အိုမီဂါအဖြစ် မွေးဖွားလာပြီးနောက် အားလုံးက ငါ့ကိုလိုချင်နေကြတယ်

Chapter 66

♎️Chapter 66

"ဂျိန်း!"

ကျယ်လောင်လှသည့် မိုးချုန်းသံက ကောင်းကင်တခွင်ကိုရိုက်ခတ်သွားခဲ့သည်၊၊ ဖုယွမ်ကျိုးလက်တို့က တုန်ယင်နေပြီး သော့သည်ကား ၎င်း၏လက်ကြားမှချော်ထွက်ကာ လမ်းပေါ်ကျသွားပြီးနောက် သိပ်သည်းလှသည့်မိုးရေတို့ကြောင့် ခပ်လှမ်းလှမ်းသို့မျောသွားခဲ့သည်။

မိုးက သည်းကြီးမည်းကြီးရွာချနေပြီး မိုးသီးအချို့လည်းပါလာနေသည်။ မိုးရွာချနေသည့် မိနစ်ဝက်အတွင်းမှာပင် ဖုယွမ်ကျိုးတကိုယ်လုံးကအေးစက်နေကာ သူ့ကိုယ်ပေါ်သို့မိုးသီးအချို့ရိုက်ခတ်လာသည့်တိုင် နာကျင်မှုကိုမခံစားမိတော့ပေ။

အကြောက်တရားနှင့်အေးစက်မှုတို့ကြောင့် လက်များမှာ ဦးနှောက်၏အမိန့်ကိုမနာခံတော့ဘဲ သူ၏အရိုးအဆစ်တို့က ရှန်းရှီကောအရှေ့တွင် သံချေးကိုက်နေသည့်ဂီယာများလိုပင်၊၊ သူ့အား စက္ကန့်အနည်းငယ်ကြာသည်အထိ ကြည့်နေသောရှန်းရှီကောအရှေ့မှာပင် ကိုယ်ကိုဖြည်းဖြည်းချင်းကွေးကာ သော့ကိုကောက်လိုက်သည်၊၊ ပြီးနောက် တံခါးဘက်ကိုချက်ချင်းပြန်လှည့်လိုက်၏။

ရှန်းရှီကောက ယူလာသည့်ထီးဖြင့် ဖုယွမ်ကျိုးကိုမိုးမစိုအောင်ကာပေးထားပြီး သူကိုယ်တိုင်ကမူ မိုးစိုခံနေခဲ့သည်။

"အဆင်ပြေရဲ့လား..."

သူကဖုယွမ်ကျိုးကိုမေးလာခဲ့သည်။ ဖုယွမ်ကျိုးက ဘာကိုမှပြန်မပြောခဲ့ပေ။ ထီးအောက်ရောက်နေသည့်တိုင် သူ့တကိုယ်လုံးက မိုးရေများဖြင့်ရွှဲစိုနေခဲ့သည်။ အေးစက်မှုတို့က သူ့ကိုယ်ကိုဖောက်ထွင်းသွားပြီး မူးဝေမှုကိုပင်ခံစားလာရစေ၏။ သူအန်မိတော့မလိုဖြစ်နေပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်တွင်မည်သည့်ခုခံအားမှမကျန်တော့ပေ။

"ကိုယ်လုပ်ပေးမယ်.."

ရှန်းရှီကောက သူ့လက်ထဲမှသော့ကိုယူသွားခဲ့သည်။ ဖုယွမ်ကျိုးက မခုခံနိုင်တော့၍ ရှန်းရှီကောတံခါးဖွင့်ပေးသည်ကိုပင်ကြည့်နေလိုက်ရပြီး ခပ်အက်အက်အသံဖြင့်ပြောလိုက်လေ၏။

"အထဲအထိလိုက်မလာနဲ့.."

"အိုကေ..."
ရှန်းရှီကောက မျက်လွှာချလိုက်သည်။ မိုးရေစက်တို့က ၎င်း၏မျက်တောင်မွှေးများထက်မှကျဆင်းနေခဲ့၏။ သူက ဖုယွမ်ကျိုးကို ထီးလှမ်းပေးလင့်ကစား ဖုယွမ်ကျိုးကမယူလိုက်ပေ။ သူကရပ်လိုက်ပြီး နောက်ဆုံး၌စကားတစ်ခွန်းကိုသာပြောလာခဲ့သည်။