yaşlar dökülmeye başlamıştı bu gidişle tekrardan bir atak daha geçirmekten korkuyordum;

"Panik atak belirtileri atak geçiren bir kişi bunları yaşar ;

"Ateş basması,Baş dönmesi,Baygın hissetme,Boğulma hissi,Dehşet hissi ya da ölme korkusu,Genel Titreme,Göğüs ağrısı, Hızlı kalp atışı, Kulaklarda çınlama,Kuru ağız, Mide bulantısı Nefes darlığı, Parmaklarda karıncalanma, Terleme,Üşüme,Uyuşma veya iğne batması hissi,Vücuttan kopuk hissetmek."

Sorduğu soruya hala bir karşılık beklerken onaylar anlamda başımı sallamıştım çünkü yaralarım, morluklarım çok kötü gözüküyordu neler olup bittiğini anlattığım da kaşları neredeyse çatılmaktan birleşmişti.

Eve vardığımızda çocukluğumun geçtiği binaya baktım burası 4 katlı bir aile binasıydı en üst katında dayımlar bir alt katında teyzem bir alt katında da benim içinde kiracı olan dairem vardı bizim altımızda da teyzemin dairesi, ama o giresun'da yaşadığı için arada sırada ailesiyle geliyordu.

Demir kapıyı açtığım da hızlıca kimseye gözükmeden içeriye girdim çünkü burası küçük bir semt olduğu için herkes birbirini tanırdı. Binada asansör olmadığı için ben'de bişey taşicak durumda olmadığımdan cesur abi taşımıştı bavulumu.

Dairenin önüne geldiğimizde kapıya iki defa vurmuştum, kapı açıldığında karşımda teyzemi görürken teyzem beni bu halde beklemiyor olucak ki yüzü dehşete kapılmış bir şekilde bana bakıyordu o an yüzün de bir sürü duygu gördüm dehşet, korku, endişe, hüzün, sinir hepsi bir yüzde toplanmış bir şekilde bana bakıyordu kapıdan içeri girdiğimizde direk bana sarıldığında o an sanki sadece buna ihtiyacım varmış gibi hissetmiştim.

Canımın acımasına bakmadan ben'de sıkı sıkı sarılken gözümdeki akan yaşlara engel olamamıştım hıçkırarak ağlamaya başladığımda başım döndüğünü hissetmiştim, hala ağlarken bir anda yere yığıldığım da teyzem'in; "Deniz, deniz, deniz" diye haykırışı duyduğum en son sesti...

Hoşça kalın umut ışıklarım✨

✨~07.05.08 Deniz'in doğum günü~✨

Bu bölüm denizin yaşadığı baskı ve stresden oluşan anksiyete ve panik atağını anlattım atak geçirdiğinde yaşadıkları üst kısımda hikaye arasına sıkıştırdım. Umarım beğenmişsinizdir.  Yazım yanlışları olursa kusura bakmayın. Görüşmek üzere. Oylamayı ve düşüncelerinizi yorumlara yazmayı  unutmayın.   
      
✨Remember there is always hope...
  ~G&i~