දහම් පාසලේ දවල් විවේක වෙලාවෙ මාදව ගුරු මණ්ඩලය වෙනුවෙන් සූදානම් කරලා තිබුන තේ කෝප්පෙකුයි හකුරු කෑලි තුනකුයි අතට අරගෙන පන්සලේ කුස්සිය පැත්තෙ බන්කුවක වාඩි වෙලා ඉදපු මංජුයි අජෙයි දිහාවට ආවෙ ඉර එලියෙන් බැට කන ඇස් දෙක පුන්චි කරන්. බන්කුවෙ වාඩි වෙලා තමන් දිහා බලාගෙන ඉන්න තරුණයො දෙන්නව පෙනුනෙ එකම වගෙයි. කලු බොටමට උඩින් ඇදන් ඉදපු සුදු කමිසෙ නිසා තරුණයො දෙන්නගෙ වෙනසක් පෙනුනෙම නෑ.
"බෙදාගෙන බොන්න !"
මාදව එහෙම කියලා තරුණයො දෙන්නා අතට හකුරු කෑලි දෙකකුයි මාදවගෙ තේ කෝප්පෙයි දුන්න නිසා ඒ දෙන්නා තේ බොන වෙලේ මාදව එතෙන්ට වෙලා හිටගෙන හකුරු කෑල්ල කෑවෙ තේ බොන්න තිබහක් තිබුනෙ නැති නිසයි. මාදවගෙ තනියට විතරක් දහම් පාසලට එන තරුණයො දෙන්නා මාදව පස්සෙ ඇවිදිනවා ඇරෙන්න වෙන දෙයක් කලේ නෑ.
"ඔයාලා දෙන්නා හැමදාම ඉස්කෝලෙ මහත්තයා පස්සෙන් මෙහෙ එනවද ?"
'සුබෝද' නමින් හදුන්වපු තරුණ හාමුදුරු කෙනෙක් ඒ අයට ලන් වෙන ගමන් අහනවා ඇහිලා තරුණයො දෙන්නා බන්කුවෙන් නැගිටලා හිටගත්තා.
"ඇයි එපාද ? අපි පන්සල් ආවම පන්සලේ ඉන්න මීයොත් දස අතේ දුවනවා."
මංජු කියනවා ඇහිලා අජේ හයියෙන් හිනාවුනේ මංජුගෙ උරහිස වටේ අත ඔතාගන්න වෙලේ.
"ඔව්. අපි උපාසක බළල්ලුනෙ."
අජේ එහෙම කිව්ව නිසා තරුණයො දෙන්නා තනියම වැටි වැටී හිනාවෙන දිහා මාදව බලාගෙන හිටියෙ ඉනේ අත තියාගෙන ඇලේට හිටගෙන මූණත් ඇද කරගෙන.
"උඹලගෙ මෝඩ විහිලු !"
මාදව එහෙම කියලා අජේගෙ අතේ තිබුන හිස් තේ කෝප්පෙ අරන් පන්සලේ කුස්සියට ගිය නිසා තරුණයො දෙන්නා හමුදුරුවො එක්ක කදේට වැටුනේ ඉර මුදුන් වෙන වෙලේ. විවේකෙන් පස්සෙ මාදව හතර වසර පන්තියෙ ඉගෙනීම් වැඩ පටන් ගත්තත් අජෙයි මංජුයි පේන මානෙක හිටියෙ නැති නිසා මාදවට දැනුනෙ තමන්ට බරපතල හිසේ රදයක් දැනෙනවා වගෙයි.
"මේ වතාවෙ මොනවා කරනවද දන්නෙ නෑ"
මාදව එහෙම හිතුවත් ටික වෙලාවකින් එලිමහනේ බෝදි මලුවෙ තිබුන හතර වසර පන්තිය පහු කරගෙන ගුරුවරයෙක් කලබලෙන් දුවනවා දැකලා මාදවත් ඒ පස්සෙන් ගියේ කලබලේ මොකක්ද කියලා දැනගන්න තිබුන වුවමනාවට.
YOU ARE READING
ලාවුළු | boy love | ongoing
Non-Fictionඩුකු ඩුකු ඩුකු ! මහ සද්දෙන් සද්ද කරගෙන ඉස්සරහට ඇදුනෙ උඩරට මැණිකේ කෝච්චිය නම් නෙවෙයි. ලාවුළු ගස් අතරින් වැලිගම්බර අසිරිය කියාගෙන ඉස්සරහට ඇදුනු මන්දගාමී බස් රතය ඒ සිරි අසිරි වින්දෙ පාලු කැලේ තනි මකාදාලා. කොස් පොලොස් වලින් සරුසාරෙට තිබුන ලාවුළු වත්ත මැ...
