Lost On You ||| kuroken

49- korkak

Oikawa x kenma özel sohbet

Kenma:
...
İmdat

Oikawa:
Noldu la

Kenma:
Şey oldu
Bir arkadaşım anlatıyordu
Ben de dedim ben ne bileyim oikawaya sorayım o bilir

Oikawa:
Arkadaşın adı kenma heralde

Kenma:
Yok
Şey
Adı önemli değil dur
Neyse işte
Benim bu arkadaşım
Biri var tasöm mı
O srkadsşının arksdsşı

Oikawa:
Hayatım klavyeye götünle basma

Kenma:
Nefret ediyorum senden
Arkadaşımın bir arkadaşı var
Ve onu görünce hep kalbi sıkışıyomuş
Hep onu görmek istiyormuş
Hep onunla olmak istiyormuş
O yanındayken huzurlu hissediyormuş
O diğerlerinden farklıymış
Onu görünce nefesi götüne kaçıyomuş
Hep onu düşünüyormuş
Bu ne diye sordu bana
Ben de oikawa bilir dedim sana soruyorum o yüzden

Oikawa:
Kenma
Senin niye yine ıq seviyen düştü
Senin bunun sebebini gayet net biliyor olman lazım
Sen bu kadar salak değildin lan
Gerçi sizin durumunuz farklı|

Kenma:
Ufff
Dedim ya
Önemli olan o değil
Bu ne şimdi
Ne oluyor
Bu nedir

Oikawa:
Sen cevabını çok iyi biliyorsun

Kenma:
Yoo
Bilmiyorum

Oikawa:
Söyle o arkadaşına
Zaten bildiği şu şeyi kabullensin
Biraz korkakmış arkadaşın
Yıl olmuş 2024 hala kendi yaşadığı şeyi arkadaşı yaşıyormuş gibi anlatıyor..|
Evet kenma Kuroo'ya aşıksın|
Korkak seni

Kenma:
Sus ya
Pislik

Kenma kampüsten çıkmış sinirle telefonunu cebine koymaya çalışıyordu. Gerçekten Oikawa'nın dediği doğruydu. Şu sıralar üzerinde bir aptallık vardı. Kendisi gibi davranmıyordu. Aşık olunca aptallaşanlar gibiydi. Sinirle cebelleşirken duyduğu sesle başını kaldırdı.

"Şu an resmen cebinle kavga ediyorsun." Nefesi heyecandan götüne kaçarken ne yapacağını bilemedi Kenma. Gözlerini kaçırdı.

"Telefon girmiyor bir türlü ya." Kenma'nın söylenmesi ile Kuroo ona doğru yaklaşmış, elinden telefonu almış kolay bir şekilde cebine koymuştu Kenma'nın. Kenma ise öylece izlemekten başka bir şey yapamıyordu.

Kuroo onunla dalga geçiyor, Kenma ise yalnızca onu izliyordu. Kulağı tıkanmıştı sanki, etrafını duyamıyor, göremiyordu. Yalnızca Kuroo vardı. Oikawa'nın dedikleri aklına geldi. Başını salladı reddedercesine. Evet, en başından beri içinde kabaran bu duygunun adını ve ne kadar güçlü olduğunu biliyordu. Fakat adını koymaya korkuyordu.

"Ah Kuro, senin dersin var sanırım. Ben eve geçiyorum görüşürüz." Kenma telaşla koşarak yanından uzaklaşırken Kuroo arkasından yalnızca şaşkın şaşkın bakabilmişti.

Kenma son sürat koşuyor, derin derin nefesler alıyordu. Korkuyordu onu sevmekten. Onu severse onu tekrardan kaybetmekten korkuyordu. Hep yanında tutmak istediği insanı severse, ellerinden kayıp gider diye korkuyordu. Kendi kendisine söyleniyordu. En başından beri farkındaydı. Gergince sırıtıyordu.

"Siktir, yoksa..." Gözlerini yumdu sertçe.

"Aşık mı oluyorum ben?" Kendi kendisine güldü.

"Yok canım yok aşk falan, kim arkadaşına aşık olur ki?"