Kapı Komşum

2.6

İyi okumalar

Oy ve yorum yapmayı unutmayın!

🤎

Ufak bir aksilik olmuş bölüm bu şekil güzellerim.

Ömrüm evine hasret çekmekle geçmişti hiç birinde böylesine acı çekmemiştim. Belki sadece kalbimdeyken kolaydı lakin dile düşünce uzak kalmak nefesimi kesiyordu. Dün neden ona öyle davrandığımı bile bilmiyordum. Kendimden soğutmak istedim bir an için. Şuan ise kafamda tek dönen soru ya ısrar etmeyip arkasını dönüp gitseydi. Kendimi affeder miydim?

Asla!

Gözlerinin içine bile bakamazken şimdi aynada nişanımız için hazırlanmış bir şekilde kendime bakıyordum. Sevgiye olan bağlılığımın hediyesi olarak bana gelmişti. Dualarımda onun mutluluğu için dua ederken şimdi ikimizin mutlu günlerine bir adım  atacaktık.

Gidecek olmanın vermiş olduğu hüznü bir kenara bırakıp Sevgim için sonsuz gülüşümü yerleştirecektim yüzüme.

Sahranın odaya girmesi ile kısaca ona bakıp tekrar aynaya döndüm. "Abi ne oluyor sana." sitem edercesine konuşan kardeşime karşı buruk bir şekilde güldüm. "Geri dönüşüm olmaya bilir Sahra. Vatan için çıktığım bu yolda canım feda lakin bana bir şey olurda Sevginin bir damla yaşı dökülür diye korkuyorum." kendime bile itiraf edemediğim tek şey vardı. 

Korkuyordum.

"Ben hayatımda ilk defa korkuyorum." Sahra bana sarılıp yüzüme baktı. "Eğer sana bir şey olursa. Göremeyeceğin şeyler için korku duyma. Yaşadığın ve yaşayacağın mutluluğun tadını çıkar. Ve eminim sana hiç bir şey olmayacak." demesi ile derin bir nefes çektim.

Yüzlerce darbe almış bedenim bu sefer tek bir çizik bile almadan Sevgime dönmek için can atıyordu.

Günün birinde olacaksa zaten olurdu. 

"Neyse bu kadar karamsarlık yeter. Ayy abimin nişanı var. Görümce modu açılsın." demesi ile kızgınca baktım.

"Sahra sakın kızın canını sıkma zaten annesi yeterince baş belası." dememle kahkaha attı. "Abicim kayınvaliden için bu kadar iyimser olman gözlerimi yaşarttı."  gülüşüne bende eşlik ederek odadan çıktık.

Annemi görmemle gülümsemem daha da belirdi. "Annem hazırlanmışsın bile." dememle bana bakıp iç çekti. "Nasıl hazırlanmam kızımın ve oğlumun nişanı var sonuçta." demesi ile Sevgiyi bu kadar benimsemesi içime huzur doldurdu.

"Bu akşam gitmeden önce hatırlat sana bir şey vereceğim." bu akşam gidecek olduğum tekrar hatırıma düştü işte.

"Anne damat biraz nazlı çıktı. Nişanlısını bırakmak istemediğinde ötürü hüzün dolu." dalga geçen Sahraya bakıp omzundan dürttüm. "Kızımı niye itekliyorsun eşşek." azar dolu sesi ile bana yaklaşan babamla gülümsedim.

"Valla sadece hafif dokundum babam." kaşlarını çattı. "Ben şey ettim baba ondan." Sahranın beni savunması ile gülüştük.

"Evladım bana niye açıklıyorsunuz size şakada yapılmıyor. Ben ne zaman kardeş arasına girdim?" başımı sallayıp onayladım.

"Haydi haydi. İki kapı uzaklıkta ki eve gidemedi demesinler." demesi ile ayakkabıları giymeye koyulduk.

"E abi çiçekler?" Arabada unutmuştum. "Sorun değil güzelim arabada hemen alırım." dediğim gibi onlardan önce ilerleyip arabadan çiçekleri aldım. 

Kapılarının önünde beni bekleyen aileme doğru ilerleyip derin bir nefes bıraktım. Kapıyı çalıp beklemeye başladık.

Kısa süre ardından açılan kapı ile ardından gözüken güzelliğime baktım. Allahım sana geliyorum.