Ontsnapt aan de Wraak

25. Plan

"Wacht, echt?"

Verward rende ik achter Kye aan. Ik was volkomen in de war. Wat was er net gebeurd? Kye was erachter gekomen dat ik een heks was. Hij was erachter gekomen dat hij me makkelijk kon vermoorden en stond op het punt het te doen. Maar, net toen ik klaar was om te sterven, wilde sterven, was hij van gedachten verandert en liet hij me zelfs meereizen?

Iets klopte niet, maar in plaats van antwoord te geven op mijn vragen liep Kye door.

"Hé!" riep ik. "HÉ".

Fronsend draaide Kye zich om. "Wat? Ik doe toch wat je wilt? Ben je niet blij?"

Ik liep op Kye af en ging vlak voor hem staan, zodat ik hem recht in de ogen kon kijken.

"Je bent iets van plan," zei ik tegen hem.

Hij haalde zijn schouders op en keek weg. "Dus."

"Wat is het?"

"Waarom zou ik jou dat vertellen?"

Ik grinnikte. "Omdat ik nog steeds iets van magie heb en elvenoren me je beeldig lijken staan."

Kye verstarde en keerde zijn blik terug naar die van mij. Even kneep hij met zijn ogen, terwijl hij zei: "Jij bent echt een gemene, hè?"

Ik glimlachte breed naar hem. "Natuurlijk niet, ik ben gewoon een grote fan van elfjes."

Kye zuchtte en liep weer van me weg. Ik stond op het punt om achter hem aan te gillen, toen hij zachtjes sprak. "Omdat ik hetzelfde doel heb als jij."

Even was ik stil terwijl ik die informatie probeerde te verwerken. "De heksenkoningin vermoorden? Waarom zou jij dat willen?"

Kye lachte grimmig. "Omdat ze mijn familie heeft vermoord."

"Há," lachte ik ongelovig, "en je denkt dat jij, een zwak mens, dat kan?"

Nu keek Kye weer om, en zijn intense blik boorde zich in de mijne. "Hoor wie het zegt! En natuurlijk niet, daarom moeten we samenwerken."

Ik snoof. "Ik werk niet samen."

Kye keek me indringend aan. "Je hebt me nodig."

Mijn ogen werden groot. "Ik?! Jou nodig? Een sneu mens? Jij maakt je echt illusies, hè?"

"Je hebt me nodig om je magie terug te krijgen." Kye's blik stond vastberaden. Hij had een plan, maar ik zag het nog niet.

"En waarom zou dat zijn?"

Kye glimlachte slinks. "Jullie magie zit in stenen toch?"

Ik knikte.

"Ik heb afgelopen jaren stenen verzameld en gestolen," vervolgde hij, "in de hoop ooit iemand te vinden die ze kon gebruiken en me kon helpen."

Mijn mond viel open en ik staarde hem sprakeloos aan. Stenen gestolen? Wat een lef had hij! En dat hij dit al jarenlang plant, het is ongelooflijk. Ik werd steeds nieuwsgieriger naar deze man.

"Oké, dus, geef me de stenen."

Kye keek me hoofdschuddend aan. "Denk je echt dat ik zo dom ben? Jou de stenen geven zodat je ons gelijk kan vermoorden, ik denk er niet aan. Bovendien heb ik ze niet hier."

Ik zuchtte. Zie je, daar zullen we het krijgen. Het foutje in dit mooie sprookje. "Nou, waar zijn ze dan?"

Kye lachte. "Verstopt, maar maak je geen zorgen. Ze liggen vlakbij het zwarte fort, dus we hoeven geen volledige side-quest aan te gaan om ze te zoeken."

Ik keek hem priemend aan en snoof. Ik vertrouwde hem voor geen meter. "Oké dan, maar als ze er niet liggen beloof ik je dat ik genoeg macht heb om je te vermoorden."

Kye lachte wrang. "Ik twijfel er niet aan."