Lost On You ||| kuroken

53- Söz.

Kenma, fakülteden çıkmış grupça toplandıkları yere doğru ilerlemeye başlamıştı. Haftanın belli bir günü hepsinin dersi neredeyse aynı saate denk geliyor ve çıkışta buluşup sohbet ediyorlardı. Tabii, Kenma bu buluşmaların ilk zamanları yalnızca oyun oynarken son zamanlarda sadece Kuroo'yu izliyordu.

Buluştukları yere yaklaştığında önce adamlarını yavaşlattı, sonra da tamamen durdu. Kalbi sızlarken Kurooya bakıyordu, onu gülerken görmek nimetti onun için. Ağlattığı insanı gülerken görmek iyi geliyordu ona. Ama O, onun yanında da hep gülsün istiyordu. Arkadaş olduklarından beri Kuroo daha mutlu ve güleryüzlüydü. Fakat Kenma onun içten içe hala mutsuz olduğunu biliyordu. Çünkü Kuroo hala aşk acısı çekiyordu. Eğer Kenmayı seviyor olmasaydı çoktan unutmuş ve umursamıyor olurdu. Fakat onu hala seviyor olmalıydı ki hala acı çekiyor olsun. Kenma da böyle anlamıştı Zaten Kuroo'nun hala onu sevdiğini.

"Ne oldu, kedinin ciğere baktığı gibi bakıyorsun." Deja Vu oldu Kenma. Tebessüm etmesine sebep oldu. Bu lafı aynı kişiden daha önce duymuştu.

"Bir şey yok." Dedi gülerek. Eski bir günü hatırlatmıştı ona bu konuşma. Tsukishimada istemsizce gülerken o günün aksine Kenma'nın önünde durmamış, yanında konumlanmıştı. Elleri cebinde Kenma'nın baktığı yöne doğru bakıyordu.

"Sen hep böyle uzaktan mı izleyeceksin." Nasıl ona hem en çok kızan hem de onu en çok anlayan kişi aynı kişi, Tsukishima olabiliyordu. Nasıl onu bu cehenneme sürükleyen ve aynı şekilde bu cehennemden çıkarmak için el uzatan kişi aynı kişi olabiliyordu. Nasıl Kenmadan nefret etmesine rağmen en büyük desteçisi yine o olabiliyordu. Üstelik bunu söylemiyor, hissettiriyordu. Gösteriyordu.

"Öyle olmaması için uğraşıyorum." Tsukishima her ne kadar reddetse de o da farkındaydı, Kenma'nın aynı hatayı tekrarlamayacağının, Kuroo'yu üzmeyeceğinin, Hinata'nın haklı olduğunun.

"Ben onu senin sandığının aksine gerçekten seviyorum."

"Yani aylarca peşinde koştuğun için içinde oluşan bağlılık hissiyle sevgiyi karıştırmıyorsun öyle mi?" Kenma başını sallayıp derin bir nefes aldı.

"Tabii ki de hayır. Başında bende öyle sanmıştım. O yüzden aylarca kabullenmedim içimdeki hissi. Fakat şimdi görebiliyorum. Hem merak etme, o yollardan geçtim. Karıştırmam artık." Kenma biraz sessiz kaldıktan sonra tekrar dudaklarını araladı.

"Söz." Tsukishima kaşlarını çatarak Kenmaya döndürdü başını.

"Ne sözü."

"Onu bir daha üzmeyeceğim." Tsukishima, gözlüğünü düzeltip aynı eliyle Kenma'nın sırtına vurdu desteklercesine. Yüzünde hafif ama güven veren bir tebessüm vardı.

"Eğer olurda bir süre sonra ayrılmak istersen saçma salak şeyler yapmak yerine direkt ayrıl ondan." Kenma gülerek onunla beraber ilerlemeye başladı.

"Hayallerini yıkmak istemem ama biz ayrılmayacağız."

"Ben yine de söyleyeyim de."

Acil durum

Kenma
Saat 12 yönünde
Bana doğru geliyor
NE YAPICAM

Tsukishima
Normal davran amk
Başka ne yapıcan

Atsumu
Kucağına atla
Kesin çözüm