အိုမီဂါအဖြစ် မွေးဖွားလာပြီးနောက် အားလုံးက ငါ့ကိုလိုချင်နေကြတယ်

Chapter 34

♎️Chapter 34

နှစ်ယောက်၏အနေအထားမှာအင်မတန်နီးကပ်နေပြီး ဖုယွမ်ကျိုး အသက်ရှူသွင်းလိုက်တိုင်း ရှဲ့လင်၏စံတင်လောက်သောအငွေ့အသက်များနှင့်ပြည့်နေလေ၏။ ဝိုင်နီရနံဖျော့ဖျော့ကိုပါထပ်ပေါင်းလိုက်လျှင် ရှဲ့လင်နှင့်အလားတူသည့်အေးစက်စက်စက်ခံစားချက်ကိုပါရနိုင်လေသည်။ လရောင်အောက်တွင်ရပ်နေရင်း လူတိုင်းကို အသည်းနှလုံးအောက်ခြေမှတုန်ရင်သည့်ခံစားချက်ဖြစ်စေ၏။

တကိုယ်လုံးမှသွေးများက ခေါင်းပေါ်သို့ဆောင့်တက်လာသလိုပင်။

ဖုယွမ်ကျိုးကထိုသူနှင့်စကားပြောနေစဥ် မျက်နှာတပြင်လုံး ရှက်သွေးဖြာနေခဲ့သည်။ သူရှက်လည်းရှက်သလို ပျာယာလည်းခတ်နေခဲ့၏။ သည်လောက်ရှက်စရာကောင်းသည့်မေးခွန်းမျိုးကို ရှဲ့လင်ကသူ့အားမေးလာလိမ့်မည်ဟုမထင်ထားခဲ့ပေ။

ဒီခွေးသားတော့ သူဘာပြောနေမှန်းတောင်သိရဲ့လား။ ကလေးလာမွေးခိုင်းနေတယ်။ ဆုတောင်းလေ။

သူပြန်မွေးလာခဲ့သည်မှာ အတန်ကြာခဲ့ပြီ။ သို့သော်လည်းယခုတော့ ဖုယွမ်ကျိုးမှာ သူ့ခန္ဓာကိုယ်အကြောင်းတွေးမိတိုင်း ဦးခေါင်းခွံတစ်ခုလုံးထုံကျင်နေရဆဲ။

သူရှဲ့လင်ကို ခပ်ပြင်းပြင်းလေးရိုက်လိုက်သင့်သည်ဟုထင်မိသော်လည်း အနှီသူနှင့်အဆက်အသွယ်မဖြတ်ချင်သောကြောင့် လက်လွတ်စပယ်မလုပ်ရဲပေ။ သူ့လိုလူမျိုးကိုဘယ်နေရာတွင် သွားရှာရပါမည်နည်း။

သူဒေါသထွက်လာသည့်ပုံစံဖြင့် ရှဲ့လင်ကိုတွန်းပစ်ချင်သည်။ သို့မဟုတ်လျှင် အနှီသူကို အိပ်မက်မှနိုးထလာနိုင်အောင် ရေအေးတစ်ပုံးခန့်လောင်းချပေးလိုက်ချင်သည်။ သို့တစေ သူသည်ရှဲ့လင်ထံမှကတိတစ်ခုလိုချင်နေပြီး ယခု ရှဲ့လင်က သူ့ကိုဤသို့သောမျက်လုံးမျိုးနှင့်ကြည့်နေလေသည်။ သူဘယ်လောက်ရှက်နေပါစေ၊ ဤအခိုက်အတန့်လေးတွင် ဒေါသမထွက်နိုင်ပေ။

ဖုယွမ်ကျိုးက ခက်ခက်ခဲခဲခေါင်းယမ်းပြလိုက်ရပြီး အသံတိုးတိုးလေးဖြင့်ပြန်ဖြေလိုက်၏။

"ငါမင်းကိုယုံတယ်...မင်းဒီလိုလုပ်မှာမဟုတ်ဘူး..."

ရှဲ့လင်: "ဘာလို့လဲ..."