DIAMOND KNOT Detective Atlas Carberry book 2 (completed)

CHAPTER 29

Sa tagal na panahon ay noon lang siya nakaramdam na gusto niya nang panandalian na break sa trabaho. She just wanted to stay inside her house. Hindi dahil sa tinatamad siya o masama ang kaniyang pakiramdam. It was the opposite. Sa napakatagal na panahon ay doon lamang niya naramdaman ang saya sa kaniyang dibdib. At nais niya munang namnamin ang pakiramdam na iyun.

And it was all because of Atlas. And just the sound of his name on her ear makes her lips curved to a sweet smile. She took a deep breath and took a sip of hot coffee on her mug at saka niya dinampot ang receiver ng kaniyang phone sa kaniyang opisina sa kaniyang bahay and she made a call sa kaniyang opisina sa ibaba.

"Any calls?" ang tanong ni Aurelia kay Anthony na nakaduty sa kaniyang opisina sa araw na iyun.

"Wala pa po doctor," ang sagot a kaniya ni Anthony.

"Okey," ang kaniyang sambit nang maalala niya ang sinabi ni Atlas sa kaniya na sa bahay nito sila mag-spend ng gabi. Sa tanang buhay niya ay iyun pa lamang ang unang pagkakataon na matutulog siya sa bahay ng isang lalaki.

Well not just some man...Atlas is her man. Isang katulad niyang babae ay napaibig niya si Atlas? ang hindi niya makapaniwalang tanong sa sarili.

"Uhm Anthony? Mukhang wala pa namang case na tatanggapin ang office, why don't you call it break and magpahinga ka na sa inyo, lahat ng calls sa office ay ipo-forward ko na lang sa phone ko at kapag kailangan ko ng assistant ay ipapatawag ko kayo." Ang kaniyang bilin dito.

"Yes doctor, I will lock the front door on my way out," ang sagot nito sa kaniya.

"Thank you, and...Anthony? I just forwarded your fee sa account mo," ang sabi niya bago niya tuluyang putulinn ang kanilang pag-uusap.

"Thank you doctor, malaking tulong po ito sa akin lalo na sa pag-aaral ko po," ang sagot ni Anthony sa kaniya.

"I'm glad to be of help and...you are of big help for me Anthony," ang sagot niya. "Thank you."

"Thank you po ulit doctor," ang sagot ni Anthony sa kaniya. At isang ngiti ang gumuhit sa kaniyang mga labi bago niya ibinalik ang receiver sa cradle nito.

Isinandal niya ang kaniyang likod sa backrest at saka siya nagbuntong-hininga at natuon ang kaniyang mga mata sa direksiyon ng mga bintanang natatakpan ng mga puting kurtina. Talaga bang mas maganda ang liwanag ng araw ngayon? O dahil lamang sa kaniyang nararamdaman? Is she being silly to feel this way? Like a teenage girl inlove? Ang tanong niya sa kaniyang sarili.

She let out a soft sigh while a sweet smile remained in her lips at saka niya inabot ang laptop ni Atlas na iniwan sa kaniya. It was given to him by his office para magamit nila sa trabaho. It was not that high-end brand at halata na outdated na iyun kung ikukumpara sa gamit niyang computer. But it Is still working and useful, sabi nga ni Atlas sa kaniya.

Hmmm, mukhang alam na niya kung anong ireregalo niya kay Atlas, ang sabi ng kaniyang isipan. At naalala rin niya ang condo unit nitong hindi pa masyadong nalalagyan ng gamit.

Mas lalong lumapad ang ngiti sa kaniyang mga labi. Kakaibang excitement kasi ang kaniyang naramdaman. It was not having the highest grade, or accepting an another achievement, nor profit sa negosyong naiwan sa kaniya ng kaniyang lola.

It was an excitement na para sa taong minamahal. Giving or doing something para sa taong minamahal. At nang maalala niya ang kaniyang ginawa kanina sa kaniyang kuwarto habang nakaupo si Atlas at nakaluhod naman siya sa harapan nito ay naramdaman niya ang pag-iinit ng kaniyang mga pisngi at hindi rin ang kaniyang mga pisngi ang nakaramdam ng init. She started to feel feverish.

She bit her lower lip at napasulyap siya sa kaniyang teleponong nakalapag sa kaniyang mesa. Tiningnan niya ang oras. She remembered Atlas calling her and informing her na nasa field ito to conduct some follow up interviews. At tatawagan siya nito kapag puwede na itong umuwi at kapag on the way na ito para sunduin siya.