MARVİN ~GERÇEK AİLEM~

{~24~}

Yeni bir ihanet, yeni bir hayal kırıklığı...

Bu sefer kim tarafından kalbimiz paramparça edilecekti?

Araba konağın kapısında durduğunda o an bu konağa girmek istemedim sanki tekrar bir darbe gelicekmiş, kucağımda uyuyan minik prensesle bana zarar gelicekmiş gibi hissetmiştim. Sürücü koltuğunda oturan korumaya baktığımda onunda bana dikkatli bir şekilde baktığını farkettim "bizi güvenli bir otele götürür müsün?" dediğimde arabayı tekrar çalıştırırken "iyimisiniz? Titriyorsunuz su istermisiniz?" Diye sorduğu anda fark etmiştim vücudumun titrediğini "iyiyim sadece biraz düşünmeye ihtiyacım var lütfen hızlıca gidebilir miyiz?" dediğimde gaza basmıştı.

Ardıçların yanından ayrılırken tek isteğim konağa gelip güvende hissetmekti ama bunun yanlış bi fikir olduğunu konağın kapısına geldiğimde anlamıştım, bu konaktakilerden başka kimse benim dışarı çıkıcağımı bilmiyordu. Can güvenliğim yoktu. En azından bu geceyi geçirmek için bir otele gitmeye karar vermiştim bu gece herşeyi enine boyuna düşünmem gerekiyordu haznedar kardeşlerin de dediği gibi bu iş şakaya gelmezdi bugün şans eseri birilerine ulaşabilmiştim ya ulaşamasaydım ya yardım edicek kimseyi bulamasaydım nolucağını düşünmek dahi istemiyorudum.

Annemi aramak için telefonu çıkartıp numarasını bulduktan sonra aramıştım kısaca ona bu gece kanağa gelemicemizi Mardin'deki gezme yerlerinde çok geç'e kaldığımız için hazal'ın uykusunun geldiğini uyku düzeninin de  bozulmaması için bu gece bi otelde kalıcağımızı söylemiştim" Bugün yaşananları anlatmak gibi bi niyetim yoktu konaktaki herkesi kimsenin haberi olmadan göz hapsine almalıydım yola çıktıktan bir süre sonra adıç'ı aramış ve kimseye birşey söylememelerini rica etmiştim oda dediklerimi onayladıktan sonra hızlıca bir koruma bulmam konusunda beni tekrar uyarmıştı.

Önüme uzatılan suyla irkilirken ön koltuktaki korumanın bana su uzattığını görmüştüm "dalgın görünüyordunuz korkuttuysam üzgünüm" dediğinde sorun yok dercesine başımı salladım.

Arabanın hareket etmediğini fark edince önümdeki koruma tekrar konuşmuştu "otele geleli yaklaşık bi 15dk oldu" dediğinde bu kadar vakit düşüncelere daldığıma şaşırmıştım "kusura bakma senide bekletmişim" dediğimde "problem değil daha iyisiniz umarım?" dediğinde olumlu anlamda başımı salladım. Kucağımda ki prenses hala uyurken yan koltuğumda duran çantasını omzuma asıp kapıyı açıp arabadan indim.

Ben arabadan indiğimde korumada inerken "getirdiğin için saol artık gidebilirsin" dediğimde "en azından odanıza kadar eşlik edeyim kucağınızdaki minikle zorlanmanızı istemem" dediği şeyle dudaklarımda belli belirsiz bi kıvrılma oluşmuştu hazal'a minik demesi komiğime gitmişti sanırım.

Omzumdaki çantayı alıp eliyle otelin girişini işaret ettiğinde birşey demeden ilerlemiştim resepsiyonda ki hanımefendi'den bir oda rica ettikten sonra kayıt için hazalın ve benim kimliğimi vermiştim kimlikleri geri aldıktan sonra gerekli ücreti ödeyerek oda kartını almıştım.

Odaya girdiğimizde hızlıca hazalı yatağa yatırıp üstünü örtmüş'tüm zaten şuana kadar uyanmaması bi mucizeydi.

Arkamı döndüğümde elindeki çantayla dikilen korumayı görmüştüm elindeki Hazal'ın eşyaları olan çantayı almak için uzanırken "tekrar saol buraya kadar yardımcı oldun" dediğimde "ne demek kendinize iyi bakın" deyip odadan çıkmıştı arkasından hemen kapıyı kilitlerken bu yaşanan olaylar psikolojimi hiç iyi yönde etkilemiyordu sanırım.

Hazal'ın çantasını odadaki koltuğun üzerine bırakırken bende koltuğa oturmuştum ne yapıcağımı nasıl bu işin içinden çıkıcağımı bilmiyordum. Kimdi? Nasıl böyle bişey yapabilmişti? Bilmiyordum ama bu işi çözmeliydim ilk işim kendime bir koruma bulmak olucaktı sanki nasıl bulucaksam? Halledicektim bir şekilde halletmek zorundaydım canımın güvenliği, hazalımın güvenliği için. Biraz dinlenmek için hazal'ın yanına yatarken aklımdaki düşünceleri bi kenara bırakıp uykuya teslim olmuştum...