Yankı | Kerem Aktürkoğlu

27 - İçkindeki Buz

İyi okumalar!!!
Oyları unutmayınn!!
🤍🦁
:)

-
[Hira'dan]

"Aç mısın?"

Alayla söylediği şeyle elinde tuttuğu pizza kutularına baktım. Kendimi tutamadım ve gülümsedim.

"Sence? Karnımın gurultusu on kilometre öteden duyulabilir."

"O zaman doyuralım seni."

Cümlesini bitirmeden içeri geçti. Pizzaları ve hırkasını aldım. Bu davetsiz misafirlik beni şaşırtmakla birlikte mutlu etmişti. Kerem salona geçtikten sonra hazırladığım servisle yanına geldim. Yanına oturdum.

"Teşekkür ederim. Zahmet etmişsin."

"Ne zahmeti? Bende açtım zaten sıkılıyordum birde. Kime gitsem diye düşünüyordum."

"Vardır senin uzun bi listen. Bugün hangi kıza gitsem diye düşünmek zordur tabii."

"Yani, evet. Bugün zor olmadı sen çıktın direkt."

"Tüh, bende benimkilerden bekliyordum ama sen gelince iptal oldu o iş."

Yaptığı ironiye verdiğim hazır cevap belli ki onu şaşırtmıştı. Hemen kaşlarını çattı.

"Tamam, bir daha bu tarz şaka yapmayacağım. Sende yapma."

"Bana uyar."

Gülerek pizzadan bir dilim aldım. Ona da bir dilim uzattım.

"Al bakalım."

"Sağol canım."

İkimizde pizzayı yerken Kerem konuşmaya başladı.

"Yanlış anlamazsan bir şey soracağım."

"Dinliyorum."

"Sizin Ekin'le aranız mı bozuk?"

İç çektim.

"Yani, öyleydi ama düzeldi sanırım."

Bu konuyu konuşmak istemiyordum. Kerem'de belli ki anlamıştı ki irdelemedi.

"Kendini üzme yeter."

"Deniyorum."

Kerem, gülümseyerek söylediğim kelimede takılı kalmış gibi donakalmıştı. Tekrar önüne döndü. Bir süre öylece durduktan sonra ayağa kalktı.

"Nereye?"

"Hırkamın cebinden bir şey alacağım."

Gitmesiyle gelmesi bir oldu. Yanıma ama bu sefer daha yakınıma oturdu. Elinde tuttuğu kutuyu bana verdi.

"Bu nedir?"

"Aç bakalım."

Çatık kaşlarımla kutuyu açtım. İçinde duran zarif kolyeyi görünce ağzım açık kaldı. Gümüş, minik minik lacivert dekorları olan bir kolyeydi. En ucunda ise çok minik, lacivert bir ateş imgesi vardı.