My Property (complete)

အပိုင်း(၂၂)zawgyi

မီးေတြအေမွာင္ပိတ္ေနေသာအခန္းတြင္းတြင္ သီခ်င္းသံစဥ္တစ္ခုျပန္႔လႊင့္ေနေလသည္။
ရက္သတ္တစ္ပတ္လုံး ထပ္ခါထပ္ခါနားေထာင္ ေနေပမဲ့ ႐ိုးအီျခင္းမရွိပဲ ရင္ထဲက နာက်င္မႈကိုသာ ပိုတိုးလို႔ျဖစ္ေပၚေနေစ၏။

မေတြးခ်င္လဲျပန္ေတြးေနမိ
ေမ့ရင္လဲျပန္သတိရၿပီး
အို အမွတ္မရွိေသးဘူးငါ လြမ္းဆြတ္
မျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီ
မွားေနလည္း..ငါဆက္မွားၿပီ
ဒုကၡမ်ားကုန္ၿပီ..ဟာ..ဟာ..

႐ုန္းထြက္ရင္းနဲ႔ဆက္ဆက္နစ္ခဲ့
ျဖတ္ေတာက္တိုင္းလဲ ျဖတ္ဖို႔ခက္တဲ့
သံေယာဇဥ္....
သံေယာဇဥ္ သံေယာဇဥ္
ငါေလအပ်က္အပ်က္နဲ႔ ေသြးထြက္ခဲ့တယ္
သံေယာဇဥ္ သံေယာဇဥ္
လူကိုအ႐ူးတစ္ပိုင္းျဖစ္ေစတယ္.......

ဆက္ေနာင္ ဘဝက ယခုထိုသီခ်င္းထဲက အတိုင္းပင္ျဖစ္ေနေလသည္။ ႐ုန္းထြက္ခ်င္ေပမဲ့ ဆက္ၿပီးသာနစ္ဝင္ေနခဲ့သည္မို႔လား။ စစ္သြင္မရွိတဲ့သူ႔ဘဝဟာ ဘာအဓိပၸာယ္မွမရွိေတာ့သလိုခံစားေနရသည္။ မနက္ခင္းတိုင္း လာႏိုးမဲ့သူမရွိေတာ့သလို မနက္စာျပင္ေပးမဲ့သူလဲမရွိေတာ့ေပ။ အခန္းထဲမွာ သူ႔ဖြထားသျဖင့္ကို ပြစိပြစိေျပာကာ လိုက္ရွင္းေပးမဲ့သူလဲမရွိေတာ့ေပ။ ညအိပ္ခါနီးတိုင္းခိုဝင္ေနက်ရင္ခြင္ေလးဟာလဲမရွိေတာ့ပါ။သူနဲ႔အတူဂိမ္းေဆာ့ သူနဲ႔အတူရီေမာခဲ့ေသာထိုပုံရိပ္ေလးမွာ ရွာမရေအာင္ေပ်ာက္ကြယ္ ေနေလသည္။ ထိုအရာေတြကို ဆက္ေနာင္လုံးဝအသားမက်ေသး။ သူ႔အခန္းရဲ႕ေနရာတိုင္းမွာ စစ္သြင္ပုံရိပ္ေတြကိုသာျမင္ေယာင္ေနမိသည္။ သူ႔အဝတ္ေတြကို ေကာက္သိမ္းရင္းဆူေနတဲ့လူႀကီးေလး၊ အိပ္ရာထပ်င္းတဲ့သူ႔ကို မရမက ႏိုးတဲ့လူႀကီးေလး၊ သူ႔ကိုအၿမဲၿပဳံးျပေနတတ္တဲ့
လူသားေလးက ခုေတာ့သူ႔ေဘးမွာတကယ္ပင္မရွိေတာ့ေပ။

ဆက္ေနာင္ အလြမ္းတို႔ကို beer နဲ႔ေမ့ေအာင္ႀကိဳးစားေပမဲ့လဲ မူးေနတာေတာင္သူသတိရေနမိတုန္း ရင္ထဲက တစ္ဆစ္ဆစ္နာက်င္မႈနဲ႔အတူ ဒီအခန္းေလးထဲမွာ ပိတ္မိေနသည္မွာ ၂ပတ္ ခန္႔ရွိေလၿပီ။ မည္သူကိုမွလဲ မေတြ႕မခံပဲ အ႐ူးတစ္ေယာက္ လိုသာ ငိုေႂကြးရင္း ျဖတ္သန္းျဖစ္သည္။ အစားအေသာက္လဲမမွန္ ၊ အိပ္တာလဲ မမွန္ ၊ ေနာက္ ဆုံး ေန႔နဲ႔ညကိုပင္ ဆက္ေနာင္မသိေတာ့ပါ။ သူသိသည္က Alcohol နဲ႔ ေဆးလိပ္ပင္။