အိုမီဂါအဖြစ် မွေးဖွားလာပြီးနောက် အားလုံးက ငါ့ကိုလိုချင်နေကြတယ်

Chapter 10

Chapter 10

ခဏကြာသည်အထိတိတ်ဆိတ်နေပြီးမှ ရှဲ့လင် ဖုန်းကိုင်ရန် လက်လှမ်းလိုက်သည့်တိုင် ဖုယွမ်ကျိုးက အရင်ဖုန်းကိုလှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး ဗီဒီယိုကောလ်ကိုချိတ်လိုက်သည်၊၊ ချိုသာလှသည့်အပြုံးမျက်နှာဖြင့် ကင်မရာထဲမှ ဇနီးမောင်နှံနှစ်ယောက်ကိုနှုတ်ဆက်လိုက်၏။

"မင်္ဂလာညနေခင်းပါ..အန်ကယ်နဲ့အန်တီ..အို့...အဲဒီမှာဆိုနေ့လည်ပေါ့နော်..ကောင်းသောနေ့လည်ခင်းပါ..."

"ဟယ်လို...ရှောင်ကျိုး...ရက်နည်းနည်းလေးမတွေ့လိုက်ရတာနဲ့ ပိုချောလာပါလားကွယ်..."

ရှဲ့လင်၏မိဘများက သူ့ကိုအင်မတန်သဘောကျကြ၍ ရယ်မောနေကြလေ၏။ သူ့ကိုမြင်ရလျှင် ၎င်းတို့ကပိုပြီးပျော်တတ်ကြသည်။ ဖုယွမ်ကျိုး ဖုန်းကိုင်ထားပြီး ရှဲ့လင်က ကင်မရာထဲဝင်လာလေသည်။ ရှဲ့လင်က သူတို့ကိုတချက်ကြည့်ပြီး သူ့မိဘများကိုခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။

"အဖေ..အမေ..."

"မင်းတို့နှစ်ယောက် ညစာစားပြီးကြပြီလား...ဒီနေ့က ကျောင်းတက်ရမယ့်ရက်နော်..? အဆင်မပြေတာမျိုးဖြစ်သေးလား...."

လူကြီးနှစ်ယောက်က ကလေးများ၏ဘဝရှေ့ရေးနှင့်ပတ်သက်ပြီး ဂရုတစိုက်မေးမြန်းကြသည်။ ဖုယွမ်ကျိုးက မေးခွန်းတစ်ခုပြီးတစ်ခုပြန်ဖြေနေရ၏။ အားလုံးကပုံမှန်ဖြစ်နေပုံရသော်ငြား လက်ချောင်းထိပ်ဖျားလေးများက အနည်းငယ်တုန်ယင်နေလေသည်။

ထိုအတောအတွင်း သူအတော်လေးစိတ်လှုပ်ရှားနေရသည်။ ရှဲ့လင်က သူ့အားဖွင့်ပြောလာသည့်အတွက် ကြောက်ရွံ့နေခဲ့လင့်ကစား ရှဲ့လင်၏မိဘများက ကြားဖြတ်လိုက်၍ကံကောင်းသွားခဲ့ရ၏။

လေထုက ဖွင့်ဟပြောလိုက်ခြင်းနှင့်ဆင်တူသလောက်ရှိသော်လည်း "ကြိုက်သည်" ဆိုသောစကားလုံးကိုမပြောရသေး၍ ခံစားချက်က ကွဲပြားနေသေးသည်။ ရှဲ့လင်သာထိုသို့ပြောလိုက်လျှင် အနာဂတ်၌ အနှီသူကို ဘယ်လိုမျက်နှာချင်းဆိုင်သင့်မှန်း သူမသိတော့ပေ။

နေက်ဆုံးတော့ သူကယ်တင်ခံလိုက်ရပါသည်။

ဖုယွမ်ကျိုး၏စိတ်ထဲတွင် ထိုအတွေးစက ဖျတ်ကနဲဝင်လာသော်ငြား သူ၏ကိုယ်ကမတ်သွားပြီး ရှဲ့လင်ကို မယုံကြည်နိုင်သည့်မျက်လုံးများဖြင့်ကြည့်လိုက်သည်။