BÜYÜK TEHLİKE: ZOMBİ

BÜYÜK TEHLİKE:ZOMBİ ikinci kitapp 🎊

Gözümü açtığımda Aral daha uyanmamıştı. Son yaşadıklarımızdan sonra toparlanamaması normaldi zaten. Onu korkutmamaya dikkat ederek yavaşça elimi yüzünde gezdirirken uyanması için seslendim.

İ- Aral, uyan sevgilim.
Beni kendine çekip sıkı sıkı sarıldı fakat uyanmamıştı.

İ- Aral uyanman gerekiyor birtanem. Abimler bizi bekliyorlardır.

A- güzelim biraz daha yatsam? Siz yiyin ben sonra size katılırım.
İ- tamam ama çok geç kalma olur mu?
A- tamam güzelim.

Aral'ın yanından kalktım ve sadece üstüme çok ince bir hırka geçirip odadan çıktım.

Merdivenlerden indim ve kahvaltı masasına oturdum.

Berkay- oo günaydınlar hanımefendi. Bir günaydın, bir selam yok mu?

Kaan- bırak Berkay hep böyle bu cüce. Saygısız cüce!

İzgi- Günaydın ve selamın aleyküm abicim.

Berkay- aleykümselam prenses

Ela- bu ne biçim bir diyalog ya..

Deniz- Aral gelmedi mi?

İzgi- hayır. Uyuyacağını söyledi ben de biraz kendini toplaması için izin verdim.

Gonca- neden böyle oldu bu çocuk acaba. Kızım sende biraz yanında ol sevgilinin. Bulmuşsun böyle çocuğu.

Buse- ya ben çok açım artık başlasak mı?

Hepimiz Buse'nin kurduğu cümleden sonra kahvaltıya başladık. Tahminlerime göre yaklaşık yarım saat sonra masayı toplamış ablam ve ben bulaşıkları yıkıyorduk.

Aslında söylemeye biraz da çekindiğim bir durum var. Annem,babam,Gökçe ve Mete öldükten sonra Kerem'e bakamayacağımızı bildiğimizden onu bir yurda vermiştik. Ama her hafta ziyaret ediyoruz.

İzgi- abla sen git istersen ben hallederim buraları.

Gonca- tamam.

Ablam gitmişti ve ben de bulaşıkları bitirmiştim ki mutfağa Aral girdi.

İzgi- aç mısın?

Aral- hayır, değilim güzelim.

İzgi- Aral sen iyi misin? Hiçbir şey yemiyorsun, ayrıca çok fazla uyuyorsun. Beni endişelendiriyorsun.

Aral- sarılalım mı?
  
Hiçbir şey söylemeden öylece sarıldım. Kendini neden kötü hissediyor anlamıyordum. Onun yanında olmak istiyordum çünkü birkaç hafta önceye kadar o benim her derdimde yanımdaydı.

İzgi- anlatmak ister misin?

Aral- neden böyle hissettiğimi inan ben de bilmiyorum. Boşluğa düşmüş gibiyim.

Bana daha sıkı sarıldı.

Aral- iyiki yanımdasın İzgi.
İzgi- hep yanında olacağım Aral.

Daha sonra benden ayrıldı.

Aral- hadi içeri gidelim.

Beraber mutfaktan çıktık ve salona gittik. Abimler haberleri izlerken Kaan yine boş yapıyor, kızlar da ona cevap veriyorlardı.

Biz de bir kenara oturduk. Fakat haberlerde neler olduğunu görünce korkudan kaskatı kesildim. Haberde bizim atlattığımız bu virüsün tekrar geldiği ve hızla yayıldığı yazıyordu.

İzgi- arkadaşlar şu habere bakın.

Ela- yine mi!?

İzgi- ne yapacağız? Ben korkmaya başladım. Bu sefer atlatamayacağız.