මාදව ඉර එලියෙන් බැට කන තමන්ගෙ ඇස් දෙක පුන්චි කරන් සුවිසාල රජයේ ගොඩනැගිල්ල ඉස්සරහ හිටගෙන හිටියෙ නලල වටින් බේරෙන දාඩිය පිහදාන අතරෙ.
"මන් එනකම් ඔයාලට අව්වෙ ඉන්න පුලුවන්ද ?"
මාදව ඇහුවෙ තමන්ගෙ අතේ තිබුන ෆයිල් කවරය නලලට හේත්තු කරන් අජෙයි මංජුයි දිහාවට හැරෙන අතරෙ. ඒ වුනත් තරුණයො දෙන්නා ලග තිබුන අඹ ගහක් යට තිබුන සෙවණ බන්කුවකින් වාඩි වෙනවා දැකලා මාදව ඒ අය ගැන වද නොවී කලාප කාර්‍යාලෙට දිව්වා.
ඒ සුවිසාල කාර්යාල කාමරය ඇතුලෙ ඉන්න නිලදාරියා තමන්ගෙ අදහසට මොනවා කියයිද කියලා නොදැන හිටියත් මාදව හිතට දෛරිය අරගෙන ඉස්සරහට ගෑටුවෙ හිතේ කැළබීමෙන්. ඒ වුනත් සෑහෙන වෙලාවක් රස්තියාදු වුනෙන් පස්සෙ අන්තිමේ අද්‍යක්ශකතුමාට කතා කරන්න අවස්තාවක් ලැබුන නිසා මාදව අද්‍යක්ශකතුමා ඉස්සරහ තිබුන පුටුවෙන් වාඩි වුනේ මූණ කිරිසුදු පාට හිනාවෙන් සරසගෙන.
"ආහ්හ්.. ඔව්. ඒ කැලේ අස්සෙ තිබුන ප්‍රාතමිකේ වැහිලා ගිහිල්ලා දැනටමත් අවුරුදු කිහිපයක් ගත වෙලා තියෙන්නෙ. වැරදීමකින් විදුහල්පතිතුමාට එහෙට මාරුවීමක් ලැබෙන්න ඇත්තෙ. අපි සර්ට මාරුවීමක් හදලා දෙන්නම්."
අද්‍යක්ශකතුමා කියනවා ඇහිලා මාදව ඔලුව වැනුවෙ කලබලෙන්.
"නෑ නෑ. මන් ඒක නෙවෙයි කියන්න හැදුවෙ. මට ඒ ඉස්කෝලෙ ආයෙම ලොකු කරන්න ඕනි. එහෙ පොඩි ලමයි හුගක් ඉන්නවා ඉස්කෝලෙ යන්නෙ නැතුව කුඹුරු වැඩ කරන. අඩුම ඒ ලමයින්ට ශිෂ්‍යත්වයක් ගන්න නම් ප්‍රාතමික අද්‍යාපනයක්වත් තියෙන්න එපැයි."
මාදව කියනවා ඇහිලා අද්‍යක්ශතුමා හිනා වුනේ තමන්ගෙ අතේ තිබුන පෑන මේසෙ උඩින් තියලා අත් දෙක පූට්ටු කරගන්න අතරෙ.
"ඉස්කෝලෙ යන්නෙ නැති ලමයි ගැන හොයලා බලන්න මන් පොලීසියෙන් යවන්නම්. ඒ වුනත් මහත්තයා මේ වැඩ වලට අතගහන්න එපා. ලොකු වියදමක් කරලා ඒ ඉස්කෝලෙ හැදුවත් ඒක ඉක්මනට වැහිලා යයි. බොරුවට සල්ලි වියදම් කරලා ඔය කැලෑ අස්සෙ ඉස්කෝල හැදුවට වැඩක් නෑනෙ. නැතත් වැලිගම්බර පලාතෙම ඉන්න හැම ලමයටම ලගම තියෙන ටවුමෙ පාසලට යන්න පහසුකම් තියෙන පොදු ප්‍රවාහන පහසුකමුත් අපි සපයලා තියෙන්නෙ."
අද්‍යක්ශතුමා කියනවා ඇහිලා මාදව හිනාවුනේ පුදුමෙන්.
YOU ARE READING
ලාවුළු | boy love | ongoing
Non-Fictionඩුකු ඩුකු ඩුකු ! මහ සද්දෙන් සද්ද කරගෙන ඉස්සරහට ඇදුනෙ උඩරට මැණිකේ කෝච්චිය නම් නෙවෙයි. ලාවුළු ගස් අතරින් වැලිගම්බර අසිරිය කියාගෙන ඉස්සරහට ඇදුනු මන්දගාමී බස් රතය ඒ සිරි අසිරි වින්දෙ පාලු කැලේ තනි මකාදාලා. කොස් පොලොස් වලින් සරුසාරෙට තිබුන ලාවුළු වත්ත මැ...
