Yankı | Kerem Aktürkoğlu

15- Kızım

İyi okumalaaar!!!
Oyları unutmayalımm.
🦁🤍

-

[Hira'dan]

"Tamam Barış, sakin ol. Kerem ile aynı takımda olacaksın. Bu kadar istediğini bilsem kendim hemen karşı takıma geçerdim."

Barış gülerek yanıma geldi.

"Yok canım estağfurullah. Ama yani geçsen fena olmaz. Kerem ile bayağıdır beraber takım olmuyoruz."

Seslice güldüm ve ikisinin arasından çekildim. Mauro'nun takımına doğru yürüdüm. Mauro'da gülerek bize bakıyordu. Tokalaştık ve yanında durdum.

"Hadi bakalım. Mauro ile size futbol öğretelim biraz."

Kerem gülerek izlerken bir anda şaka olduğunu belli ederek ciddileşti.

"Göreceğiz bakalım."

"Göreceksin Kerem'cim."

Yunus'un bizim yanımıza gelmesiyle daha da keyiflendim. Bu antrenman maçı cidden keyifli geçecekti. Herkesin keyfi yerindeyken bize de eğlenmek düşerdi.

-

"Ama dedim ben sana. Demedim mi Barış?"

Barış nefes nefese üstüne yeni bir tişört geçirdi.

"Dedin vallahi."

Onay aldıktan sonra gülerek Kerem'e döndüm.

"Al bak. Dedim işte. Nası koyduk ama?"

Kerem şaşkınlıkla baktı.

"Koyduk mu?"

Biraz durdu ve sonra kahkaha attı.

"Allahım Ya Rabbim."

Yunus yanıma geldi ve kolunu omzuma attı. Zıplayarak marş söylüyor güya birbirimizi eğlendiriyorduk. Keyifli dakikalardan sonra yorgunlukla soyunma odasında ki koltuklara oturdum. Herkes hâlâ keyifliyken telefonum çaldı. Bu keyifli anı daha da keyifli hâle getirebilecek tek kişi olan Ekin arıyordu. Telefonu gülerek açtım. Onun klasik girişini bu sefer ben yapayım dedim.

"Naber?"

Telefonu açar açmaz bir terslik olduğunu fark ettim. Ekin'in birkaç saniye bir şey dememesi olayı daha da körükledi.

"Ekin, ne oldu?"

Telefondan bir iç çekiş sesi duydum.

"Hira."

"Ekin ne oluyor? Ne var? Delirtme insanı söyle."

Kerem yanıma yaklaştı. 'Ne oldu?' der gibi bakıyordu ama bir şey diyemedim.

"Hira, annen aradı beni."

Annen aradı beni.
Ne?
Annem. Ekin'i aradı.

"Ne?"