Not Out 🏏♥️

New Story Update ‼️

😉❤️

"අදත් ඕකා එනෙකක් නෑ බං.."

මට එහාපැත්තෙ හිටපු මගේ අතිජාත මිත්‍රයා එහෙම කිව්වම මං ඌ දිහා බැලුවෙ ඇත්තටම කළකිරීමෙන්. මොකද එයා අද එන්නැති වෙයි කියලා මටත් තේරුනා.

"Turn to the page number....."

ළමයි ලොට් එකකට ඉස්සරහින් ස්ටේජ් එකේ ඉන්න සර් ටියුට් එක පෙරලගන්න කියද්දි මං ඒක දිගෑරගත්තෙ ඕනවට එපාවට වගේ. දැන් වෙලාව 8.40යි. 8.30ට පටන් ගන්න ක්ලාස් එකට එයා එන්නෙ විනාඩි දහයක් විතර පහුවෙලා වෙද්දි ඒ වෙලාව පහුවෙනකනුත් එයා නැති වුණු තැන මං ටියුට් එකේ ඩේට් එක දාලා ඉස්සරහ බලාගත්තා.

මේක නම් වෙලාවකට කරුමයක්. ටික ටික ඔලුව කකියන්න ගද්දි මං නළල දෙපැත්ත පිරිමැදගත්තා. සීරියස් ක්‍රශ් කියන්නෙම සාප. ඒකත් වන් සයිඩ් ලව් එකක් තරම් දුරට හැඟීම් දැනුනම.

සමහරවිට ඔයාලට මං කියන දේවල් විහිළුවක් වගේ වෙයි. ඔව් එහෙම වෙන්නෙපැයි. මොකද තාම ඕලෙවල්වත් කරල නැති අවුරුදු දාසයේ ඇච්චෙක් කියන මේ වගේ කතා කවුද පිළිගන්නෑ.

සාමාන්‍ය භාෂාවෙන් කිව්වොත් සරලවම මට මගුල් විසේ ඔලුවට ගහලා තියෙන්නෙ මේ දවස්වල. ඒකත් මං වගේම කොල්ලෙක් නිසා. හිතාගන්න පුලුවන්ද මගේම ජෙන්ඩර් එකේ මනුස්සයෙක්ට මට ආදරේ හිතිලා !!!!!!!!!!

Anyway ඕක ගැන දැන් කතා කරල වැඩක් නෑ මොකද ඒ පරයා අද ක්ලාස් ආවේ නෑ. මං දැන් සතියක් තිස්සෙ ඌව බලන්න පෙරුම් පුරනවා.

හෝව්..

මං කවුද කියලා කියන්න බැරි වුණා නේද..මගේ නම සස්මිත මනෝද්‍ය හේවගේ. අවුරුදු දාසයයි මධ්‍යම පාන්තික පවුලක වැඩිමල් දරුවා. මගේ තාත්තා ප්‍රයිවට් කම්පැනි එකක කන්ටේනර් ට්‍රක් එකක ඩ්‍රයිවර් කෙනෙක්. දැන් අහන්නෙපා මගෙන් තාත්තා ඩ්‍රයිවර් කියන්න ලැජ්ජ නැද්ද කියලා. සරලවම,