Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"අයියෙ.."
"ම්ම්.."
"මට බයයි.."
සුදු පාට ලෝන්ග් ස්ලීව් ශර්ට් එක ට්‍රවුසර් එකට යටකරන ගමන් හිටපු තීර්ථ අසලිය දිහා බැලුවෙ අසලියගෙ වචන වලට.
බ්ලැක් කලර් ට'ට්ල් නෙක් ශර්ට් එකට උඩින් ගොඩක් සිම්පල් ලුක් එකක් තියෙන වයිට් ගෝල්ඩ් චේන් එකක් දාගෙන අලුත් ම gucci shoes දෙක දිහා ඔහේ බලන් ඉන්න අසලියගෙ පෙනුම තීර්ථගෙ හිතට වේදනාවක් එකතු කළා.
"ඇයි මේ මගෙ මැණික.."
අසලිය ළඟට ආපු තීර්ථ එයාගෙ ඇඳුම ගැනවත් නොහිතා අසලිය ව එයාගෙ පපුවට තුරුල් කරගත්තෙ අසලියත් එයාට සුපුරුදු උණුහුමට ගුලිවෙද්දි
තීර්ථගෙ පපුව = අසලියගෙ නිවීම.
ඒක අසලියට මේ වෙලාවෙ තදින් ම දැනුනා. ටිකෙන් ටික ගිනියම් වෙන එයාගෙ හැඟීම් නිවන්න පුලුවන් එක ම මනුස්සයා.
"මොකද මේ ම්ම්..මගේ කොල්ලා කාටද බය ආ.."
"මං දන්නෑ..මේ සේරම..මේ දේවල්..අනේ මට මිනීමරුවෙක් වෙන්න ඕන්නෑ අයියේහ්.."
හරි කලබලෙන් වගේ මොනාහරි පැහැදිලි කරන්න හදපු අසලිය එයාට මිනීමරුවෙක් වෙන්න බෑ කියාගෙනම ආයෙමත් තීර්ථගෙ පපුවට තුරුල් වෙලා අඬන්න ගද්දි තීර්ථ පුරුදු විදියටම අසලියට ඇති තරම් අඬන්න දීලා, අසලියගෙ හිස් මුදුනට හාදු තිබ්බා.
"මං..මං..දැනටම මිනීමරුවෙක්..මං දන්නෑ..මං..මං..අනේ ඩෑඩ්ව ගෙනත් දෙන්නකොහ්.."
තීර්ථ අසරණ ම වෙන තැන. අසලිය ආකාශ් ව ඉල්ලලා එයාගෙ පපුවෙ එල්ලිලා අඬන එක. තීර්ථට පුලුවන් උනානම් තීර්ථ එයාගෙ ජීවිතේ දීලා හරි අසලියට ආකාශ්ව ගෙනත් දෙනවා. ඒත් තීර්ථ කොහොමද ඒක කරන්නෙ.
YOU ARE READING
Not Out 🏏♥️
Non-Fictionපපුවකට තියා හිස හැකියි නම් නිවෙන්න විසිර ගිය සුසුම්වල බිඳක් ගෙන තියන්න එවිට මට හැකියි නුඹෙ නළල් තල සිඹින්න ආදරය මොනතරම් ගැඹුරුදැයි කියන්න 🏏💖 Start: 2024/03/09 End:
