အိုမီဂါအဖြစ် မွေးဖွားလာပြီးနောက် အားလုံးက ငါ့ကိုလိုချင်နေကြတယ်

Chapter 14

Chapter 14

ညစာစားသောက်ကြပြီးနောက် မိသားစုသုံးစုတို့သည် ဗီလာသို့ပြန်ရောက်လာခဲ့ကြ၏။ သို့သော်လည်း လူကြီးများက အိမ်ထဲမဝင်ကြသေးဘဲ ခြံအပြင်ဘက်တွင်လမ်းလျှောက်နေကြသေး၏။ ဖုယွမ်ကျိုးကလည်း ထိုအတိုင်းဖြစ်စေချင်နေခဲ့သည်ပင်။ ညစာစားနေသည့်တလျှောက်လုံး သူစိတ်ညစ်ခဲ့ရလေရာ စကားနည်းနည်းပြောပြီး အစားများများစားသည့်စည်းမျဥ်းကို လိုက်နာခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့် ယခု မတော်တဆအစားများသွား၍ အစာကြေအောင်လုပ်ရန်လိုအပ်နေခဲ့သည်။

ရှဲ့လင်နှင့်ယွိဖေးတို့ အတူရှိနေခဲ့ကြသော်လည်း တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်စကားသိပ်မပြောခဲ့ကြပေ။ ယွိဖေးက ဖုယွမ်ကျိုးနှင့်စကားပြောရခြင်းကိုပိုနှစ်သက်သောကြောင့် ဖုယွမ်ကျိုးမှာ စိတ်ပေါ့ပါးသွားခဲ့ရသည်။

"ရှောင်ဖေးက နောက်တစ်ပတ်မှ အမှတ် ၁ အလယ်တန်းကျောင်းမှာစတက်ရမှာ..ရှောင်လင်နဲ့ယွမ်ကျိုးတို့ကပဲ သူ့ကိုအဖော်လုပ်ပေးကြဦး.."

ယွိဖေးအမေက ပြုံးနေလေ၏။

"ငါကပဲ အမြဲသူ့ကိုဂရုစိုက်လာခဲ့ရတာ..သူတို့နဲ့သာရှိနေရင် ငါစိတ်ချပါပြီ..."

"ယွိဖေးက ယွမ်ကျိုးထက်တစ်နှစ်ငယ်တယ်မလား...အထက်တန်းပထမနှစ်မှာပဲတက်သင့်တာပေါ့..."

ဖုယွမ်ကျိုးအဖေကပြောလာခြင်းပင်။

"ဟုတ်တယ်..ငါကျောင်းကိုကြိုပြီးဆက်သွယ်ထားလိုက်တာ..."

မာမားယွိကပြုံးကာဆိုလာသည်။

"သူကတစ်ပတ်နောက်ကျသွားပေမဲ့ ကိစ္စမရှိပါဘူး..."

"လောင်ဖု..မင်းနဲ့မင်းမရီးကတော့ တချိန်တည်းမှာပဲ ကလေးနှစ်ယောက်ကိုပျိုးထောင်ရတော့မယ်ထင်တယ်..."

ပါပါးရှဲ့: "ကျွန်တော်တို့ တစ်ပတ်အတွင်းပြန်ဖို့လိုတယ်...ရှောင်လီကလည်း စတူဒီယိုတစ်ခုထောင်ဖို့ပြင်နေတာဆိုတော့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ဖို့လိုတယ်လေ...အဲဒါကြောင့် ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်တည်းအိမ်မှာနေရင် လူကြီးတွေမရှိတော့ခက်နေမှာ..."

"မပူပါနဲ့..ကလေးတွေက ထိန်းရလွယ်ပါတယ်..ဘာမှလုပ်စရာမလိုဘူး..အိမ်က ကလေးလို မကပ်တတ်ပါဘူး...အဲဒီကလေးက ပြောဆိုရသိပ်ခက်တာ...ဘယ်သူမှကြည့်မနေရင် မိုးပေါ်တောင်ပျံသွားလောက်တယ်..."