Kapı Komşum

3.2

İyi okumalar

Oy ve yorum yapmayı unutmayın

🤎

Ele avuca sığmazdı deli gönlüm
Bir zamanlar neredeydi, şimdi nerde
İster güneş ol yak beni
Yağmurum ol ağlat beni
Aklım başka, duygularım başka yerde.

Tam da olmak istediğim yerde, olmak istediğim kişiyle beraberdim

Nikâh salonunun önünde saatimizin gelmesini bekliyorduk. Abim ve Sahranın heyecan dolu hallerine nazaran fazla sakindim.

"İyi misin?" Soluma baktığımda gördüğüm gözler geleceğim olacak adama aitti.

Kafamda dönen bir sürü şarkının ardından en mantıklı olanı seçmiştim.

"Sevgi'm iyi misin?" Tekrar ettiği sorusuna lal olmuştum.

Sevgi'm dediği her an içimde ona karşı bir şeyler akıp gidiyordu.

Başımı salladım yalnızca bir cevap vermek adına. Çünkü öylece onu izliyor bile olsam telaşlanırdı.

"Güzelim neden konuşmuyorsun?" Ben Sevgi namı diğer Asafın güzeli.

Sarhoş musun diyeceğim ancak yaniiii

Aşk sarhoşuyum sorun var mı?

"Asaf hayde saat geldi." Abimin sözlerine karşı gülümseyerek ayağa kalktım.

Adımlarım herkesden önce ilerliyordu. Ancak bu da babamın dikkatini çekmiş olmalıydı.

"Bu kadar çok mu bıktın bizden." Demesi ardından gayrı ihtiyari mırıldanarak onayladım.

Ardından Asafın gülmesi ile kendime geldim. Ben aslında heyecandan geberiyordum.

Stresle zaten götle don gibiydik haberi aldığım günden beridir ki bu üç gün bile olmadı.

İçeriye doğru ilerlerken aklımdan geçen bir diğer şeylere odaklanmaya çalıştım.

Mesela yaniii

O yani senin ***

Münasebetsiz

Masaya oturmuşum. Lan ne zaman?

"Adınız soyadınız?" Uzatılan mikrofona karşı duraksadım. Ne sormuştu?

Heh tamam. "Evet." Eee alkış nerede?

"Gelin hanım heyecanlı galiba." Yok zevkine.

"Adınız soyadınız?" Eee eve.. mal Sevgi.

"Sevgi Aktepe." Gülümsedi.

"Adınız soyadınız?"

"Asaf Kanıt." Az sonra benim olacak soyadına karşı gülümsedim.