Lost On You ||| kuroken

50- aşık mı oluyorsun?

Oikawa x kenma özel sohbet

Kenma:
Dün aynen böyle oldu

Oikawa:
Kenma
Sen
aşık mı oluyorsun?

Kenma:
Ne aşkı ya
Saçmalama
Arkadaşım o benim

Oikawa:
Arkadaşlar birbirine aşık olamaz diye bir şey yok
Ki anlattığın her şey bu kapıya çıkıyor
Ayrıca her şeyi geçtim sende başından beri bunun bal gibi de farkındasın

Kenma:
Dedim ya
Yok öyle bir şey
Sadece onu çok yakın arkadaşım olarak gördüğümden
Böyle hissediyorumdur dimi

Oikawa:
Heee tabi tabi
Sürekli beraber olmak istiyorsun
Yanından ayrılmak istemiyorsun
Kalbin çıkacak gibi oluyor
Ve aşık değilsin öyle mi
Siktir lan ordan

Kenma:
Bilmiyorum oikawa
Hiç bir şey bilmiyorum
Kendim gibi davranmıyorum
Bir Aptallık var üstümde

Oikawa:
Biliyorsun
Yalnızca korkuyorsun

Kenma:
Evet amk
Korkuyorum
Ödüm kopuyor onu tekrar kaybedeceğim diye

Oikawa:
Bu konuda ne denilebilir hiç bilmiyorum Kenma

Kenma:
Ben sadece onunla olmak istiyorum

Oikawa:
Düşündüğümden çok daha zor olacak|
Akışına bırak biraz kenma
Bak zamanla arkadaş oldunuz
Neleri neleri atlatıyorsunuz
Dahası
Uzun zamandır bu hisleri taşıyorsun sadece adını koymaya korkuyorsun
Korkuyorsun çünkü onu kaybetmek istemiyorsun

Kenma:
Aynı şey mi sence

Oikawa:
Değil dimi...
Kilitlendim resmen|

Kenma:
Çok uzun zamandır
Aklım çok karışık
Ne yapmalıyım bilemiyorum
Ne istiyorum bilmiyorum
Yalnızca duygularım ve ben varız
Ama ben duygularımı tanıyamıyorum

Oikawa:
Daha fazla irdelemeye bir şeyler bulmaya çalışmaya ya da daha olmamış şeyler hakkında endişelenmeye gerek yok
Şimdilik sadece ilk adımı halledelim

Kenma:
İlk adım neymiş

Oikawa:
Sensin
Önce sen duygularınla tanış
Önce içinde yaşanan bu kargaşa bir dursun
Önce hislerini kabullen
Aşıksın da kaybetme korkusundan kabullenemiyorsun kaç aydır|
Duygularının adını koy, emin ol
Gerisini sonra konuşuruz
Kafanı şu an iyice karıştırmak gereksiz
Bu adımı halledince, diğer adıma geçeceğiz.

Kenma derin bir nefes vererek telefonunu kapatıp sırasına bıraktı. Çok yorulmuştu. İçindeki bu hisleri biliyordu fakat kendisine ifade edemeyecek kadar korkaktı. Gözlerini ovuştururken koştur koştur yanına oturan Kurooyu fatketmesiyle başını kaldırdı.

"Bir an yetişemeyeceğim sandım, gıcık adam bir dakika geç kalsak almıyor sınıfa." Kuroo'nun nefes nefese söylenmesine baktı Kenma, dudakları yukarı kıvrıldı. Kuroo aniden Kenmaya dönüp gülümsedi.

"Yetiştim ama." Hoca sınıfa girmiş, Kuroo dahil herkes hocaya odaklanmıştı. Fakat Kenma istifini dahi bozmadan Kuroo'yu izliyordu. Gözleri kısılmış, oldukça büyük bir tebessüm vardı yüzünde. Karnında kelebekler uçuşuyordu. İçinde filizlenen duygu yeşermiş, ben buradayım diyordu. Kalbi ağzında atıyordu resmen. Nabzının derisine uyguladığı baskıyı hissedebiliyordu. Daha önce hiç bu kadar güzel bir his ile tanışmamıştı. O an emin olmuştu duygularından. Uzun zamandır farkında olup reddettiği duygularından. En başından beri onu seviyordu. Fakat öylesine korkaktı ki kendisine ona aşık olduğunu itiraf edemiyordu. Ormanda yaşanan şeyden belliydi aslında, fakat korktuğundan anlamazdan geliyordu. O aptal değildi, kendi duygularının farkında olabilecek düzeydeydi. Sadece korkaktı. Cesaretini toplayıp itiraf etti kendisine. Bunca aydır sahip olduğu fakat adını koymadığı duyguları itiraf etti. Fısıltıdan sessiz olan sesini gürültülü sınıfta kendisi bile duymamıştı.

"Ben sana feci aşık olmuşum Kuro..."

Ders boyu düşündü Kenma, bir saniye bile derse odaklanmadı. Aklında yine Kuroo vardı. Güzel zamanlarını düşünüp yüzü gülüyordu fakat olan bir şeyler daha vardı. Kenma düşündükçe bir şeyler farkediyordu. Yüzündeki gülümseme yavaşça sorgular bir bakışa döndü. Kafasını Kuroo'ya doğru çevirdi. Çattığı kaşlarıyla ona bakıyordu. Taşlar yerine oturuyordu yavaştan. Anılarını düşündükçe bir şey fark etti. Kuroo hiç bir zaman onu dinlemek zorunda değildi ama o özür diledikçe Kuroo dinledi. Kim niye nefret ettiği kişiyi dinlesin ki. Kuroo onu eve almak zorunda değildi, evden atabilirdi ama atmadı. Kim nefret ettiği kişiyi evine alsın ki. Kuroo ona her zaman açık bir kapı bırakmıştı, eğer Kuroo isteseydi Kenmayı kolaylıkla hayatından çıkarabilirdi ama çıkarmamıştı, peki ya neden? Kim neden nefret ettiği birisini affetsin ki. Kenma anlıyordu, kimse sevmediği birini affedemezdi. Kimse sevmediği birinin özrünü dinlemezdi. Aklına aniden vurdu, Kuroo hasta olduğu zaman çöpte fotoğraflarını bulup kaldırmıştı. Kuroo ise o fotoğrafı sonra tekrardan çöpe atabilirdi ama atmamıştı ve Kenma o zaman çok sorgulamasa da bir şeylerin ters olduğunu anlamıştı.

Kenma'nın Çattığı kaşları havalanırken oturduğu yerde geriye yaslandı hala Kuroo'ya bakarken. Çok garip duygular içerisindeydi. Fark ettiği şeyle duyduğu pişmanlık daha da artıyordu. Gergince gülümsedi. Şok içinde gözlerini kırpıştırıyordu Kurooyu izlerken. 'Yoksa' dedi içinden. 'Yoksa en başından beri, benden hiç nefret etmedin mi? Yoksa sen başından beri bana hep aşık mıydın?'

_________________

🙂