MARVİN ~GERÇEK AİLEM~

{~4~}

7 Mayıs MARVİN DENİZ ASLANBEY'İN

DOĞUM GÜNÜ 🎂🎂🎂

Dedem hala sinirliydi gözü
vücudumdaki morlukları takılıyordu durmadan...

Onlarla biraz daha zaman geçirdikden sonra evden çıktım havaalanına gitmem gerekiyordu saat 7:10'du. Uçağım sabah saat 11.00'de cesur abi şu saate kadar en  az 20 defa aramış ve mesaj atmıştı ona "Herşeyi yüz yüzyüzeyken konuşuruz şu an iyi değilim sakın annemleri arama. Beni havaalanından alırmısın?"

Diye mesaj atmıştı oda alırım demişti şimdi bir taksi çevirip.
Giresun'dan ordu havaalanına gitmem gerekiyordu yol üzerinden taksi çevirip havaalanına doğru yola çıkmıştım.

O sırada teyzemi arayıp olanları anlattım. Bana "evde zaten iki oda boş istediğin gibi yerleşirsin eşyaları değiştiririz sen üzülme bundan sonra ben senin her zaman yanındayım maddi manevi"

Dedimişti teşekkür edip telefonu kapadım teyzemin iki kızı vardı birisi evlenmişti biriside üniversitede okuyordu. O sırada telefonuma bildirim geldi tanımadığın bir numaradandı ;

0532..: O aile senin ailen değil, gerçek ailen değil.

0532..: kendine dikkat et bu yaşına kadar baba dediğin adam tehlikeli.

0532..: Gerçek baban seni yakında bulucak Aslanbey konağına senin yaşadığını kanıtlayan bir zarf gönderildi.

0532..: Kimseye güvenme yakında tanışıcaın gerçek ailene bile güvenme yakında ne demek istediğimi anlicaksın.

0532..: Gözünü dört aç takip ediliyorsun.

Son mesajdan sonra taksinin camından etrafından baktım sabah olduğu için yollar genellikle boştu. Son mesaja kadar dikkate almamıştım ama içimde kötü bir his oluşmuştu.

Havaalanına gelmiştik taksici abiye ödemeyi yaptık dan sonra bavulumu da alıp havaalanına girdim bavulun ağırlığı fazla olduğu için ekstra bagaj parasıda ödicektim ilk defa o adam konusunda ön görüşürüm tutmuştu da nolur nolmaz diye para biriktiriyordum.

Çekin işlemlerini yaptırdık dan sonra uçağa bindim. Uçağa binene kadar etrafıma baktım sanki takip ediliyo muşum gibi hissettim ama bir anonim in göndereceği mesajları çok dikkate alamazdım.

Çok yorgundum 32 saattir ayaktaydım ve bu kadar kısa sürede neler yaşamıştım biyoloji hocamla bu konunun konuşulduğu günün akşamı bunlar başıma gelmiş ve yeni bir sayfa açmak içinde bu şehri terk ediyordum.

Evlatlıksam da artık o ailede hayatımda olmicağı için yeni bi ailede istemiyordum isteyemezdim.
Bu olaylar yaşanırken 32 saat içinde 1 kez panik atak geçirdim şiddetli olmasa da beni hala korkutuyor.

Kimse bilmiyordu şule dışında hastaneye gidip tıbbı kayıtlarım da gözüksün istemedim gelecekte avukat veya savcı olmak istiyordum.

Nolur nolmaz diye hastaneye gitmemiştik gitsek de o adam ( babam) da öğrenirdi daha çok benimle uğraşır diye çekinmiştim açıkcası.

Uçak dan indim şimdi bavulun gelmesini bekliyordum cesur abinin geldiğine dair mesaj yollamıştı, teyzem de dikkatli olmam konusunda 12 satırdan oluşan bir mesaj yollamıştı.

O sırada bavulum gelmişti çıkışa doğru ilerledim gözüm cesur abiyi aradı ve görmüştüm arabasını park etmiş beni bekliyordu.
Oda beni görür görmez gülen yüzü soldu korkuyla, tedirginlikle bir arada bakıyordu yüzüme. Yanına geldiğimde sarıldık ve o bavulumu bagaja koyarken bende ön koltuğa oturdum.

Oda oturduk dan sonra arabayı çalıştırdı ve ilk sorduğu soru "o adam mı yaptı" dedi histerik bir gülüş attım ama hemen sonrasında gözümde yaşlar akmaya başlamıştı tekrar bir atak geçiririm diye korkuyordum;

"Panik atak belirtileri atak geçiren bir kişi bunları yaşar ;

"Ateş basması,Baş dönmesi,Baygın hissetme,Boğulma hissi,Dehşet hissi ya da ölme korkusu,Genel Titreme,Göğüs ağrısı, Hızlı kalp atışı, Kulaklarda çınlama,Kuru ağız, Mide bulantısı Nefes darlığı, Parmaklarda karıncalanma, Terleme,Üşüme,Uyuşma veya iğne batması hissi,Vücuttan kopuk hissetmek."

Başımı salladım evet anlamında çünkü  yaralarım, morluklarım kötü gözüküyordu neler olup bittiğini anlattım gerçekten ailenin en sinirli yüzlerini görüyordum bu olayı anlattıkdan sonra.

Eve varmıştık çocukluğumun geçtiği binaya baktım burası aile binasıy dı 4 katlıy dı en üst de dayımlar bir altında teyzem bir altında benim evim kiracı olan dairemiz bizim altmızda da teyzemin dairesi, ama o giresun'da yaşadığın için arada sırada ailesiyle geliyordu.

Demir kapıyı açtım hızlıca kimseye gözükmeden herkes beni ailemi ailemizi tanırdı oturdumuz semtte. Binada asansör olmadığı için bende bişey taşicak durumda olmadığımdan cesur abi taşımıştı bavulumu.

Dairenin önüne geldiğimde kapıya vurdum iki defa, kapı açıldığında teyzem beni bu halde beklemiyor olucak ki yüzü dehşete düştü o an yüzün de bir sürü duygu gördüm dehşet, korku, endişe, hüzün, sinir hepsi bir yüzde toplanmış bana bakıyordu kapıdan içeri girdiğimizde direk bana sarıldı o an sanki sadece buna ihtiyacım varmış gibiydi.

Canımın acımasına bakmadan bende sıkı sıkı sarıldım gözümdeki yaşlara engel olamazken hıçkırarak ağlamaya başladım o anda başım dönmeye başlamıştı hala ağlarken bir anda yere yığıldım teyzemin; "Deniz, deniz, deniz" diye avazı çıkana kadar bağrışını duydum en son...

İYİ Kİ DOĞDUN DENİZ G&i
🎂🎂🎂

Bu bölüm denizin yaşadığı baskı ve stresden oluşan anksiyete ve panik atağını anlattım atak geçirdiğinde yaşadıkları üst kısımda hikaye arasına sıkıştırdım. Umarım beğenmişsinizdir.  Yazım yanlışları olursa kusura bakmayın. Görüşmek üzere. Oylamayı ve düşüncelerinizi yorumlara yazmayı  unutmayın.   
      
✨Remember there is always hope...
  ~G&i~