My Sunshine And My Luna

30. Going Home X The Truth

Sunshine's POV.....

Pauwi naman na ako sumama pa yung friend ng nanay ko.

"Kinakabahan po ako." Sabi ko pa sa kaibigan ng nanay ko.

"Wag ka mag alala mag kikita na kayo." Sabi pa nya sa akin.

"Talaga po?" Tanong ko naman sa kanya.

"Oo hija, mag kikita na kayo." Sagot pa nya sa akin.

"Uy? Mars? How are you long time no see ah?" Sambit pa nung isang babae.

"Ok naman mars, alam mo ba saan si Loren?" Sambit pa nya doon sa babae.

'Loren? Loren pangalan ng nanay ko?' Tanong ko pa sa sarili ko.

"Miss Lydia? Sino pong Loren?" Tanong ko pa sa kanya.

"Loren Legarda." Sagot pa nung isang babae.

"Tama si Irene." Sagot naman ni Miss Lydia.

Teka Loren Legarda daw. Si tita Loren kasi yun eh.

"Diba po Lorna Regina Legarda po yun?" Tanong ko naman.

"Oo nga Lorna Regina and Loren ay iisa."Sagot pa nitong Irene na ito.

Naguguluhan ako sa kanila.

'Nanay ko si tita Loren? Paano nangyari yun.' Tanong ko naman sa sarili ko.

"Excuse me lang po ha?" Sabi ko pa sa kanilang dalawa.

Tumango naman sila bilang sagot nila.
Tyaka ako nag punta sa may cr.

Doon ko balak ibuhos lahat.
Yung iyak ko, yung hinanakit.

"Bakit ngayon nyo lang sinabi. Mga sinungaling kayo!" Sambit ko pa habang patuloy sa pag iyak.

"Lord? Bakit po ako? Bakit ako yung pinahihirapan nila? Bakit ako yung nilagay mo dito?" Tanong at question ko pa sa Diyos.

Bigla naman ako may nakitang ng liwanag.

"Apo ko?" Sambit nang isang matandang babae.

"Apo? Ako po?" tabong ko naman.

"Oo apo kita, kay Loren at kay Lito." Sagot pa nya sa akin.

"Kelan po? I mean paano po nangyari po?" tanong pa nya sa akin.

"Apo? Makinig ka sa akin, ako ang lola Bessie mo. Mama ako nang nanay mo." Sagot pa nya sa akin.

"Paano po? Hindi ko po maintindihan po." Sabi ko naman.

"Si Loren ay nanay mo, sya rin si Lorna Regina. Yung nakaka sama mo ngayon sa inyo. Ay nanay mo, kaya kung alam mo sa sarili mo na napatawad mo na sya, mararamdaman mo. Si Luna, hinihintay ka na nya. Nasa kanya lahat ng kasagutan." Sambit pa nya sa akin.

"Teka po, ginugulo nyo ako eh, ginugulo nyo po lahat." Sabi ko pa habang naiiyak.

"Hindi kita ginugulo apo. Pinapaliwanag ko lang po lahat. Para po maintindihan mo po. Na nandyan lang ang buong pamilya mo po." Sagot pa nya sa akin.

Hindi naman na ako maka sagot sa kanya, dahil hindi ko na kaya mag salita sa pag iyak ko.

Nahihirapan na rin ako maka hinga sa pag iyak.

Hindi ko na rin halos magalaw ang buong katawan ko. Dahil bibigay na ito dahil sa walang humpay kong pag hahanap.
At na jetlag din ako doon sa pag biyahe.

Hindi ko naman na kaya, kaya nawalan na rin ako nang malay.

~~~~~~~~~~~~~~~