Lost On You ||| kuroken

39- dokunmaya kıyamadığı ten

"benim bununla ne alakam var?" Bir yandan boynunu Terushima'nın elinden kurtarmaya çalışıyor, bir yandan da açıklama yapmayı deniyordu. Cümleleri fısıltıdan bile daha kısık sesle dökülüyordu dudaklarından. Canı acıyor, çığlık atarak ağlamak istiyordu. Acıyan tek yer boğazı değildi çünkü. O aptalı görmek, ona dünyada cehennemi yaşatıyordu. Kendisinden tekrar tekrar onunla Kurooyu aldattığı için nefret ederken Terushima'nın Elleri kendisinden tiksinmesine sebep oluyor, titreyen bacaklarıyla onu itmeye çalışıyordu.

"Nasıl ne alakan var? Sen söylemediysen kim söyledi ulan!" Kenma kendi kendisine konuşuyordu içinden. 'lan hakikaten ölüyorum galiba.' Gerçekten canıyla cebelleşiyordu. Bütün gücüyle çırpınmaya çalışırken bir de belki bırakır ümidiyle karşısındakine cevap vermeye gayret ediyordu.

"Ne diyorsun ya sen, ben hiç bir şey söylemedim diyorum sana! Etrafta gören birisi ötmüştür işte." Artık nefessizlikten kızaran gözlerinden yaşlar akarken acizliğine küfrediyordu. 'kahretsin, neden bu kadar güçlü sıkıyor. İtemiyorum bile.' hala sırıtırken susmak gelmiyordu içinden.

"Neden bu kadar umursuyorsun ki o kızı, sen sevgi nedir bilmezsin. Biri gider biri gelir senin için. Oh, yoksa millet senin hakkında top dediği için mi bu kadar çıldırdın." Terushimayı sanki daha sinirlenemezmiş gibi çıldırtıyordu kenma, madem burda ölecekti susarak gidemezdi.

"Senin gibi bir yavşağın ne bok olduğunu herkesin öğrenmesi çok iyi olmuş, kim söylediyse ağzına sağlık."

"Bana bak, gideceksin kime söylediysen yalan söyledim diyeceksin."

"Çok beklersin, kılımı kıpırdatmam senin için."

"Hakkımda söylenti çıkartmayı biliyorsun ama." Kıkırdadı kenma

"Söylenti? Söylenti mi? Yalan mı lan, aldatmadın mı?"

"Seni sevdiğimi düşünmen senin salaklığın, ben kimseyi aldatmadım." Kenma sinirlense de yüzündeki gülümsemeyi silmiyordu. Bu aptalı hiç bir zaman sevmemişti zaten. 'seninle çıkmayı kabul eden aklıma sıçayım.. sevmediğin birinin teklifini sırf kaçmak için neden kabul edersinki salak kenma.'

"Haklısın, senin gibi bir şerefsize inanmak benim aptallığımdı. O kıza ve gelecekte sana inanacak insanlara acıyorum."

Terushima'nın adeta gözü dönmüştü. Amacı Kenmayı korkutmaktı en başka, ama korkutmanın ilerisine, onu öldürmeye yaklaştığının farkında bile olamayacak kadar aptaldı.

Bomboş tuvalette Gözlerini yumdu sıkıca, çığlık atacak ve yardım dileyecek gücü yoktu. Küfürler etti kendisine, her gün olduğu gibi şimdi de nefret etti kendisinden. Bu aptalın cüzdanını bulduğu güne lanet etti, Kuroo'ya bu haksızlığı yaptığı güne lanet etti, kendisine lanet etti. Ölmeyi hak ettiğini düşündü. Ama bunun Terushima'nın ellerinden olmasını istemedi. Terushima bir şeyler söylüyor fakat kenma duyamıyordu, tek duyduğu boğuk seslerden başka bir şey değildi o an. Sımsıkı kapattığı gözlerine inat şarıl şarıl akıyordu göz yaşları. Acının yansımasıydı.

Aniden boğazından çekilen ellerle kendisini yerde buldu. Yere düşmenin dizlerine verdiği acıyı hissedemeyecek kadar canı yanıyordu. Bir eliyle zeminden destek alıyor, diğeriyle ise boğazına dokunurken bütün vücudu titriyordu. Başı yere eğik, saçları yere dökülüyordu. Sert öksürükleri arasında kendisini nefes almaya zorlarken başını kaldırdı. Gördüğü manzara göz bebeklerinin sonuna kadar büyümesine sebep olurken, hala nefes almakta zorlanıyor ve boğazı yanıyordu.

2 dakika önce~

Kuroo, her ne kadar belli etmese de birisinin ders çalışırken ona eşlik ediyor oluşunu sevmişti. Küçüklüğünden beri her şeyi tek başına yapıyor olduğundan alışıktı yalnız olmaya, fakat Kenma'nın son zamanlarda buna izin vermeyişi hayatında bir çok şeyi değiştirmişti. Kenmayla olan arabadaki konuşmalarından sonra ise içine bir rahatlama gelmiş ve iyileştiğini hissediyordu.