Kapı Komşum

0.8

İyi okumalar

Oy ve yorum yapın lütfen.

🤎🤎

Hayat beni nereye savurmak için bu şeyleri yaşatıyor bilmiyordum ama şuanda olduğum durum kadar garip gelen başka bir şey yoktu.

Karşımda bir cevap bekleyen adama sadece bakmakla yetiniyordum.

"Hayır." Dudaklarımın arasından çıkan bir kelime. Ona bir ok gibi saplanmıştı.

Geriye doğru adımlayan adamla bende geriye adımladım. Hiç düşünmeden arkamı döndüm ve arabama doğru ilerledim.

Arabaya bindiğim gibi açılan şarkı ile Asaf abiye baktım.

(İmera ~ Emri olur)

Camlar açık olduğu için o da duyuyordu. Başını kaldırdı ve bana baktı.

Gözlerinden akan yaşları takip ettim. Yanaklarından süzülüp öylece toprağa kavuşan yaşlarını izledim.

Ağlayacak kadar mı?

Peki ben neden ağlıyordum.

Neden şu lanet gaza basıp gitmiyordum.

Gözlerimi yumdum ve yola baktım. Sanki dünyada yalnızca biz vardık ve ona yaşattığım şey kalbimi sıkıyordu.

Gidemiyordum.

Ama ona gidecek gücüde bulamıyordum.

Tekrar ona baktım.

Arkasını dönmüş ve öylece manzaraya bakıyordu. Ağladığını görmememi istemiyor oluşundandı.

Gaza bastım ve bir daha onu göremeyeceğimi bile bile yaptım.

**

Asaf Kanıt anlatımı

Bir cevap bekliyordum. Ondan bana gelecek vaat eden bir cevap.

Kesik bir nefes verdi. Ardından yüzümün her ayrıntısında gezindi ezbere bildiğim gözleri.

"Hayır." Duyduğum şey ile kalbime saplanan sancıyla geriledim. Ona gelen bana hayır demişti.

Ondan gelecek her şeye amenna.

Arkasını dönüp gidişine şahit oldum. Ardından arabaya binişi sanki her şeye ağır çekimde gibiydi.

Ona ait olan dünyam başıma yıkılmıştı. Her köşesi o olan kalbim ateşi ile kül olmuştu.

Beni hiç sevmeyecek oluşu ezberimdeydi lakin bu denli canımın acıması hiç hoş değildi.

Bir anda başlayan şarkı ile irkildim. Ardından bana olan bakışlarıyla kendime geldim. Akan yaşlarımı şimdi fark etmiştim.

Şarkının sözlerine asıldı kulaklarım.

(Taş bassun yerime dedi gönlune, gönlune
Taş bassun yerime dedi gönlune, gönlune
Emri olur başım gözüm üstüne, üstüne
Üstüne aman aman, üstüne aman aman)

Akan yaşlarını fark ettim. Yere düşüp değersiz kılınmasındansa havada yakalamak istedim.

Başını çevirdi. Arkamı döndüm hızla daha fazla ona bakıp da sanki onun suçu gibi üzülsün istemem.

Her şey kalbimin suçuydu.

Ona karşı olmaz dediğim ne varsa oluru var dedi.

Yoktu.

Duyduğum tekerlek sesi ile kalbim sıkıştı.

"Bir iki çift sözüm bile yoktu aşkımdan başka. Varsa yoksa sen olmuştum. Kehribara çalan ahu bakışlı gözlerine tutuldum belkide. Ya da tanıdık gelen ama en nadide olan kokuna. Bilirsin beni sevgili hep sana hep sana." Ona yazdığım şiirlerden sadece biriydi.

Arkamda hissettiğim beden ile döndüm. Gelmişti.

"Geldin." Başını salladı.

"Gitmek için çıktığım yolda kalmak için nedenler aradığımı fark ettim. En sunula bilir nedende benim olan kalbindi."

**

Yalnızca ikisine ait bir bölüm olsun istedim.
Diğer bölüm daha olaylı olacak.

Hatırlatma Sevgi bir anda dönmedi aşık rollerine.
Benim olan kalbin demesinin nedenide bu zaten.