MARVİN ~GERÇEK AİLEM~

{~16~}

"Güneş, deniz siz bana rotinda abla veya direk abla deyin ben yenge lafını hiç sevmiyorum dedi."

"Tamam teşekkürler rotinda abla ben Hazar beyi daha fazla bekletmiyim, güneş sende bavulunu benimkinin yanına bırak hazal'a bir kaç gün burda olamicamızı anlatırsın."

Dedim ve çalışma odasına doğru yol aldım kapıyı 2 kez tıklatıp içeri girdim Hazar bey çalışma masasında oturuyordu "merhaba" Dedim ilk önce "Kusura bakmayın rahatsız ediyorum ama benim 3-4 günlüğüne giresun'a gitmem gerekiyor. Bugün gidebilirsem iyi olur, güneşte yalnız kalmamam için benimle gelmek istedi. Beni büyüten kadın kalp krizi geçirmiş şuanda hastanedeymiş onun yanına gitmem gerek." Dedim tek bir nefeste herşeyi anlattım.

İlk tedirgin oldu tek gitmemizi istemiyordu sanırım, "gidebilirsiniz güneşte iyi düşünmüş birazdan havaalanına geçersiniz oğlum ama iki tane korumada gelsin yanınızda biliyorsun durumları siz babanızın biriciklerisiniz, biriciğisin unutma bunu oğlum."

Dedi böyle bi tepki beklemiyordum o kadar içten "oğlum" Demiştiki o ağlama isteği geri gelmişti sanki, "teşekkürler Hazar bey ben aşağıdakilerle vedalaşiyim" Dediğimde yüzü düştü ve "oğlum deniz bir daha lütfen, senin için zor biliyorum ama bana Hazar bey deme lütfen" Dedi tekrar teşekkür edip denerim diyerek yanından ayrılıp avluya doğru yol aldım.

Avluya vardığımda "Ben ve güneş 3-4 günlüğüne giresun'a gidicez" Diyerek açıklama yapmaya başlamıştım. "Beni büyüten kadın kalp krizi geçirmiş ben oraya giderken yalnız kalmamı istemediği için güneşte benimle gelmek istedi" dedim.

Hazal gelip kucak için kollarını açıp beklemeye başladı. Kucağıma aldım hemen dikişlerime dikkat ederek "api bende gelsem olurmuuu?" Sonunu uzatarak sormuştu bu benim gülümsememi sağlarken, Dilan hanıma baktım gerçek anneme anne diyemezken o kadın için kaç kilometre yol gidecektim.

Dilan hanıma dönüp "Sizinle biraz konuşabilir miyiz mutfakta" Dedim avluya en yakın yer mutfaktı çünkü hemen "Tabi yavrum konuşalım" Dedi yüzündeki mutluluğu gördüm.

Mutfağa geçtiğimizde bu zamana kadar uzak durduğum kadından, şimdi ve hiçbir zaman uzak kalmak istemedim, o an birşey demesine müsade etmeden. Dilan hanıma sarıldım o kadar sıkı sarıldımki sanki beni bırakıcakmış gibi, bi anda ağlamaya başladı o an bende ağladım sanki her zaman buna ihtiyacım varmış gibi o içimdeki burukluğu gidermeye çalıştım sonra ondan ayrılıp.

"Teşekkür ederim geri geldiğimde size söz veriyorum gerçek anne oğul olmamız için çabalicam üzülmeyin" dedim daha fazla ağlamaya başlamıştı o bana tekrar sarılırken "Hiç bir zaman bırakmicam seni her zaman anne oğul, olucaz bundan sonra istesen de seni bırakmam" Dediğini duydum o sırada başımı döndüğünü hissettim "görüşürüz" Diyip çıktım mutfaktan.

Etrafa baktığımda güneş yoktu "Rotinda abla" diye bağırdım son kalan gücümle o beni görür görmez yanıma koştu "başım dönüyo" Diye bildim sadece o sırada dizlerimin bağı çözüldü yere yığıldım rotinda abla beni sakinleştirmeye çalışıyordu, ama atak geçirmiyodum başım dönüyordu bir anda herkes başıma toplandı.

En son hatırladığım artem beni kucağına alıp arabaya götürüyordu o an gözlerim kapanmıştı... Gözlerimi zorlayarak açtığımda arabayı şöför kullanıyordu. Benim yanımda güneş vardı hava zifiri karanlık olmuştu artık ön koltukta da ertem vardı. Gözümü tekrar kaptıp açtığımda artemdi sonra güneşe baktığımda yorgun gözüküyordu.

Biraz sonra araba durdu havaalanına geldimizi anladım, Şöför kapıyı açtı hepimiz indik şöför güneşle benim bavulumu verdi. Artem ön koltuktan bizimki gibi kabin boy bavulunu aldı. Güneşe "Bu nereye geliyo?" Diye sorduğumda uçakta anlatıcağını söyledi kafamı salladım.

Artem yanıma gelip elimdeki bavulu alıp havaalanına doğru yürümeye başladı, güneşe baktığımda boşver diyordu.

Havaalanının pistine çıktığımızda buraya gelirken kullandımız uçağı gördüm kanat kısmında "H.A" Harfleri vardı. Uçağın merdivenlerinden çıkarken kabin memurlarına selam vererek yerlerimize yerleştik uçağın kanat kısmında yatak vardı.

Artem direk yatağa yatarak gözünü kapadı, güneşe "anlat artık" Dediğimde anlatmaya başladı "Sen rotinda abla diye bağırdığında ben cüzdanımı unuttuğumu fark edip odamdan cüzdanımı almıştım o sırada tam aşağı indiğimde sen yere yığıldın annem "oğlum" Diye bağırmaya başladı herkes paniklerken, artem seni kucağına aldı arabaya ilerlerledi seni koltuğa bıraktıkdan sonra konağa girdi. Bana bavulları kapıya kadar götür şöför arabaya yerleştirsin dediğinde o da odasına doğru gitti sonra elinde bavulla indiğinde "bende geliyorum nolur nolmaz yanlarında durucam" Dediğin de bizimkiler biraz rahatladı gibi oldu arabaya bindik buraya doğru yol aldık sonra sen uyandın işte" Dedi anladım der gibi başımı salladım.

"Başım ağrıyo uyuyicam biraz ikizlerin bir tanesi" Dediğimde kahkaha atmaya başladı, "uyu ikizlerin prensi" Dediğinde bende güldüm ve uyku pozisyonu aldım.

Giresun'a gidiyorduk yalanları doğru sandığımız zamana...

{~Yıldıza basmayı unutmayın~}

Umarım beğenmişsinizdir. Yazım yanlışları olursa kusura bakmayın. Görüşmek üzere. Oylamayı ve düşüncelerinizi yorumlara yazmayı unutmayın.

✨Remember there is always hope...
~G&i~