Kapı Komşum

1.6

İyi okumalar

Oy ve yorum yapmayı unutmayın

🤎

Asaf Kanıt anlatımı

Bunca gündür yaşadığım bir çok şeye rağmen sevgimin böylesine sessiz kalışı beni çok korkutuyordu.

Hediyeyi bulmuş olmalı ki mesaj atıp silmişti. Daha sonrasında benimde telefonumun şarjı bitti zaten.

Sevgim kalbimin değerlisi.

Ona böylesine açılabilmiş olmam her şeyin bir anda olması garip geliyordu.

Onu sevdiğimi anlayacaklar diye ödüm koparken şimdi cümle âlem duysun istiyordum.

Senelerce onun adına leke gelmesin diye sindiğim köşeden çıkmıştım.

Askeriyeye ulaşan araç ile bana baktılar. "Komutanım siz revire geçin." Diye beni uyaran Gökmen ile kolumda ki yaraya baktım.

Acısı bile yoktu.

"Uğrarım bir ara." Bana baktı hepsi aynı anda. "Komutanım saygısızlık etmek istemem ama doktor olarak emir veriyorum. Revire gidin." Ağır ağır salladım başımı. Aldığı onay ile gülümseyerek yaslandı arkasına.

"Duhan komutanın timi gidecekmiş göreve galiba. Şoför Mehmet söyledi." Diyen Alp'e baktım.

"Başka timleri düşünmeyin. Diğer göreve belki de bir haftamız bile yok güzelce dinlenin." Alp gülümseyerek bana baktı.

"Komutanım, haylazız falan ama seviyorsun bizi he." Gülümsedim.

"Siz değerlisiniz oğlum. Bu vatan için canını ortaya koyan insanlarsınız. Olurda bir gün birinize bir şey olsa kahrolurum." Hepsine hatırlattığım gerçek ile hüzün çökmüştü.

Arabadan hala neden inmiyorduk çok muallakta kalan bir soruydu.

Ayağa kalkıp atlamam ile hepsi ayaklanmıştı. "Siz alamayın komutanım ben taşırım yaralısınız." Diyen Gökmen ile küçük bir bakışma yaşadık.

"Sanki ilk kurşun yaramızda bize iş öğretiyor herife bak" alay ederek konuşmam ile mahcup oldu.

"Şaka yaptım lan. Al taşı çokta meraklısı değilim." Arkamı döndüğümde gördüğüm Duhan ile ona ilerledim hızla.

"Asaf yaralanmışsın."

"Sevgi nasıl?"

Aynı anda konuşmamız ile duraksadık.

"Sevgi daha önemli o nasıl?" Demem ile yüzünde beliren keder bana iyi şeyler olmadığını açıklıyordu.

"Kendisi anlatsa daha iyi gibi. Tek bilmen gereken şuanda sizin evde kalıyor." Hayretle baktım.

Bizim evde kalıyor?

"Başımın üstünde yeri varda. Niye?" Dedim kesin öfkeme hakim olamayacağım.

"Babamla bir şeyler yaşadılar. Krize girincede Sahra ile Annen almış sizin eve götürmüş." Krize girecek kadar ne oldu lan.

"Duhan ne oldu?" Derin bir soluk alması ile anlatamaya başladı.

**

Duyduklarım karşısında bedenimde biriken öfke daraltıyordu beni.

Ulan Orhan amca o tokatın hesabını sormaz mıyım?

Eve nasıl geldiğimi bile hatırlamıyorum.
Çaldığım kapıya karşı bile sabırsızdım.

Açılan kapı ile beklemeden girdim içeri. "Abi? Ne zaman geldin." Yanından geçip salona girdim direk

Burada değil.

"Sevgi nerede?" Sahra bana benim odamı işaret edip başını önüne eğdi.

Odaya hızla girerek yatakta iki büklüm yatan Sevgime baktım.

Her şeyim.

"Sevgim."

**

🤎

Bölüm?