ARAL'DAN
İzgi tekrar uyuduğu için ben de camdan dışarıyı izlemeye başlamıştım ki araba durdu.
Kaan- benzin bitti yaa!
Aral- ne yapacağız?
Kaan- ne yapacağız tabiki ormana girip kendimize müsait bir yer bulana kadar yürüyeceğiz.
İzgi'yi uyandırdım.
İZGİ'DEN
Aral beni uyandırıp bu sorundan bahsettiğinde büyük bir of çektim. Allahım her türlü dert bizi bulmayı başarıyordu.
Yürüdük, yürüdük ve yürüdük. "Artık yetmez mi?" Derken bile yürüdük. Yürürken Ela sevgilisinin koluna girdiği ve Kaan ile Aral sohbet ettiği için biz de Buse ile sohbet ediyorduk.
İzgi- kanka sence bu hikayenin sonu ne olacak? Yani şimdi kaçıyoruz ya, işte biz oraya vardıktan sonra ne olacak? Hep yer altında mı kalacağız? Mezar gibi, ayy!
Buse- valla benim de hiçbir fikrim yok kanka. Hem bakarsın böyle hep filmlerdeki gibi yer altında yaşam başlar.
İzgi- iğrenç. Hiç güneşi görmeden karanlık bir yerde yaşamak...
Buse- ayyy bak ben sana ne söylemeyi unuttum.
İzgi- sen heyecanlandığına göre var yine bir işler, söyle bakalım.
Buse- biz Kaan'la konuştuk. Çıkıyoruuzz!.
İzgi- ya ciddi misin? Ayyy hayırlı olsun. Kanka seni üzecek bişey yaparsa bana söyle saçını başını yolayım tamam mı?
Buse - saol kankam benim.
Aral- İzgi birileri sana bir şeylerden bahsetti mi? Ben söyleyeyim mi?
İzgi- biliyorum Buse söyledi.
Kaan- ohh içim rahatladı, artık ben de sizi kıskanmayacağım.
İzgi- neyimizi kıskanıyormuşsun bizim?
Kaan- e maşallah çok güzel ilişkiniz var kızım. Daha kıskanılacak ne olsun?
İzgi- ya onu bırakda bunlar çok aşmadılar mı?
Dedim bizden 4 merte önümüzde yürüyen Deniz ve Ela'yı göstererek.
Kaan- size sadece şunu söyleyeyim o ilişki yürümez.
Buse- nedenmiş o?
Kaan- e kızım baksana yani sanki son günleriymiş gibiler.
Buse- bana kızım deme!
Kaan- ay ay ay kıyamam ben Junior ninjamaa.
Kaan Buse'ye doğru yaklaşırken ben de Aral'ın yanına gidip kulağına fısıldadım.
İzgi- onları biraz yalnız bırakalım mı?
Aral- olur güzelim.
Biz de yolumuzu birazcık daha ayırıp onlardan uzaklaştık. Yürürken biz de sohbet ettik. Çok güzel bir duyguydu. Ormanda gün ağarırken sevgilimin koluna girmiş onunla sohbet ediyordum. E tabiki biliyorsunuz ki bizim mutluluklarımız çok uzun sürmez.
Biz sohbet ederken Aral bir anda durakladı. Tabiki o zaman hava neredeyse tamamen aydınlanmıştı. Bana önümüzü gösterdi. Bir yığın zombi önümüzde duruyordu. Aral bana dönmemi söylediğimde dönerken düştüğüm için sesi duyan zombiler bize doğru koşmaya başladı. Tabi ben hala yerde olduğum için Aral korkudan beni kucağına aldı ve koşmaya başladı. Bir yandan da diğerlerine de bağırarak haber verdiği için peşimizden bir ordu zombi geliyordu. Ah ben ah!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BÜYÜK TEHLİKE: ZOMBİ
Fantasíabilim kurgu ve macera severler, buraya! Arkadaşım Aral ile hayatta kalmayı başardık. Hikayemizi şimdi size anlatmak istiyorum.bizim yaşamamız kolay olmasada size iyi okumalar!