My Property (complete)

အပိုင်း(၂၉)zawgyi

လန္ဒန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ မိုးေအးတဲ့မနက္ခင္းက ဒီေန႔မွပိုေအးခ်မ္းေနသေယာင္။ ခ်စ္ရသူကိုရင္ခြင္ထဲ
ထည့္ကာအိပ္ရသူဖို႔တကယ္ပင္ေအးခ်မ္းလွ၏။ ၂ေယာက္အိပ္ကုတင္က်ယ္ႀကီးထက္ဝယ္ဖက္ လုံးႏွစ္လုံးဟာ အထီးက်န္လ်က္ေဘးသို႔ပစ္ပယ္ ထားခံရၿပီး ပိုင္ရွင္ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့တင္းက်ပ္ စြာေပြ႕ဖက္ထားလ်က္အိပ္စက္ေနၾကျခင္းပင္။ ဒီတစ္ခါ ဖက္လုံးေလးရဲ႕အျပစ္တင္ျခင္းခံရသူကေတာ့ ဆက္ေနာင္တစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ေတာ့စစ္သြင္ပါ ပါရွိေလၿပီ။

ခ်စ္ျခင္းတို႔ကို ၅ႏွစ္အၾကာမွ ပြင့္လင္းစြာလက္ခံၿပီး ခုေတာ့ခ်စ္သူေတြအျဖစ္ေရာက္ရွိလာၿပီ။ညကအေျဖေပးၿပီးကတည္းက စစ္သြင္ရွက္ရွက္ နဲ႔ အိပ္ယာအရင္ဝင္ခဲ့သည္။ဆက္ေနာင္ကေရခ်ိဳးၿပီးမွအိပ္ယာဝင္ခဲ့၏ သို႔ေပမဲ့ ႏွစ္ေယာက္လုံးအိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ ရင္ေတြခုန္ေနၾကသည္ထင္၏။ ညလယ္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ဆက္ေနာင္က
ေနာက္ကေနသိုင္းဖက္လာၿပီး ရင္ခြင္ထဲထည့္ကာအိပ္စက္ေစခဲ့မွ စစ္သြင္အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့၏။ ဒီေကာင္ေလးရင္ခြင္က တကယ္ကို ေႏြးေထြးလုံၿခဳံေစသည္မွာ အမွန္ပင္။

မနက္ခင္း ၆နာရီအခ်ိန္ကိုက္ စစ္သြင္ႏိုးလာေလၿပီ။ တင္းက်ပ္စြာေပြ႕ဖက္ျခင္းခံထားရၿပီး မ်က္လုံးပြင့္တာနဲ႔ စစ္သြင္မွာၿပဳံးသြားရ၏။အရင္ကလဲ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာအိပ္ဖူးေပမဲ့ ခံစားခ်က္ေတြက မတူဘူးမို႔လား ခုက သူ႔ထက္ အမ်ားႀကီးငယ္တဲ့ ရည္းစားအသစ္သစ္စက္စက္ေလးရင္ခြင္ျဖစ္ေနသည္ေလ။ အသက္ ၂၇ ႏွစ္လုံးလုံး ခုမွရည္းစားထားဖူးသူ ပီပီ စစ္သြင္ မွာ ထိိန္းခ်ဳပ္ရခက္ခဲစြာ စိတ္လႈပ္ရွားရ၏။

" ရည္းစားထားရတာ ဒီလိုခံစားခ်က္မ်ိဳးလား
ဒီလိုသာဆို ႏွလုံးေရာဂါမ်ားရႏိုင္မလား
ငါ့ရင္ခုန္သံေတြကအရမ္းျမန္ေနသလိုပဲ "

စစ္သြင္တစ္ေယာက္မွာလဲ လူႀကီးဆန္ခဲ့သမွ်
ရည္းစားအငယ္ေလးထားမိမွ ကေလးအေတြးေတြေလွ်ာက္ေတြးမိၿပီး ပါးစပ္ကလဲ တိုးတိုးေရ႐ြတ္ေနမိ၏။

" ႏွလုံးေရာဂါမရပါဘူး ကိုကို ရဲ႕ မပူနဲ႔ေနာ္"

" ဟင္ "

အက္ရွရွအသံေအာေအာေၾကာင့္ စစ္သြင္ အလန္႔တၾကားေမာ့ၾကည့္လိုက္မိသည္။မ်က္လုံးမဖြင့္ေသးပဲ ႏႈတ္ခမ္းကေတာ့ၿပဳံးေနလ်က္ သူ႔အားစကားေျပာလာေသာဆက္ေနာင္ပါေလ။