Gecem | Texting

3.9

Kokun artık yok buralarda, duyabilmemin bi yolu var da korkuyorum çok, yirtiyorum aklımı,
derdim büyük anla.

"NE!" diye bağırdı Neşe seslice. Siniftaki herkes sessiz şekilde bizi izlediğinde kendimi rahatsız hissettiğimi fark ettim. Lütfen bu olmuş olmasın... lütfen bunu yaşamış olmayayım.
"EMRE BU NE DEMEK OLUYOR?!"
Neşe ayağa kalkıp Emre'nın yanına vardı. Emre sırtmaya başladı. Neşe bana doğru yürüyüp kolumdan tutup beni dışarıya doğru çektı.

Doğrusu ne 'hayır' diyecek gücüm kaldı nede ona 'rahat bırak beni' bağıracak saygım. Dolu gözlerle neşe'nın beni çekmesini izin verdim. Koridorun önüne çıktığımızda Neşe beni duvara doğru sertçe itti. Sonra üzerime doğru yürüyüp bir tokat attı. Birşey diyemedim. Sadece dostuma baktım. En yakın arkadaşıma..

Gözleri nefret dolu bana bakıyordu. 'Bakma öyle bana' diyemiyordum. 'beni sevdiğini söyle, gitme.' diyemiyordum. Sadece Neşe'nın gözlerine baktım. "YETER ARTIK GECE YETER! SÜREKLI SENIN YÜZÜNDEN MUTSUZ OLMAK ISTEMIYORUM BEN YA!" Neşe bağırarak beni iterken hıçkıra hıçkıra ağladığıma yemin edebilirim.

"Ağlama! Bıktım artık ya her boklukta ağlamandan bıktım ben!" Neşe saçlarımı tuttuğunda kendimi savunamadım. Güçsüz olduğum için değil, sevdiğim kişiye zarar vermek istemediğim için.
"neşe ben istemedim v-vallaha bak.." Ayağa kalkıp neşeye doğru yürüdüğümde burnumdan akan kanı sildim. "Neşe... ben..ben senin dostunum-"
"KAPAT CENENI GERIZEKALI!"

Neşe bir kaç adım geri atıp gözlerime baktı. Nefret ediyordu..
Arkadaşım benden nefret ediyordu..
Dostum, yol arkadaşım... benden nefret ediyordu.

"seni korumak için demiştim, neşe.. bilirsin sen beni"
Göz yaşlarımı silip Neşe'nın yanına gittim. Kendisi beni arkaya doğru itip geri çekildi. "Sen mi? Sensiz dahada mutlu olurdum gece!"
"N-nasıl... neşe onca sene birlikteydik... sen... bu... nasıl unutursun yaşadığımız onca şeyi?"

Neşe acı içinde sırtmaya başladı;" hatırlıyor musun, annen sana bağırmıştı, hatta tokat atmıştı sen sana getirdiğim çikolata pastasını yediğinde. Ben sana o gün söylemedim, fakat annen sana tokat attıkça ben dahada mutlu oluyordum."
Bu benim tanıdığım Neşe değildi. Hayır. O o değildi. Birisi onu zorla bu sözleri söyletiyordu. Beni kırmak için, üzmek için öyle diyordu. Yalandı. O beni seviyordu sadece kızgındı bana.

"Ne...?"
"Evett hatta annen okul tiyatrosundan sonra yanına gelip seni azarlamıştı ya kötü oynadığın için... işte içimin yağları erimişti o gün." Neşe bu olayları gururla anlatırken ona şok içinde baktım. Ağızımı elimle kapatıp bunların hepsi bir kabus olduğunu fısıldadım.
"Ha... birde annen sulu boya izin vermediği halde benim için sulu boya çıkartmıştın. O gün nasıl dayak yediysen okula iki gün gitmedin. Ve o iki günde okulun prenses seçimleri vardı. Ve sen orada olmadığın için beni seçmişlerdi prenses olarak."

Neşe kahkaha atarak bu olayları anlatırken onu sadece izledim. Onunla gülmeye başladım hafifçe. Göz yaşlarımı silip Neşe'ye baktım;" seni mutlu ettiğimi görmek beni mutlu ediyor, neşe."
"Aptalsın kızım sen." dedi Neşe kahkaha atarak.
"Bu arada; başına ne geldiyse, yani tacız edildin ya kendi üvey abinden, annen seni bıraktı ya.. bunların hepsini hakettin. Hatta ve hatta dahada kötüsünü hakettin sen."

Neşeye şok içinde baktığımda neşe devam konuştu;" sen gebermeyi hak ettin. Keşke babaannen yerine sen ölseydin diye dua etmiştim hep, biliyor musun?" Ayağa kalkıp Neşe'nın yanından geçtim. Son bir kez daha arkamı döndüp Neşe'nın kulağına eğildim;" sana 'dost' dediğim her güne haram zıkkım olsun."

Okuldan çıkıp nereye gideceğimi düşündüm. Neşenın sözleri hala aklımda dolaşıyordu. Derin bir nefes alıp etrafıma bakındım. Etrafımda boş bir taksi yoktu.

sen gebermeyi hak ettin.
sen gebermeyi hak ettin.
sen gebermeyi hak ettin.

Önümde siyah uzun bir araba durdu. Camları aşağa indiğinde Kerem'ı gördüm. Kendisi bana korku içinde baktı. "Gece! Şükürler olsun iyisin!" dedi arabadan inerek. Kerem yanıma koşup bana sıkıca sarıldı. Kollarını belime doğru koyduğunda titrediğimi hissettim. Bu sefer korkudan değil, mutluluktan.

Kerem bana baktığında hafifçe gülümsedim. Kerem bana kahverengi gözleriyle bakıp saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırdı. "Sinava gelmedin?" diye sordu konuyu değiştirerek. Hala yanımdaydı. Gitmedi..
"Halım yoktu, peki ya sen? okul senin için çok önemli?"
"Senin kadar değil, espirisiz kız."

Tam cevap verecekken arkamızdan büyük çığılıklar geliyordu. Arkama döndüğümde nefesimin kesildiğini fark ettim. O ordaydı..
yillar sonra gördüğüm kişi. Gözlerimin dolduğunu hissettiğimde Kerem yanıma geldi ve kolunu omzuma koydu. "İyi misin?"

"Anne.."

———

ARKADAŞLAR SIZ ŞAKA MISINIZ BIR GÜNDE 860'DEN 1170 OKUYUCU OLDUKKJ😍

SIZLERI COOOOOKK SEVIYORUMMMM

Bu arada, ben bir youtube kanalı açtım (@hayattainsanyok) 'gecem' kitabı hakkında editler yapıyorumm🤟🏽😍

muaaahhh💋🎀