အိုမီဂါအဖြစ် မွေးဖွားလာပြီးနောက် အားလုံးက ငါ့ကိုလိုချင်နေကြတယ်

Chapter 27

♎️Chapter 27

ရှဲ့လင် ဖုယွမ်ကျိုး၏ အိပ်ပျော်နေသော မျက်နှာလေးကို ကြည့်လိုက်သည် ။

" သူပဲ သိလိမ့်မယ်"

ဖုယွမ်ကျိုး အိမ်မက် မက်နေခဲ့သည်။ သူ့အတိတ်ဘဝမှ အကြောင်းအရာများကို သူ အိမ်မက်မက်နေခဲ့သည်။ 

သူ ပြန်လည်မွေးဖွားလာတည်းက ရံဖန်ရံခါသာ အိမ်မက် မက်ခဲ့သည်။ အများစုမှာ သူ့ကို ပျော်ရွှင်စေသော အသေးအဖွဲ့ မှတ်ဥာဏ်များသာ ဖြစ်သည်။ သို့သော် ယနေ့ညတွင် မတူတော့ပေ။ သူ မှတ်ဥာဏ်ထဲမှ အကြောက်ဆုံးအရာကို သူ အိမ်မက်မက်ခဲ့သည်။ 

သူ့အမေ၏ အုတ်ဂူ၊ သူ့အဖေ၏ ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှ အရည်များကို ထုတ်ယူနေသော ပြွန်၊ ရှဲ့လင်၏ အေးစက်သော မျက်လုံးများ၊ ယွိဖေး၏ မျက်ရည်များ၊ ဝမ်းနည်းစွာ ထွက်ခွာသွားသော ယွမ်ယဲ့၏ နောက်ကျော၊ ဗီလာ။

ဗီလာက တောအုပ်ထဲတွင် အထီးကျန်စွာ တည်ရှိနေသည်။ ၎င်းက ပြင်ပကမ္ဘာကြီးနှင့် တသီးတခြားရှိနေသလို တိတ်ဆိတ်အေးချမ်းနေ၏။ လွန်ခဲ့သော နှစ်များအတွင်း ထိုဗီလာက ဖုယွမ်ကျိုး အနှစ်သက်ဆုံး နေရာဖြစ်သည်။ တောအုပ်ရော ဗီလာရောက သူတို့၏ ကိုယ်ပိုင် ပိုင်ဆိုင်မှုဖြစ်သည်။ တစ်ခါတစ်ရံ သူတို့က ထိုနေရာကို အားလပ်ရက် ခရီးထွက်လာတတ်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်တည်းသာ ဖြစ်ပြီး မည်သူမျှ သူတို့ကို မနှောက်ယှက်နိုင်ပေ။ 

သို့သော် ယခုတွင်တော့ ထိုဗီလာက ဖုယွမ်ကျိုးကို အကြောက်တရားများဖြင့် ပြည့်နှက်စေသည်။ သူ ပြန်လည် မမွေးဖွားလာခင်အထိ သူ ဗီလာအထဲတွင် ထိုယောင်္ကျားနှင့် ပိတ်မိနေခဲ့သည်။ 

ဗီလာ၏ အတွင်းပိုင်းက မူလပုံစံနှင့် မတူပေ။ နေရာတိုင်းတွင်း နူးညံ့သော အခင်းများကို ခင်းထားလေသည်။ နံရံများကိုလည်း အမွေးပွ နံရံကပ်များ ကပ်ထားလေသည်။ မည်သည့်နေရာတွင်မျှ ချွန်ထက်သော ပစ္စည်းများ မရှိပေ။ 

သူတို့က 24 နာရီလုံး အတူတူရှိနေခဲ့ပြီး သူတို့ကြားမှ အကွာအဝေးမှာ သုံး မီတာထက် မပိုပေ။ အိပ်ပျော်နေချိန်တွင်သာ ဖုယွမ်ကျိုး အနည်းငယ် အသက်ရှူချောင်သည်။ ထိုအချိန်တွင် သူ ထိုယောင်္ကျား၏ ကြောက်စရာ ကောင်းလောက်အောင် လှပသော မျက်လုံးများကို ရင်ဆိုင်စရာ မလိုတော့ပေ။ သူ အိပ်ပျော်နေချိန်တွင်ပင် ထိုယောင်္ကျား သူ့ကို ကြည့်နေသည်အား သူသိ၏။