Bekçinin sözlerinden sonra herkesi telaş sardı. Eşref bey ne yapacağını bilemedi ilk ama sonra hemen kendisini toparladı.
Eş: Arabayı hazırlayın.
Metehan portmantodan acele ile hem kendi hem de Kıvılcımın üstüne bir şeyler aldı.
M: Hadi Kıvılcım abla.
Kıvılcım Metehan'ın sesi ile kendine geldi. Paltosunu giyerken Hülya ablaya Ela'ya göz kulak olmasını söyledi. Evden çıkıp arabaya bindiler.
Yolda giderken kimseden ses çıkmıyordu. Herkes korkusunu içinde sessiz bir şekilde yaşıyordu. Eşref bey Emrah'ı aradı.
Eş: Emrah nedir durum?
E: Efendim Ömer beyi çıkardılar arabadan, ambulanstayız, hastaneye gidiyoruz.
Eş: D-durumu nasıl?
E: Henüz bir şey söyleyemiyorlar.
Eş: Tamam.
Eşref bey aramayı kapattı.
M: Dede, iyi miymiş babam?
Eş: Bilmiyorum oğlum, belli değil daha.
Ana yola çıktıklarında yolun diğer tarafinda olan itfaiye, ambulans ve bir kaç çekici araçların olduğunu gördüler uzaktan. Yaklaştıkça kaza yapan arabalar tek tek önlerine çıkıyordu. Kıvılcım çok korktuğu için o tarafa bakamadı.
Ş: Duralım mı?
Şoför yavaşladı.
Metehan pür dikkat babasının arabasını arıyordu.
M: Dede, babamın arabası.
Kıvılcım hemen bakışlarını Metehan'ın gösterdiği yere çevirdi ve gördükleri ile yüreği sıkıştı. Ömer'in arabası tanınmaz halde idi. Arkasından çok büyük darbe almış ezilmiş ve öndeki araca çarpmıştı.
Eş: Allah'ım sen koru.
Kıvılcım'ın nefesi sıklaşıp, karnı kasılmaya başlayınca, İnlemesine engel olamadı.
M: Kıvılcım abla iyi misin?
Eş: Ne oldu?
Kıvılcım kasılmalar artınca arkaya yaslanıp gözlerini kapattı.
Eşref bey arkaya dönüp Kıvılcım'ın halini görünce şoföre döndü.
Eş: Hadi hemen hastaneye.
M: Kıvılcım abla iyi misin? Bir şey söyle.
Kıvılcım kendisini biraz daha iyi hissedince Metehan'a döndü.
K: Hı hı, geçiyor.
Kıvılcım kendisini sakinleştirmeye çalıştı. Belkide önemli bir şeyi yoktur. Ama o arabadan hasar almadan çıkması mümkün değildi. Tekrar paniklemeye başladı. Sürekli göbeğini okşuyor derin nefes almaya çalışıyordu.
Az sonra araba hastanenin önünde durunca hepsi acele ile içeri girdiler. Kaza geçiren tüm yolcular bu hastaneye geldiği için giriş bayağı bir kalabalıktı. Eşref bey tekrar Emrah'ı arayıp nerde olduklarını öğrenip onun yanına gittiler.
Eş: Oğlum nasıl?
E: Efendim şimdi ameliyata aldılar.
M: Durumu nasıl peki? Hayati tehlikesi var mı?
E: Bana pek bir şey söylemediler, iç kanaması varmış bunu dediler sadece.
Eş: Buranın doktorları nasıl? Keşke bizim hastaneye götürseydiniz.
E: Efendim söyledim ama oraya kadar dayanamaz dediler. Araştırdım buranın doktorları da çok iyi.
Kıvılcım'ın duydukları ile gözleri karardı hemen yanda duran sandalyeye kendisini bıraktı.
Kıvılcım oturunca kendine geldi biraz ama artık gözyaşlarını tutamadı.
Metehan Kıvılcım'ın yanına oturdu.
Metehan'ın elini elinde hissedince ona döndü. Onunda gözleri doluydu ağladı ağlayacaktı neredeyse.
